มาเป็นพี่เลี้ยงอิงอิงได้ไหม
1115 Words
บทที่5
มาเป็นพี่เลี้ยงอิงอิงได้ไหม
"ป๊าให้พี่วิเวียนมาเป็นพี่เลี้ยงอิงอิงได้ไหมคะ"
คำถามของลูกสาวผมทำให้ผมกับน้องชายมองหน้ากันทันที ไม่ใช่ว่าไม่ได้แต่ผมต้องดูคุณสมบัติและเช็คประวัติก่อน หากเธอหนีคดีมาหรือมีประวัติไม่ดีจะทำยังไง ผมเลยต้องขอประวัติของเธอเพื่อส่งให้ไอ้คีมันเช็คเสียก่อน
“ป๊าอิงอิงอยากให้พี่วิเวียนมาอยู่ด้วย อิงอิงจะได้เอาไปอวดไอรินะคะป๊า” สาวน้อยเขย่าแขนผู้เป็นพ่อจนผู้เป็นพ่อต้องพยักหน้าแต่ก็ต้องมีขอแม้เหมือนกัน
“ป๊าขอเช็คประวัติเขาก่อนนะคะ ถ้าเกิดเขาเป็นคนไม่ดีป๊าจะไม่ให้เขามาอยู่กับอิงอิง โอเคไหมคะ”
“โอเคค่ะ”
กลางดึกคืนนั้น เสียงแจ้งเตือนรัวๆ ของไอ้อัคคีที่ส่งข้อมูลมาให้ผม ทำเอาผมต้องรีบเปิดดู โอ้โหนมใหญ่มากกกก ไอ้อัคคีมันส่งรูปวิเวียนในชุดบิกีนี่เข้ามาในกลุ่มสมาคมคนดี เพื่อออออ
การสนทนา กลุ่มสมาคมคนดี
อัคคี: ผ่าน คนนี้กูให้ผ่านลูกกูต้องการพี่เลี้ยงเหมือนกัน
เจเจ: อ่า.....จู๋แข็งเลยกู
อคิน: พวกเฮียนี่ไร้ประโยชน์ เฮียธาดาพรุ่งนี้ฝากไอริไปเล่นที่โรงแรมหน่อยได้ไหม
ธาดา: กูให้มึงสืบประวัติมึงไปหาไอจีเขามาทำไม
อัคคี: ประวัติขาวมากกกกกกกก
เจเจ: เห็นชอบครับ
อคิน: งดออกเสียงครับ เมียมองตาเขียวปั๊ดเลย
ธาดา: ไร้ประโยชน์ฉิบหาย!!
อัคคี: หยอกๆ ผู้หญิงคนนี้ไม่มีประวัติเสียหาย เคยมีทะเลาะวิวาทกับพวกแก๊งเงินกู้พวกนั้นบุกเข้าไปในบ้านเธอเลยต้องป้องกันตัว เป็นหนี้ห้าแสนส่งมาให้กูได้กูยินดีรับผิดชอบ
จบการสนทนา
ผมมองหน้าลูกสาวที่หลับอยู่ข้างๆ ก็ต้องถอนหายใจ หวังว่าวิเวียนจะเป็นพี่เลี้ยงที่ดีผมจะได้หมดห่วงเรื่องลูกบ้าง เมื่อช่วงเย็นวิวก็พึ่งติดต่อกลับมา งานที่นั่นก็หนักเอาเรื่องเธออยู่ตัวคนเดียวจะเอาลูกไปด้วยก็คงไม่ได้ ทีมงานทุกคนต้องทำงานร่วมกันกับต่างชาติ ส่วนเรื่องสถานะของผมกับวิวเธอไม่เคยพูดถึงมันเลย
วันต่อมา
///วิเวียน///
ฉันทำงานของฉันอยู่ดีๆ คุณธาราก็เรียกพบในตอนบ่ายหลังจาดที่ลูกค้าเริ่มซาลง ทำไมนะจะไล่ฉันออกหรือไง ฉันไม่ออกหรอกนะถ้าออกจะเอาอะไรแดกกก
“คุณธาราเรียกวิเวียนมามีอะไรหรือเปล่าคะ”
“มีคนอยากพบคุณ”
“ใครคะ เจ้าหนี้เหรอ!” ฉันหันไปมองด้านนอกแต่คุณธารากลับหัวเราะใส่ ฉันไม่ตลกด้วยหรอกหนีมาขนาดนี้แล้ว
“เจ้าของโรงแรมน่ะ ไปเถอะไปคุยกับเขาเอง”
และแล้วฉันก็ถูกพามายังโรงแรมที่โคตรใหญ่มาก วันนั้นอยู่แค่ล็อบบี้ก็ว่าหรูหราหมาเห่าแล้วนะ พอขึ้นลิฟต์มาเท่านั้นแหละฉันเข้าใจทันทีว่าทำไมค่าห้องมันถึงได้แพงนัก ฉันถูกพามายังห้องของผู้บริหารแต่หน้าห้องมีของเล่นเด็กเต็มไปหมดอย่างกับสวนสนุก
เหมือนโชคชะตากลั่นแกล้งคนสวย ฉันเข้ามาก็เจอหนูอิงอิงกำลังเล่นไอแพดอยู่ ส่วนผู้ชายที่ยืนมองออกไปนอกกระจกนั้นคือพ่อของหนูอิงอิง ว๊ายยยตายแล้ว ใครให้ยามขึ้นมาข้างบนเนี่ย
“เฮียมาแล้วครับ”
“พี่วิเวียนนนนน”
ฉันควรตกใจอะไรก่อนดี ตกใจที่หนูอิงอิงอยู่ที่นี่ ตกใจที่พ่อของหนูอิงอิงอยู่ในห้องผู้บริหารหรือตกใจที่คุณธาราเจ้านายฉันเรียกพ่อหนูอิงอิงว่าเฮีย ฉันด่าเขาไปซะเยอะเลย แงงงง
“เชิญนั่งก่อน” ธาดาผายมือให้วิเวียนนั่งที่เก้าอี้เธอจึงเดินมานั่งเงียบๆ ส่วนธาราพาหนูอิงอิงไปเล่นไอแพดเพื่อให้ผู้ใหญ่ได้คุยกัน
“ที่ผมเรียกคุณมาเพราะผมอยากให้คุณมาเป็นพี่เลี้ยงลูกสาวผม”
“ฮะ!!”
