บทที่11
อีกทีคิดเท่าไหร่
ฉันรู้สึกว่าหนูอิงอิงจะก่อนเรื่องแล้วสิ ตอนนี้คุณธาดาก็เอาแต่มองหน้าฉัน นี่ฉันไม่ได้สอนลูกคุณนะ ฉันไม่รู้เรื่องเลยกลับมาถึงโรงแรมฉันก็ต้องรับบทเป็นคุณแม่ที่ทะเลาะกับสามี โอ๊ยตายฉันจะร้องไห้ สามีหน้าดุขนาดนี้ใครจะไปกล้าเล่นด้วย
ห้องนอนของคุณธาดาตอนนี้มีแต่ของเล่นเต็มไปหมดแต่คุณธาดาไม่ได้สนใจอะไรนี่คุณรับบทเป็นคุณพ่ออยู่นะ จะไม่สนใจจริงๆ เหรอ
“ป๊าขาป๊าอยากกินขนมไหมคะ”
“ไม่ค่ะ”
“คุณธาดา!!” ไม่กินได้ไงลูกสาวคุณกำลังแบ่งชิ้นเค้กอยู่ ฉันส่งสายตาพิฆาตไปทำให้คุณธาดาต้องรีบเปลี่ยนคำตอบอย่างไวไม่งั้นหนูอิงอิงคงได้เสียน้ำตาแน่
“กินค่ะ ป้อนป๊าด้วยนะ”
“เป็นหน้าที่ของคุณแม่ค่ะ คุณแม่ขาป้อนป๊าหน่อยค่ะอิงอิงมือเปื้อน”
มีมือเปื้อนด้วยเหรอ ฉันรับเค้กของเล่นแล้วถือไปนั่งข้างคุณธาดา พอเขาละสายตาจากหน้าจอมามองฉันเท่านั้นแหละฉันแทบจะกัดลิ้นตาย หล่อแต่ดุแบบนี้ก็ไม่ไหวนะ
“ป้อนค่
