In Love With The Mafia Boss

Chapter 4

"We'll do it your way. Pero minsan lang." Binalaan ni Jimmy si Rose, alam na alam niya na ang kaunting dugo at mga bali ng buto ay hindi magbabago sa isip ng sinuman.

Tumango si Rose na may pasasalamat. "Minsan lang naman." Pumayag naman siya at parang yayakapin pa siya nang biglang may naisip si Jimmy.

"Boss Roger might not approve, but at least we'd try." Bulong nito sa kanyang sarili saka napabuntong-hininga.

"About what?" The voice came from behind him.

Tumalikod si Jimmy nang hindi nag-iisip, inaasahan ang pinakamasama, at handang labanan ang sinuman sa kanyang paraan. Nakita ng kanyang mga mata ang mabagsik na mukha ni Roger, at agad niyang naalala na habang si Roger ang pinuno ng organisasyon, si Roger pa rin ang kanilang boss.

Napansin din niya na hindi masyadong nagalit si Roger, medyo may pag-aalala lang ito. Alam ni Jimmy na nabalisa na siya mula nang makarating siya rito ngunit tila walang pakialam si Roger na sabihin sa kanya kapag may ginagawa siyang mali.

Or perhaps it was the other way around, maybe Roger cared so much about them that he didn't notice anything else going wrong with them. And maybe there wasn't anything wrong with them at all.

Ngunit pagkatapos ay tinanong ni Roger kung ano ang nangyari, si Jimmy ay nagtataka sa pagkakasala na hindi niya alam at kung bakit kailangan sila parusahan ng labis, ngunit sinimulan pa rin niyang magkwento. Pero nang matapos siya, mukhang nag-aalala pa rin ang kanyang boss hanggang sa…

"T-tara na!" Tumango si Rose kay Jimmy, Boss Roger, at sa iba pang mga kasamahan nito. "Pero... hindi ba natin sisingilin si Ravis sa mga utang niya?" tanong ni Rose.

"We don't have that kind of time. And you should know it by now, Rose," paalala ni Jimmy, and he put one finger under Rose's chin, tilting her head up.

"Sinabi mo na ang mga fed ay sumusunod sa lugar, kaya kailangan nating alisin ang f***k dito," sagot ni Roger. "They had to follow my rule. It was their job too."

"Hindi, nagkakamali ka! Hindi tayo mahuhuli," tugon ni Rose, ang kanyang mga mata ay kumikislap na asul. "Mahuhuli lang tayo ng fed kung babalik tayo." Alam niyang tama naman siya sa kanyang sinabi.

"You have to do what he says, if you want to stay alive a little longer, Rose." Jimmy knew better than anyone how easy it was for someone who'd never made a decision like this, even with years of being in the same job he himself had been in before, to get confused. "And if things look bad... we'll try something else," dugtong pa nito.

"Sige." Hinugot ni Rose ng isang huling sigarilyo, at ibinagsak ito sa semento sa tabi ng kanyang mga paa. Inabot niya ito at hinawakan nang mahigpit ang kamay niya, saglit niya itong hinawakan sa puwesto. Pagkatapos ay bumitaw siya, kinuha ang upos ng sarili niyang sigarilyo sa lupa, at ibinagsak din ang natitira rito. "Hanapin na natin siya."

"Rose…" Jimmy hesitated. There was no use in warning her not to be reckless again, especially with the kind of person he was dealing with, but there were still rules that she had to follow. "Don't do anything stupid, Rose." Jimmy said.

Rule number two of Cosa Nova. Huwag hayaan ang mga inosenteng tao na mahuli sa labanan.

Habang tahimik ang lahat. Sinilip ni Roger ang bintana. "There's no cop cars," he said. "We're staying here until the job is finished. We'll have a better chance of finding Ravis this way."

"Understood, Boss," Jimmy, Rose, and the rest of the men nodded.

Naglakad na ang lahat papunta ng pinto, at handa nang lumabas ng club, hanggang sa…

"One second, Boss, kailangan ko pong umihi," Joshua said, another one of Roger's men.

Roger rolled his eyes at napalitang huminto sa paglalakad. "Fine, hurry up!"

Tumango si Joshua, and he is darting towards the restroom of the club. Pinikit nito ang kanyang mga mata at nilibot ang tingin sa kwarto patungong banyo. Joshua had just gone to the toilet, he saw Luigi was standing next to Lito, and all of the men were in the room, maliban sa isa…

"Where is Sander?" Roger shouted in front of them. The boss is suddenly panicking as he searches the room, trying to figure out where the hell Sander went, and what the hell was going on. "SANDER!" Roger yelled again.

Alam niyang mahilig maglakad si Sander mag-isa kapag nalulula siya sa problema. At hindi naman siya basta-basta na lang mawawala pagkabalik nila mula sa kanilang misyon. Ang buong bagay na ito ay isang ambush mula pa sa simula.

"What have you done to him?" The boss finally asked, sounding more desperate than before.

"Wala kaming ginawa," sagot ni Joshua, at itinaas ang kanyang mga kamay. "Ngunit kung pakakawalan mo kami ay malugod naming sasabihin sa iyo kung nasaan siya." May masasabi ba si Joshua na hindi tama sa mga kasamahan nito? Ayaw naman nilang kalabanin ang kanilang boss.

Marahil ito ay isang uri ng bitag. Ano nga ba ang inaasahan nila sa kanilang pagbabalik? Si Roger ay tila medyo kumbinsido, ngunit paano kung ang lahat ng ito ay isang uri lang ng panlilinlang? Isang plano para mahulog silang lahat sa bitag.

They might be in danger now, but if any of them had even an ounce of common sense, there wouldn't be anyone left at all. Roger knows these people, knows how loyal and trustworthy they can be. Mayroong ilang lohikal na dahilan sa likod ng pag-atake na ito, isang paraan upang iligtas ang kanyang mga kasama nang hindi na nagdudulot ng anumang pinsala. Malamang ay may sumunod sa kanya, o kaya'y sinusubukan na subaybayan siya.

But as Roger’s eyes scan the room searching for a possible threat to his men, he sees something out of the corner of his eye. Someone standing at the doorway, watching them from the outside. Roger turns to see who it could be, there is no one there.

Siguradong nasa isa sa mga sulok ng kwarto ang lalaki. Pinagmamasdan niya ito at ang kanyang mga tauhan, pinagmamasdan ang bawat kilos nila. Hindi maaaring siya lang ang binabantayan. Siguradong may iba na rin, naghihintay na umatake.

Isang grupo na naghihintay sa labas ng pinto, nanonood sa kanila. At lahat sila ay pinapanood din, ngunit hindi tulad ng una niyang naisip. Hindi sila naghihintay sa labas ng pinto. O nagtatago sa paligid ng mga anino. Sa katunayan, nang lumingon siya, nakita niya ang anino na anyo ng isang taong nakatayo sa loob lamang ng frame ng pinto. Sa labas lang ng ilaw na palabas ng hallway.