"พี่นึกว่าหลับไปแล้วซะอีก?" เมียนั่งตาแป๋วเล่นโทรศัพท์บนเตียงทั้งที่ควรจะนอนพักนะก่อนจะที่ไม่ได้พัก
"เมื่อกี้พี่พายุโทรมาน่ะเลยตื่น บอสสิงห์คุยโทรศัพท์นานจัง" พี่ชายโทรมาเตือนให้ระวังตัวมากขึ้นเพราะเวลาเริ่มนับถอยหลังอีกแค่สี่เดือนเท่านั้นจะถึงวันเปิดพินัยกรรมของตาที่ป่วยหนัก
"คุยเรื่องงานทั่วไปน่ะแล้วนี่คุยอะไรกับมันเหรอ?" ไอ้เวรพายุมันเกลียดขี้หน้าเขาจะตายไปคงจะด่าให้เฌอฟังแน่
"เรื่องลุงแซมค่ะ เฌอไว้ใจบอสสิงห์ได้จริงๆใช่ไหมเนี่ย?" เรื่องในตระกูลที่แตกหักไปเยอะของเธอมันไม่สมควรเล่าให้คนนอกอย่างเขาฟังเลยสักนิด แต่ก็ไม่รู้สิว่าทำไมถึงรู้สึกว่าเขาสามารถปกป้องเธอได้จากอันตรายที่คืบคลานเข้ามา
"พี่จะเป็นคนแรกที่สามารถเป็นเกาะกันกระสุนให้เฌอได้ ดังนั้นไว้ใจพี่เถอะนะ" คำตอบสั้นๆเรียกรอยยิ้มเมียได้ดีแล้วเธอคงจะไว้ใจกันมากพอสมควรแล้วถึงจะเล่าให้ฟังบ้าง
"คือลุงแซมต้องการตัวเฌอไปค่ะ บังเอิญว่า
