ผมเดินทางมาถึงมหา’ลัย พวกเพื่อน ๆ ก็นั่งกันอยู่ที่ซุ้มประจำของพวกเรา พวกสาว ๆ มันก็มาอยู่ด้วย ไม่รู้สภาพผมนี่มันผิดปกตินักหรือไง แต่ละคนถึงได้มองผมแบบแปลก ๆ
“คนหรือผีดิบวะ” ไอ้มาร์ชเอ่ยทักขึ้นมา
“เมื่อคืนนี้จัดหนักไปหน่อยเหรอวะ” ไอ้ภีมทักต่อ มันคงคิดว่าผมอยู่กับอิงค์นั่นแหละ ผมส่ายหน้าเล็กน้อยแล้วดึงแขนมีนให้ลุกออกไป เพื่อที่ตัวผมเองจะได้เข้าไปนั่งแทน
“สภาพเหมือนไม่ได้นอนเลย” ไอ้กราฟเอ่ยขึ้นมา ส่วนไอ้ไฟมองหน้าจอโทรศัพท์อยู่ ไม่ได้สนใจผมเลยสักนิด
“เออ ไม่ได้นอน กูนอนไม่หลับเลย” ผมยอมรับไปตามตรง
“เป็นเชี่ยไรนอนไม่หลับ” ฟองมองหน้าผมนิ่ง ๆ ราวกับว่ากำลังจับผิดผมอยู่
“ไม่รู้ว่ะ” คราวนี้ผมไม่ตอบไปตามตรงแล้ว ขืนตอบไปแบบนั้นคงต้องตอบคำถามพวกมันอีกเยอะ
LINE
เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นมา คราวนี้ผมรีบกดดูในทันที เผื่อว่าอิงค์จะปลดบล็อกแล้วส่งข้อความมาให้ผม แต่สิ่งที่ผมคิดไม่เป็นจริง คนที่ส่งมาคืออี
