In Love With The Mafia Boss

Chapter 2

They got into a big and fancy car. The man started the car with a click of his remote control. As he drove towards some unknown destination in the middle of nowhere, Rose kept looking at him. They passed many houses where children were playing in the front yard, but the twins never took their eyes off the road.

The man looked at them every now and then but they didn’t look back. He was driving too fast for them to see anything outside the window. They could only see the road ahead of them.

The man stopped the car when they reached their destination. "We're here," usal nito.

Paghinto ng sasakyan ay kaagad silang pinababa ng lalaki. Sa pakiwari ni Rose ay ayaw ng humakbang ng kanyang mga paa pababa ng sasakyan.

"Sir Jimmy, where… where are we going?" Nilibot ni Rose ang kanyang paningin sa paligid. "Where the hell are we going?"

She was confused and a bit frightened. She had no idea what to expect but she knew that something big was going on. She felt something strange in that place.

Ngunit hindi niya matukoy nang eksakto kung ano iyon. Ni hindi niya alam kung paano sila nakarating dito. Tila isang abandonadong bodega ang kanilang napuntahan.

"Rose, tutuloy pa ba tayo?" bulong ni Trisha sa kapatid na halos hindi na makahinga sa sobrang kaba.

Nang sila'y pagbuksan ng gate ay namangha ang dalawang dalaga sa nakita.

"Girls, come in!" Pag-aaya ni Jimmy sabay turo ng daan papasok ng warehouse.

Pagpasok nila'y kaagad silang sinalubong ng mga lalaki na animo'y bouncer sa isang nightclub. Malalaking lalaki at matipuno ang mga pangangatawan. Karamihan sa mga ito ay may tattoo sa iba't ibang parte ng katawan.

Trisha's heart stopped beating as she looked at each and every one of them who were wearing black pants with some sort of metal tool sticking out from the back.

"O, huwag kayong matakot sa mga 'yan. Sadyang malalaki lamang ang kanilang mga katawan," pabirong sabi ni Jimmy.

Nagulat si Trisha nang biglang hatakin si Rose ng isang maskuladong lalaki at agad itong sinuntok sa sikmura.

"Oof!" She let out a startled breath, stumbling back a couple of feet as she looked up at him in alarm. "What was that for?" Rose yelled, rubbing her stomach.

"ROSE!" Trisha shouted loudly as she ran closer to her twin.

The two men approached Trisha to prevent her from getting close to her twin sister.

"Leave her alone!" Rose yelled, but the man wasn't scared and grabbed her by the shoulders, shoving her on the ground. She tried to protect her sister, but then they hit her face, too.

Sa mga oras na iyon ay wala ng ibang naisip si Rose kundi ang gumanti. Nagulat ang lahat ng nagawang suntukin at tadyakan ni Rose ang lalaking halos kasinglaki na ng bouncer sa club.

"Tama na! Okay na 'yan. Ang galing mo, ah? Mahusay ka bata. Simula ngayon ako na ang magiging titser niyo. Tuturuan ko kayong magkapatid," sambit ng lalaki.

Kumunot ang noo ni Rose at mariing tumitig kay Jimmy. "Ano naman ang ituturo mo sa amin?"

"Lahat! Lahat ng kailangan niyong malaman para sa trabaho."

Hindi niya binigyang pansin ang sinabi ng lalaki sa halip ay tiningnan lang niya ito ng masama saka nito nilapitan ang kapatid.

"Let go of my sister!" Rose said to the two men who were still holding Trisha's hand.

Umiiyak na lumapit si Trisha kay Rose. Ramdam nito ang takot na nararamdaman ng kapatid. "Shh, tahan na! Huwag ka ng matakot," ani Rose. "Huwag kang magpakita ng takot. Hindi 'yan makakatulong sa atin."

Makalipas ang ilang oras ay isinama na ang kambal sa lugar kung saan sinasanay ang lahat ng baguhan sa grupo. They also have a training room where they train their skills. One of the reasons for this is because it’s easier to get into a position where you can easily take someone down.

Everyone in the group noticed that among the siblings, Rose was determined to learn while her twin sister showed only a lack of interest in everything she was being taught.

Nagpatuloy ang kambal sa pag-eensayo hanggang sa natutunan na rin nila kung paano humawak at gumamit ng baril. Itinuro na rin sa kanila ang pinakasimple at pinakamahirap na paraan ng pakikipaglaban.

