เจ้าที่แรง

ตอนที่ 8

เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงที่ต้องอยู่ข้างบอสสิงห์ตลอดเวลาเพราะความขี้หวงของเขามันแผ่ซ่านจนขนลุกไปด้วยความกลัวหมดแล้ว กวินท์ส่งยิ้มให้กำลังใจเหมือนว่ารู้ว่าเธออึดอัดแต่คงจะหมดหนทางช่วยเพราะเขาเอาแต่ใจตัวเองมาก

“บอกบอสด้วยนะว่าเฌอจะไปเข้าห้องน้ำก่อน” แค่ต้องการหาทางหนีห่างจากแววตาดุดันของบอสสิงห์มากกว่า ดังนั้นข้ออ้างนี้แหละดีที่สุดแล้ว

“ครับ รีบไปรีบมานะผมไม่อยากจะมีปัญหา” ยังไงบอสก็ต้องถามเขาคนแรกถ้าไม่เห็นเฌออยู่ด้วย เขารู้นะว่าบอสหวงเพราะเพื่อนนักธุรกิจแต่ละคนของบอสก็ขึ้นชื่อเรื่องเสือผู้หญิงทั้งนั้นแหละ ถึงคุณเฌอจะมาในฐานะอะไรแล้วบอสจะหวงแค่ไหนแต่ถ้าพวกนั้นอยากได้จริงๆละก็คงจะหาทางจนได้แน่

เอาจริงๆเลยนะเขาไม่อยากให้บอสไปเรื่องเพิ่มหรอก!

เฌอเดินเลี่ยงออกมาสูดอากาศที่ด้านนอกห้องจัดเลี้ยง แล้วถอดรองเท้าส้นเข็มสูงเกือบสี่นิ้วออกปล่อยเท้าเปล่าให้ได้สัมผัสกับพื้นเย็นฉ่ำสักพักถึงจะเข้าไปในงาน เธอไม่ได้ตั้งใจจะอู่งานนะแค่หงุดหงิดนิดหน่อยที่บอสหวงเกินหน้าเกินตา เขาทำอย่างกับว่าเธอเป็นเมียมากกว่าผู้ช่วยงั้นแหละ

กลิ่นบุหรี่ล่องลอยมาพร้อมกับสายลมบอกให้รู้ว่าไม่ได้อยู่คนเดียว แต่ว่าเธอไม่ได้สนใจมากนักหรอกคิดว่าคงเป็นคนขับรถของใครสักคนหรือไม่ก็บอดี้การ์ดก็ได้ งานนี้มีแต่นักธุรกิจ นักการเมือง ผู้มีอิทธิพลและที่สำคัญคือลุงแซมคนที่คิดจะฆ่าเธอกับแม่เพราะต้องการสมบัติอำนาจก็มาด้วยเช่นกัน

“ใส่ส้นสูงนานๆคงจะเมื่อยมากเลยใช่ไหมครับ?” น้ำเสียงทุ้มถามไม่ดังมากก่อนที่เก้าอี้จะถูกเลื่อนออกมานั่ง

“คุณ…” หน้าคุ้นๆแต่เธอจำไม่ได้ว่าเคยเจอที่ไหน

“จำพี่ไม่ได้เหรอครับ พี่เกือบจะต่อยกับเจ้านายคุณที่บาร์ไง” ยัยนี่สวยมากจริงๆเลยไม่แปลกที่ไอ้สิงห์มันหวงนักหนา เขาไม่ได้อยากจะแย่งหรอกแค่วันนั้นอยากยั่วโมโหมันเฉยๆ อีกอย่างเธอคือผู้หญิงที่เขาไม่สามารถแตะต้องได้ด้วย

“อ๋อ…งั้นฉันขอตัวนะคะไม่อยากมีเรื่องตอนนี้” คงไม่ดีแน่ถ้าบอสสิงห์มาเห็นเธออยู่กับเขา

“พี่ชื่อโอมนะครับ คุณเฌอไม่ต้องเป็นห่วงมันยังไม่ออกมาหรอก” เพราะตอนนี้มันกำลังตามหาแม่คุณคนสวยจนหัวหมุนอยู่ทั่วทั้งงานเลยอยากจะให้มันประสาทกินหนักๆก่อน

