EP12:บังคับขู่เข็ญNC+

1901 Words

ตอนที่ 12 : บังคับขู่เข็ญ NC+ ความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วร่างอันบอบบาง รับรู้ได้ถึงอะไรบางอย่างที่อยู่ในตัวขาดออกจากกันในตอนที่เขาเอามันเข้ามา ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้กลิ่นคาวเลือดมันมาจากส่วนไหนของร่างกาย เพราะทุกส่วนของร่างกายระบมราวกับถูกมีดอันแหลมคมทิ่มแทงไปซะทุกส่วน "ขะ ขอร้อง...หยุดเถอะ ได้โปรด ฮึก" "มันเข้าไปแค่ครึ่งเดียวเอง ค่อยร้องขอชีวิตตอนที่มันเข้าไปจนสุดจะดีกว่า" พายุก้มมองจุดเชื่อมต่อที่ตอนนี้มีคราบเลือดไหลออกมาแต่ท่อนเอ็นของเขาเข้าไปได้แค่เพียงครึ่งลำเท่านั้น สายตาคมกริบมองคนตรงหน้าที่ห่างไม่ถึงคืบด้วยสายตาไร้ความรู้สึก ไม่มีแม้แต่ความสงสารต่อให้สีหน้าของเธอซีดเผือด "ฉันไม่ไหว ฉันรับมันไม่ได้อีกแล้ว" "แต่ฉันจะทำให้เธอรับมันให้ไหว" ปึก! "กรี๊ดดดดด..." เสียงกรีดร้องดังลั่นในจังหวะที่พายุกระแทกเข้ามาอย่างแรง เหมือนตรงนั้นของฉันจะฉีกขาดเพราะมันเจ็บปวดเหมือนถูกมีดกีดให้ขยายออก "หึ..." เสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้นเบาๆเมื่อสะโพกสอบอัดกระแทกท่อนเอ็นขนาดใหญ่เกินไซซ์มาตรฐานเข้าไปในกลีบกุหลาบจนสุดลำได้สำเร็จ กลิ่นคาวเลือดตลบอบอวลมากกว่าเก่า รับรู้ถึงของเหลวบางอย่างที่ไม่ใช่น้ำหวานจากร่างกายเธอไหลออกมา "ไม่ต้องใช้ปืนยิงตัวเธอ แต่ฉันก็ได้เห็นเลือดจากในตัวเธอนะแก้มใส" "สารเลว" แก้มใสกัดฟันแน่นและพ่นคำด่าชายหนุ่มตรงหน้าอย่างเหลืออด "คำนี้ฉันได้ยินมันเป็นครั้งที่สองแล้วสินะ...ฉันคงต้องจัดการพวกปากดีที่กล้าด่าฉันให้หลาบจำสักหน่อย" ปึก ปึก ปึก สะโพกสอบจัดการอัดกระแทกเข้าออกเน้นทุกจังหวะโดยไม่สนใจว่าเธอจะรับมันไหวหรือเปล่า ท่อนแขนแกร่งรั้งเอวคอดกิ่วไว้แน่นไม่ให้เธอเบี่ยงตัวหนี ถึงแม้เธอจะถูกเชือกมันไว้อย่างแน่นหนาแล้ว "กรี๊ดดดด...พะ พอได้แล้ว ฮรือ" "พวกมึงออกไปให้หมด ห้ามใครเข้ามาในนี้จนกว่ากูจะสั่ง" น้ำเสียงเข้มออกคำสั่ง พร้อมกับตวัดสายตามองลูกน้องทุกคนที่เดินออกไปตามคำสั่งของเขา ไม่มีใครกล้าแม้แต่เงยหน้าขึ้นมามองกับสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ ทุกอย่างอยู่ในความเงียบเมื่อพายุสั่งให้ลูกน้องออกไปจนหมดเหลือเพียงแค่ฉันกับเขา ความเงียบทำให้ได้ยินเสียงลมหายใจของเขาเป่ารดที่กกหู แคว่ก! "อ๊ะ" มือหนาจัดการกระชากเสื้อเชิ้ตที่ขาดหลุดลุ่ยออกจากร่างกายเธอและทิ้งมันอย่างไม่ไยดี ก่อนจะกระชากบราเซียสีชมพูออกให้พ้นทาง สายตาคมมองหน้าอกขนาดใหญ่ที่มีจุกสีชมพูอมน้ำตาลอ่อนตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่บนเนินภูเขาทั้งสองลูก ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มอย่างพอใจที่ได้เห็นหน้าอกธรรมชาติไร้ซึ่งมีดหมอ มือหนาเข้าไปบีบเคล้นหน้าอกขนาดใหญ่ทันที แรงบีบทำให้เนื้อเนินอกล้นทะลักง่ามมือ เป็นครั้งแรกที่เขาได้สัมผัสหน้าอกที่เตร่งตรึงและเด้งสู้มือขนาดนี้ "ตัวเธอมีหลายอย่างที่น่าสนใจดี ถ้าฉันยิงเธอตายไปคงเสียดายไม่น้อยเลย" ฉันเลือกที่จะเบือนหน้าออกไปทางอื่น ไม่อยากพูดคุยกับคนใจร้ายอย่างเขาอีกต่อไป ริมฝีปากเม้มเข้าหากันแน่นพยายามข่มความเจ็บปวดตรงกลางหว่างขาและหน้าอกที่เขาใช้แรงบีบอย่างหนักหน่วง แต่มีความรู้สึกบางอย่างที่มาพร้อมกับความเจ็บปวดคือภายในร่างกายรุ่มร้อนแปลกๆ ร้อนจนเหมือนมีน้ำบางอย่างในตัวไหลออกมา "ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะหุบปากได้นานแค่ไหน" อาการหงุดหงิดแล่นเข้ามาในหัวเมื่อคนตัวเล็กไร้ปฏิกิริยาตอบสนอง สายตาของเธอไม่แม้แต่จะมองหน้าเขา ฝ่ามือหนาหยุดเคล้นหน้าอกและกลับมารั้งเอวเธอไว้แน่น เมื่อเห็นคนตรงหน้าเริ่มหายใจเข้าออกถี่ๆทำให้พายุรู้ได้ทันทีว่ายาเสียสาวที่แทรกซึมอยู่ในถุงยางกำลังออกฤทธิ์ ปึก ปึก ปึก "อึก...อี๊ดดดด กรี๊ดดดด ในนั้นมีอะไร กรี๊ดดดด ฉะ ฉันร้อน ฮืออ" ท้ายที่สุดเสียงที่พยายามกลั้นไว้ก็ไม่สามารถต้านแรงกระแทกของเขาได้ เนื้อตัวที่ไร้ซึ่งผ้าปกปิดร่างกายที่สุดแสนหวงแหนตอนนี้ตกไปอยู่ในน้ำมือของคนใจร้าย สิ่งที่ฉันทะนุถนอมมาตลอดเขาได้พรากมันไปเป็นที่เรียบร้อยทั้งที่ฉันไม่ได้เต็มใจกับสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ตอนนี้ สมองพยายามร้องห้ามอย่างหนักแต่ร่างกายกลับต้องการสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ ฉันไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้คืออะไร สะโพกสอบอัดกระแทกเข้าร่องสวาทที่มีน้ำหล่อลื่นไหลออกมาเพื่อเปิดทางดั่งสัตว์ร้ายผู้หิวโหย ต่อให้ภายในร่องสวาทของเธอบีบรัดแค่ไหนเขาก็จัดการอัดกระแทกโดยไม่สนว่าตรงนั้นของเธอจะระบมหรือฉีกขาด แรงที่มีโหมกระหน่ำใส่ตัวเธอไม่ยั้ง "ถึงปากเธอจะปฏิเสธไม่หยุด แต่ร่างกายเธอกำลังต้องการฉันต่างหากละ ทำตามร่างกายที่เธอกำลังเรียกร้องดีกว่าแก้มใส เธอจะได้ไม่ทรมาน" ปึก ปึก ปึก "ซี๊ด..." พายุพ่นเสียงออกมาบ่งบอกว่าภายในตัวหญิงสาวทำให้เขาพึงพอใจไม่น้อย "ฮรือ ออ พอสักที กรี๊ดดดด แกมันเลว กรี๊ดดดด" "ฉันชอบเสียงเธอเวลาทรมาน ยิ่งกลิ่นเลือดของเธอมันทำให้ฉันเร้าใจ" ตับ ตับ ตับ แรงกระแทกไม่มีผ่อนปรน แต่กลับเพิ่มความแรงขึ้นเรื่อยๆ เสียงกรีดร้องของแก้มใสดังประสานกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อจนกึกก้องไปทั่วทั้งโกดังร้าง ร่างบางโยกคลอนไปตามแรงกระแทก หน้าอกขนาดใหญ่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะที่พายุโหมกระหน่ำ "จะ เจ็บ ฮือ ออ ได้โปรด..