Dahil sa determinasyon ng kambal na matuto ay napabilang na sila sa grupo ng mafia. Where this group aims to conquer and rule a city with their strength and power.

"Mafia!" The twins were surprised by what they found out.

The word seemed to have no meaning whatsoever at first. "What's this Mafia?" The twins exchanged looks. "How are we supposed to work with the mobsters?" They asked.

Tumango at ngumiti lamang si Jimmy saka nito iniba ang usapan. "Sa susunod na mga araw o buwan ay makikilala niyo na rin ang ating boss."

"May boss tayo?" Their faces showed both surprise and disbelief, but their expression was more one of disgust than fear.

Humalakhak ang lalaki at umiling.

Gumapang ang madidilim na ulap sa mga mata ng magkapatid. "Bakit ka tumatawa? Anong nakakatawa sa tanong namin?"

"W-wala naman. Is that a serious question? There was no reason to tell you," anito.

Those dark eyes flickered with warning. "Sir, we need to talk."

"There's nothing more to talk about. If you'll excuse me–"

"Sir Jimmy!"

"What?"

"Ano ba talaga ang balak niyong ipagawa sa amin magkapatid, ha?"

"Do you really want to know?"

"Of course! Tell us!" Rose said enthusiastically.

"Tutal naman sa inyong dalawa na magkapatid ikaw itong mas malakas ang loob kaya ikaw na muna ang aming isasama."

"A-ako? Bakit ako lang? Isasama saan?"

"Huwag ng maraming tanong. Mas maigi na hindi niyo muna malaman para hindi kayo umatras sa aming ipagagawa," turan ni Jimmy.

Tila nagyelo ang dugo ni Rose. Humigpit ang hawak nito sa kapatid para pigilan ang sariling kumaripas ng takbo. Kung nalaman lang niya ng maaga ang nais na ipagawa sa kanila ni Jimmy ay hindi na niya nilagay ang sarili at ang kapatid sa kapahamakan. Ngayon ay huli na ang lahat para tumakas.

Makalipas ang kalahating taon…

"Rose!" Jimmy called.

"Bakit po?"

"Rose!" tawag ulit nito.

"Nandyan na po!" Humahangos na lumabas si Rose ng kanyang silid.

"Bakit ba ang tagal mo namang lumabas ng iyong kwarto?" galit na tanong ni Jimmy.

"Bigla po kasing sumakit ang tiyan ko." Pagsisinungaling ng dalaga, pero ang totoo ay ayaw lang talaga nitong lumabas ng kanyang silid. "Bakit po ba?"

"Mag-ayos ka at may lakad tayo mamaya."

Inosente niyang tiningnan si Jimmy. "S-sige po."

"Sa susunod kapag tinawag ka lumabas ka agad ng kwarto mo, ha?" Tinapik ng lalaki ang balikat ng dalaga. "You will not get a second chance if you can't behave well. If something happens to me, you'll get punished." He pointed his index finger on her chest and smiled wickedly. "You see, there is no punishment that isn't worse than what I am about to offer," he said then winked. "Now, go to your room."

Rose nodded and went back to her room. She slowly opened the door thinking that her sister was already asleep. She went straight to the bathroom to take a shower. Sa bawat hakbang ng kanyang mga paa ay siya namang bilis ng pagtibok ng kanyang puso.

Hindi ito ang una niyang pagsama sa grupo, but it always seemed like her first day when they left. Perhaps every second that she was with the group her life and the life of her twin sister were in danger.

Maya-maya lamang ay may isang malakas na tawag ang nagpataranta sa kanya. It was loud, and it came from behind a closed door. Hudyat na iyon na kailangan na siya ng grupo.

"Saan na naman kaya kami ngayon pupunta?" bulong nito sa sarili.

May kung anong ingay siya na naririnig na nagmumula sa labas ng kanyang silid. Sa nais na malaman ito ay kaagad siyang lumabas ng kwarto.

She was surprised to see all her companions in one place. Lumabas na rin ito at nakiusyoso, pero biglang napaigtad ang lahat nang tumunog na ang doorbell. Halos lumundag ang kanyang puso sa lakas ng tunog na iyon.

One of her companions stood up and hurried to the door. "Sino kaya 'yun?" curious niyang tanong sa sarili.