“ไม่ต้องตกใจ อิงอิงอยากได้คุณมาเป็นพี่เลี้ยง ส่วนเรื่องร้านของน้องชายผมไม่ต้องห่วงเดี๋ยวมันหาคนมาทำแทนคุณเอง”
“เดี๋ยวนะคะ ทำไมถึงอยากให้ฉันมาเป็นพี่เลี้ยงแล้วคุณสองคนเป็นอะไรกัน”
“ผมลืมบอกคุณไปว่าผมเป็นน้องชายของเฮียธาดา แล้วเรื่องที่เราคุยกันไม่ต้องห่วงครับมันจะเป็นความลับต่อไป”
ฉันต้องการยาดม ด่าไปขนาดนั้น เฮ้ออ ฉันมองเอกสารของฉันที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานพร้อมสายตาที่คุณธาดามองมามันทำให้ฉันหนักใจมาก
“คุณเป็นหนี้อยู่5แสน ผมยินดีชดใช้ให้เงินเดือนเท่ากันกับร้านอาหาร25,000 เงินพิเศษต่างหาก แบบนี้โอเคไหม”
“โอเคค่ะ” ฉันไม่ได้หน้าเงินแต่ฉันแค่อยากให้หนี้สินมันหมดไวๆ เดี๋ยวพอหนูอิงอิงโตขึ้นฉันก็สบายมีเงินกลับไปสานฝันต่อ เผลอๆ ฟลุ๊คได้ผัวที่นี่อีกคิกๆ
“เย้! อิงอิงดีใจที่สุดเลยค่ะ” หนูอิงอิงวิ่งมากอดวิเวียนด้วยความดีใจ วิเวียนจึงอุ้มเธอมานั่งตักและอ่านสัญญาที่ธาดาส่งให้
ในสัญญามันแฟร์ทั้งสองฝ่ายหน้าที่เธอคืออยู่ดูแลหนูอิงอิงที่โรงแรม มีห้องส่วนตัวให้เธอหนึ่งห้อง เรื่องอาหารจะมีนักโภชนาการมาจัดการให้เธอแค่ดูแลอาบน้ำ ใช้ชีวิตอยู่กับอิงอิงจนเข้านอน
“อยากได้อะไรเพิ่มไหม” ธาดาถามสาวตรงหน้าด้วยความสงสัยแต่ตนก็มั่นใจว่าได้ร่างเอกสารนี้มาอย่างรอบคอบและไม่เป็นการเอาเปรียบทั้งสองฝ่าย
“ไม่หักค่าห้องใช่ไหมคะ?”
“ไม่”
“งั้นก็ตามนี้ค่ะ” ฉันรีบเซ็นเอกสารแล้วรีบส่งคืนให้คุณธาดาทันที ตอนนี้ฉันได้งานใหม่ที่สบายกว่าเดิมหรือเปล่านะ
“วันนี้คุณก็ไปขนของแล้วขึ้นมาที่นี่ เลขาผมจะพาคุณไปดูห้องนอน ส่วนอิงอิงนอนกับผมถ้าอิงอิงหลับแล้วก็เดินมาเรียกผมที่ห้องนี้”
“ค่ะ”
“งั้นก็ไปจัดการเรื่องของคุณได้แล้ว”
ฉันรีบเดินออกมาพร้อมคุณธารา ดีนะว่าเขาไม่ด่าฉันเรื่องที่ฉันเคยด่าเขาไว้ อย่างน้อยหนี้นอกระบบก็หมดไป จะได้หายกังวลว่าบ้านฉันจะเหลือแต่เสา เพราะตอนนี้ข้างฝาถูกไอ้พวกเจ้าหนี้ถอดออกไปแล้ว
- Writer
