“อิงค์” พี่บอยเอ่ยเรียกชื่อฉันเสียงเรียบเมื่อเดินมาถึงโต๊ะที่เพื่อนรักทั้งสองคนของฉันนั่งอยู่ น้ำเสียงและสีหน้าแบบนี้ เรื่องที่จะคุยต้องจริงจังแน่ ๆ เลย
“ไรเหรอ”
“ถ้าไอ้ปืนมันมาง้อ อิงค์จะคืนดีกับมันไหม”
“หา? พี่ถามอะไรเนี่ย” ฉันตกใจนะที่อยู่ ๆ พี่บอยก็มาถามแบบนี้
“ถ้ารักมันอยู่ก็กลับไปคบกับมันได้นะอิงค์ พี่ไม่ว่าอะไรอิงค์หรอก พี่อยากให้อิงค์มีความสุขนะ”
“เดี๋ยว ๆ พี่บอยพูดไรเนี่ย พี่ปืนเขาไม่มาง้ออิงค์หรอก เราเลิกกันมาตั้งนานแล้ว”
“ถ้ากลับมาคบกัน ทั้งสองคนต้องหาจุดกึ่งกลางของกันและกันให้ได้นะ ไอ้ปืนมันชอบเรื่องรถ อิงค์ชอบคาเฟ่ ก็แค่แบ่งเวลาให้กัน อิงค์จะให้ไอ้ปืนมันปรับตัวเข้าหาอิงค์คนเดียวไม่ได้นะ”
“แต่…” ฉันกำลังจะค้านแต่พี่บอยก็ไม่ให้ฉันได้พูดอะไร เขารีบพูดต่อ
“พี่มองออกว่าไอ้ปืนมันรักอิงค์มาก มากขนาดที่ว่าพอมันรู้ว่าอิงค์มีพี่เป็นแฟน มันก็ยอมมองอิงค์อยู่ห่าง ๆ ไม่เข้ามาขวาง