เขาไปแอบสืบมาจนรู้ว่าเธอไม่ใช่ผู้ช่วยธรรมดาแต่เป็นลูกสาวของหุ้นส่วนคนสำคัญ แล้วเธอดันเป็นน้องสาวเพื่อนอย่างพายุแต่กำลังหัดทำงานอยู่โดยที่ไอ้สิงห์มันเป็นคนสอนงาน

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะแต่เฌอออกมานานแล้วพี่กวินท์จะแย่เอาถ้าบอสถามถึง” คนพาลแบบบอสสิงห์ใจร้อนยิ่งกว่าอะไรดี ถึงเธอจะใช้เวลาอยู่กับเขาไม่มากแต่ก็พอจะเดานิสัยออก

“ถ้าเบื่อทำงานกับไอ้สิงห์พี่ยังว่างรอคุณเฌออยู่นะครับ พี่อยากได้คนเก่งๆมาทำงานด้วยเหมือนกัน”

“ขอบคุณค่ะแต่ไม่เป็นไร” ลองเธอไปทำงานกับศัตรูบอสสิงห์ดูสิรับรองได้เลยนะว่ามีหายนะตามมาแน่

เฌอเดินกลับเข้าไปในงานโดยที่ไม่รู้ว่ามีอีกหนึ่งสายตาคู่หนึ่งแอบมองห่างๆพร้อมกับรอยยิ้มมีเลสนัย ผู้หญิงคนนี้สวยมากแล้วยังลึกลับชนิดที่หาประวัติไม่เจออีกด้วย แต่ที่สืบมาคือเป็นน้องสาวของพายุเท่ากับว่าเป็นลูกสาวของน่านนที ไม่รู้หรอกนะว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นตัวจริงหรือตัวหลอก แต่ที่แน่ๆเป็นบุคคลใกล้ชิดกับศัตรูทั้งคู่เลย

ต้องรีบจัดการก่อนจะมีอะไรเปลี่ยนแปลง!

“เฌอหายไปไหนมาพี่เดินตามหาตั้งนาน” กวินท์บอกว่าไปเข้าห้องน้ำแต่ถ้าหายไปนานขนาดนี้คงหลับเฝ้าห้องน้ำได้แล้วมั้ง อีกนิดเดียวถ้าเธอไม่มาเขาจะบุกเข้าไปตามอยู่แล้วเชียว

“พอดีรองเท้ากัดค่ะเลยถอดออกแล้วนั่งพักเท้าแป๊บหนึ่งที่ด้านนอก” รองเท้าราคาครึ่งหมื่นกัดส้นเท้าจนแสบไปหมดเลย แถมใส่แล้วยังปวดเท้ามากอีกด้วย เธอเดินไม่สะดวกเท่าไรแล้วคิดว่าจะขอกลับคอนโดก่อนน่าจะดีกว่า

“ทำไมมีกลิ่นบุหรี่ติดมาด้วย?” จมูกเขาไม่เพี้ยนแน่ถึงเฌอจะฉีดน้ำหอมอย่างดีแต่มันมีกลิ่นบุหรี่จางๆติดมากับเสื้อเธอด้วย เขาก้มหน้าเข้าไปใกล้มากขึ้นไม่ได้จะจับผิดแต่มันเป็นบุหรี่กลิ่นเดียวกันกับที่เขาสูบประจำ

“ตรงที่เฌอนั่งมีคนสูบค่ะ เฌอเลยลุกออกมา” จะบอกว่าเป็นคุณโอมก็คงไม่ได้เพราะเดี๋ยวคนหน้าดุจะโมโห

“มันจีบเฌอรึเปล่า?”

“คิดบ้าๆ ดูสภาพเฌอด้วยค่ะใครจะมาสนใจคะ?”

“พี่ไงคนหนึ่งที่สนใจ ส่วนคนอื่นก็หวังว่าจะไม่ยุ่งกับเฌอเหมือนกัน พี่ว่าคืนนี้พี่แสดงทุกอย่างชัดเจนพอจะบอกพวกมัน”

“หวงเหรอคะ?”

