บทที่12
จากพี่เลี้ยงกลายเป็นคนขายหอย
“ถ้าสมมุตินะ สมมุติว่าอีกทีเธอคิดเท่าไหร่....”
0_0
ฉันหันไปมองหน้าคุณธาดาเดี๋ยวนะเขาถามอะไรแบบนี้ ฉันจะไปรู้ได้ไงรอบแรก3ล้านรอบต่อไป2ล้านเขาจะว่าฉันหน้าเงินเกินไปหรือเปล่า เดี๋ยววิเวียนแกคิดอะไรอยู่ไม่ได้ๆ แกมาเป็นพี่เลี้ยงไม่ได้มาขายหอยนะเว้ยย
“2ล้านค่ะ!” ขอโทษค่ะผีห่าซาตาลเข้าสิง ฉันมองหน้าคุณธาดาที่เหมือนจะคิด คิดอะไรเอาไหมจะเอาหรือเปล่า
“ค่าตัวเธอแพงเกินไปนะแถมนอนแข็งเป็นท่อนไม้แบบนั้น2ล้านไม่ผ่าน ที่ผมยอมจ่าย3ล้านเพราะความบริสุทธิ์หรอก”
ก็คนไม่เคยมีผัวนี่หว่า ทนได้ขนาดนี้ก็ถือว่าเก่งแล้วบักปอบ ฉันหยิบของเล่นใส่ตะกร้าจากนั้นก็เดินไปหยิบโทรศัพท์เพื่อกลับห้อง คนบ้าอะไรดูถูกเก่งชะมัดเลย
“เดี๋ยวก่อน!”
“อะไรอีกคะ!” ฉันหันไปมองหน้าคุณธาดาจะพูดอะไรก็ไม่พูด อึกๆ อักๆ พาให้ฉันหงุดหงิดไปด้วยเลย
“2ล้านก็ได้ คืนนี้นะเตรียมตัวด้วย ออกไปได้แล้วไป”
อ