Pinindot ng lalaki ang intercom sa pader para makita nito sa monitor kung sino ang nasa labas ng pinto. Pagkatapos makita ay kaagad itong pinapasok sa loob. Ang lahat ay tumayo at nagbigay galang sa dumating na bisita.

Napapataas ng kilay si Rose habang sinisipat ang bagong dating. The two were just wearing a black shirt and jeans while the other one was wearing formal clothes, apart from his muscular body, he also had tattoos on different parts of his body.

"Sino kaya ang mga ito?" usal ni Rose.

Napatingin sa kanya ang matandang lalaki at siya naman ay napakunot ng noo dahil sa pagkakatitig sa kanya nito.

"Are you Rose?" untag ng matandang lalaki.

Nag-angat lang siya ng kilay dahil hindi niya inaasahan na siya'y tatanungin nito.

"Okay. So… Rose, are you familiar with the mafia?"

"Po?"

"Never mind. By the way, I'm Roger." Pagpapakilala ng lalaki sa sarili saka nito inilahad ang palad sa dalaga. "Nasabi na ba sa'yo kung sino ako?"

"H-hindi pa po."

Nagdilim bigla ang mukha ng matandang lalaki. "Alam mo ba kung sinong kausap mo, hija?"

"You–" Inawat na ito ni Jimmy bago pa may masabi na masama.

Naningkit sa galit ang mga mata ng kausap nito at puno ng babala nang humakbang ito papalapit kay Rose. Pero humarang si Jimmy sa dalaga.

"Boss, pasensya na po. Hindi ko pa kasi nasabi sa kanya ang tungkol sa inyo." Depensa ni Jimmy.

"Depending your protege, aren't you?" tuya ng tinatawag nilang mafia boss. Mapanghusga nitong hinagod ng tingin ang buong katawan ni Rose. "We need to go. We'll settle things with her later." Bumuga ito ng hangin at muling tumingin kay Rose.

Napaurong ang dalaga at nanlamig ang buong katawan. Pakiwari niya ay pinipilipit ng bakal ang kanyang sikmura sa pangamba.

"Let it go, Roger," sambit ng babaeng kaibigan nito. "Let's not start a war with one of the deadliest and powerful members of the mafia. Sa mga naririnig ko tungkol sa kanya, she's useful to us. Let's not waste potential allies."

Hinarap ng babae si Rose. "I'm Sheila. Friend ko si Roger, ang boss niyo." Ngumiti ito saka hinaplos ang buhok ni Rose.

Rose took a deep breath then nodded to Sheila. Before they left, Roger glanced at her again.

Everyone got into the car. Ilang oras din nilang binagtas ang daan hanggang sa marating na nila ang isang malaking nightclub.

Isa-isa nang bumaba ng sasakyan ang kanyang mga kasamahan, ngunit si Rose ay nanatili lamang sa loob ng kotse. Napansin naman kaagad ito Roger.

"That b***h! Anong ginagawa niya sa loob ng sasakyan?" Naningkit ang mga mata nito sa galit.

Jimmy heard that, so he quickly went to Rose. Lalong lumakas ang kabog ng dibdib ng dalaga nang marinig niya ang kanyang pangalan.

"Rose, pinapatawag ka na ni boss. Bilisan mo!"

Rose nodded her head as she got out of the car. She almost fell over with so much nervousness. At that time she didn't know what to do until…

"O, ano tatanga ka na lang ba riyan?" Roger said.

"Po?"

"Po? Lintek na sagot 'yan! Akala ko ba ay isa ka sa pinakamagaling ko na tauhan? Pwes, ipakita mo! Maghanda ka na at may titirahin ka."

Umiling ito. "Hindi ko na kaya ang pinapagawa niyo. H-hindi ko na kayang pumatay ng tao," untag ni Rose.

Bahagyang lumapit si Roger at hinila ang buhok ng dalaga. "Wala kang karapatan na umayaw. Pag-aari na kita. Susundin mo ang lahat ng ipag-uutos ko dahil kung hindi–"

"Kung hindi ay ano?" ani Rose.

"Kung hindi… ako mismo ang papatay sa'yo."

Nagpupumiglas ito. "Demonyo kayo! Demonyo kayo!"

"We're not demons, Rose, trabaho lang. You have one more chance to prove yourself. And if you fail... I'll kill you," Roger said. "You can run away from your family or your friends, but you can't run away from here." The old man grinned as he turned away from the girl.