ผมสะบัดหัวตัวเองไล่ความคิดต่าง ๆ ออกจากหัว ไม่อยากคิดอะไรให้วุ่นวายแล้ว เอาเป็นว่าเราเลิกกันแล้วก็พอ
ขับรถออกมาจากคอนโด ตรงมาที่บ้านไอ้ไฟ พวกเพื่อนผมนั่งกันอยู่ครบ มีแต่พวกผู้ชายนะครับ พวกสาว ๆ ไม่ได้มา พวกนั้นมันมาเฉพาะเวลามีปาร์ตี้ หรือมีเมานั่นแหละ
“มาได้ไงวะไอ้ปืน ไม่อยู่กับอิงค์เหรอ” ไอ้กราฟเห็นผมเข้ามันก็เอ่ยทักขึ้นมา
“มาหาข้าวกิน มีไรให้กินบ้าง”
“ไข่เจียวปะ เดี๋ยวทอดให้แดก” ไอ้ภีมถือจานข้าวที่โปะด้วยไข่เจียวอยู่ มันชวนให้ผมกินด้วย แต่ผมกลับนึกถึงอิงค์
ตอนที่ไปอยู่ด้วยกันแรก ๆ อิงค์เคยถามผมว่าปกติมื้อเย็นผมกินอะไร ผมก็ได้แต่ตอบว่าไข่เจียว หรือไม่ก็บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ตั้งแต่ที่ไปอยู่ด้วยกันอิงค์ก็ทำกับข้าวให้กินทุกเย็น ไม่ต้องทอดไข่หรือต้มบะหมี่กินเอง
“อ้าว เงียบเลยวุ้ย ไม่แดกก็ไม่แดก ไม่ต้องทำหน้าเศร้าแบบนั้น”
ได้ยินที่ไอ้ภีมพูด ผมถึงกับย่นคิ้วเข้าหากันด้วยความงง หน้าผมเศร