“หวงมากด้วยไม่รู้เหรอ?” เขาเห็นนะว่าเธอยิ้มมุมปากก่อนจะหลบตาแล้วเดินหนีไป แต่ด้วยความมือไวของเขาทำให้ฉวยโอกาสจับมือเล็กกุมไว้แน่นเดินเข้าไปในงานด้วยกัน

“กลับบ้านกันเถอะเฌอพี่เบื่องานแล้ว” แค่มาเพื่อแสดงความยินดีกับพ่อของเพื่อนไม่ได้ตั้งใจจะสานสัมพันธ์กับนักธุรกิจคนอื่นมากนักหรอก ยิ่งเขาเห็นว่าเธอเดินไม่สะดวกเพราะรองเท้ากันแล้วเลยไม่อยากให้อยู่ต่อเดี๋ยวจะลำบากเอา

อีกอย่างคืนนี้เขาวางแผนในใจเอาไว้คร่าวๆแล้วว่าจะกระชับความสัมพันธ์ของเรายังไง เรื่องความรักของเราไม่มีทางเท่ากันได้และไม่มีอะไรมาการันตีว่าเธอจะรักในเร็ววัน เขาต้องทำให้เรามีความสัมพันธ์ทางกายไม่ว่าจะใช้วิธีการใดก็ตาม อย่างน้อยถ้าเราได้เสียเป็นผัวเมียกันแล้วทุกอย่างจะง่ายขึ้นมา เขาจะใช้สิทธิ์นี้อ้างกับเธอเมื่อเริ่มตีตัวออกห่าง ใช้แสดงความเป็นเจ้าของและใช้เพื่อกันคนอื่นออกไปให้ไกล

คืนนี้จะทำให้เฌอไปนอนด้วยกันจนได้

เธอจะต้องเป็นของเขา

บอสสิงห์เข้าไปในงานอีกครั้งพี่บอกลาก่อนจะจับมือเธอเดินออกมาไม่สนสายตาคนในงานที่แอบมองเงียบๆ เธอคิดว่าในงานนี้ต้องมีคู่นอนเก่าๆของเขาอยู่แน่เพราะบางครั้งเผลอไปสบตาอิจฉาของผู้หญิงบางทีหรือแม้แต่เดินมาเฉียดใกล้เกือบจะกระแทกไหล่ แต่พี่กวินท์เอาตัวมาบังแทนได้ทันเสมอ

“จะกลับกันแล้วเหรอคะสิงห์”

“นีน่าถอยไปผมรีบ”

“นี่เด็กใหม่เหรอ?” นีน่ามองตั้งแต่ศรีษะจรดปลายเท้าผู้หญิงที่กล้ามาแย่งของรักของหวงเธอไปได้อย่างง่ายดายโดยที่ไม่ได้ทำอะไรสักนิดเดียว เธอรู้มาว่าไอซ์คู่ขาประจำของเขายังถูกทิ้งแบบไม่ไยดีเลยด้วยซ้ำ

“ให้เกียรติเฌอด้วยนีน่า” เขาดึงเฌอมายืนด้านหลังปรายตาเล็กน้อยมองกวินท์ให้รู้ว่าควรจะพาเฌอออกไปจากตรงนี้ก่อนจะได้ยินอะไรไม่ดีจากปากเขาและปากนีน่า

“เฌอไปรอบอสที่รถเถอะ” กวินท์กระซิบบอกเบาๆ

“ก็ได้ค่ะ” ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องอยู่ตรงนี้เพื่อมองดูบอสสิงห์กับผู้หญิงอีกคนเลยสักนิดเดียว

เฌอกำลังจะเดินออกมาแต่กลับถูกคว้าข้อมือไว้ให้หันกลับไปสบนัยน์ตาดุดันเหมือนกำลังจะบอกอะไร ก่อนที่เขาจะปล่อยมือเธอแล้วพยักหน้าให้พี่กวินท์พาเธอออกไป

“อาลัยอาวรณ์มันจังเลยนะก็แค่ผู้หญิงที่ไม่เคยเห็นค่าสิงห์เลยสักนิด!” แววตาเมื่อกี้ที่เขามองนังนั่นมันทำให้เธอรู้สึกเจ็บจี๊ดไปทั้งใจ มันเหมือนว่ายิ่งตอกย้ำความพ่ายแพ้ในเกมรักครั้งให้ช้ำใจหนักไปกว่าเดิม

“อย่าพยายามเลยนีน่าผมรักเฌอมากเกินกว่าจะสนใจใครอีกแล้ว โดยเฉพาะ…ผู้หญิงอย่างคุณ!” นีน่าชอบเอาชนะมานานแล้วเขาเป็นคนเดียวที่กล้าปฏิเสธเธออย่างไม่ไยดี

เขาทำให้นีน่ารู้สึกเหมือนสิ่งของไร้ค่าเพราะสิ่งที่เราเข้ากันได้คือร่างกายไม่มีความผูกพันทางใจเลยสักเศษเสี้ยวเดียว ในวันที่เขาทิ้งนีน่าพูดว่าสักวันเขาจะต้องคุกเข่าอ้อนวอนร้องขอความรักจากเธอ แต่มันจะไม่มีวันนั้นเพราะเขาไม่ได้สนใจเธอ

นีน่ารู้ดีกว่าใจเขาอยู่กับใครที่ไม่ใช่เธอ

“มันก็แค่ผู้หญิงชั้นต่ำ!”

“นีน่า!”

“ทำไมคะ? มันเป็นแค่ผู้ช่วยที่เอาตัวเข้าแลกสักวันหนึ่งถ้ามีคนเสนอมากกว่าคุณมันก็คงจะเร่ไปหาแล้วนอนอ้าขายอมให้คนนั้นเอาเหมือนที่มันยอมคุณนั่นแหละ!” สิงห์มองหน้าเธอก่อนที่เขาจะพุ่งมาจับต้นแขนลากออกมาแล้วเหวี้ยงลงกับพื้นหญ้าสกปรกอย่างรุนแรง เมื่อเงยหน้าขึ้นมองเขาก็คุกเข่าจ้องมองเธออยู่ แขนถูกเขาจับบีบเหมือนตั้งใจจะให้กระดูกหักคามือ แต่ที่มันทำให้เจ็บมากกว่าคือแววตาเย็นชาที่จ้องมองกันต่างหาก

“เฌอสูงส่งกว่าผู้หญิงอย่างมึงหลายพันเท่า เป็นแค่แม่เล้าอย่าสะเออะมาเทียบเท่ากับเมียกู!” แววตาดุร้ายจ้องมองใบหน้าสวยจัดฉาบด้วยเครื่องสำอางราคาแพงจนแทบมองไม่เห็นสีผิวจริงๆด้วยซ้ำ สันกรามที่นูนขึ้นชัดเจนเพราะเขาต้องกัดฟันพยายามหักห้ามใจไม่ให้โกรธจนทำอะไรตรงนี้

“แล้วฉันไม่ใช่เมียคุณเหรอ?” หยดน้ำอุ่นไหลออกมาจากนัยน์ตาที่ปวดร้าวเจ็บจนแทบทนไม่ไหว เมื่อคนที่รักมากดั่งดวงใจไม่เคยแม้แต่จะชายตาหันมารักกันบ้างเลยแม้สักนิดเดียว

คืนวันที่ผ่านมาคงมีแค่เธอคิดไปเองแล้วฝันว่าจะได้ครอบครองใจคนร้ายกาจอย่างเขา สิงห์ไม่เคยรักใครเลยนอกจากผู้หญิงคนนั้นที่เขารอมานานมาก ที่ผ่านมาเธอคิดว่าทุกอย่างมันคือความรักเสมอ แต่ทุกอย่างมันพังไปหมดเพราะเขามองว่าเธอเป็นแค่ของเล่นแก้เหงาชั่วข้ามคืนเท่านั้นเอง

ถ้าสิงห์ไม่รักเธอก็อย่าหวังว่านังเด็กนั่นจะมีชีวิตอยู่เป็นมารหัวใจเลย เธอไม่ยอมให้เขาทิ้งกันไปง่ายๆหรอก แล้วนังมันก็ไม่สมควรจะได้เขาไปครอบครองด้วย