ฉันไม่ไหวจริงๆ" ใบหน้าหวานเหยเกกับความเจ็บปวดที่เขามอบให้ พยายามต้านความรู้สึกบางอย่างที่ไม่ชอบมาพากรน "ฮืออ...ร้อน ฉันร้อน" ตับ ตับ ตับ ท่อนแขนแกร่งยังคงคล้องขาเธอให้อ้าออกต้อนรับท่อนเอ็นขนาดใหญ่ของเขาไม่มีทีท่าว่าจะเอาลงง่ายๆ จังหวะกระแทกแทบไม่มีช่องว่างให้หายใจ ต่อให้เธออ้อนวอนขอร้องเขาจนร้องไห้เป็นสายเลือดก็ไม่สามารถต้านความต้องการในตัวเองได้ พายุโหมกระหน่ำอย่างหนักเพื่อปลดปล่อยอารมณ์ของตัวเอง ปึก ปึก ปึก "อ่าส์" เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นในลำคอเบาๆ เมื่อพาตัวเองมาถึงจุดหมายปลายทางได้สำเร็จ น้ำรักสีขาวขุ่นถูกอัดฉีดใส่เครื่องป้องกันทุกหยาดหยด ก่อนจะดึงมันออกจากร่างกายเธอและปล่อยขาเธอลงโดยไม่สนใจว่าร่างกายคนตัวเล็กจะยืนไหวหรือไม่ พายุมองผลงานชิ้นเอกของตัวเองด้วยความพึงพอใจ คราบเลือดยังคงติดอยู่ที่เครื่องป้องกันและหน้าขาขาวเนียนของเธอ นิ้วแกร่งจัดการถอดเครื่องป้องกันทิ้งลงพื้นก่อนจะกลับมาจัดการใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย ปล่อยให้ร่างกายของเธอเปลือยเปล่าอยู่แบบนั้น "อึก..." เมื่อถูกปล่อยให้เป็นอิสระตัวฉันก็เหวี่ยงไปตามแรงโน้มถ่วง มีเพียงเชือกที่รัดข้อมือพยุงร่างไว้เท่านั้น ขาทั้งสองข้างไร้เรี่ยวแรงที่จะยืน ความเจ็บปวดแผ่ซ่านจนด้านชา ใบหน้าหวานก้มลงปล่อยให้ร่างกายโอนเอนไปเรื่อยราวกับร่างไร้วิญญาณ มองต้นขาที่เต็มไปด้วยเลือดทำเอาหัวใจดวงน้อยตกไปที่ตาตุ่ม สายตาพร่ามัวและใกล้จะริบหรี่เต็มที ความเหนื่อยล้า และความเจ็บปวด สั่งให้เปลือกตาทั้งสองข้างปิดลง น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลออกจากหางตา ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่นเพื่อข่มความเจ็บปวดและความรุ่มร้อนภายในร่างกาย ต่อให้เขาหยุดการกระทำที่ชั่วช้าแต่ฉันยังคงรู้สึกแปลกๆ "หวังว่าเธอคงไม่ปากสว่างเที่ยวไปป่าวประกาศเรื่องที่เธอโดนฉันเอานะแก้มใส...เธอรู้อะไรไหมว่าบนหัวเธอมีกล้องซ่อนอยู่" พายุเดินเข้าไปใกล้และกระซิบที่ข้างหูของเธอเบาๆ ถึงแม้เธอจะเหมือนคนหมดสติไปแล้วแต่เขาเชื่อว่าเธอได้ยินสิ่งที่เขาพูด คำพูดของเขาทำให้ฉันพยายามลืมตาขึ้นและจ้องมองใบหน้าคมคายในระยะประชิด สายตาที่เกลียดชังส่งตรงไปหาเขาโดยที่ไม่จำเป็นต้องพูดออกมา "ถ้าเธอทำในสิ่งที่ฉันต้องการแม่บ้านคนนั้นก็รอด แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่ภาพพจน์ฉันเสียหายด้วยปากของเธอ แม้แต่ตัวเธอเองก็ไม่รอดและคลิปของวันนี้มันจะกระจายไปทั่วโลกออนไลน์ ดูจากองศากล้องแล้วหน้าเธอชัดอยู่นะ" พายุส่งสายตาไปที่กล้องด้านบนหัวของคนตัวเล็กพลางยกยิ้มอย่างพึงพอใจ มือหนาลูบต้นขาขาวเนียนของเธอไปพลางๆและวนอยู่บนเนินสวาทอันโหนกนูน "จะทำอะไร" "เธอยังต้องการมัน ฉันจะทำให้เธอสมดั่งใจหวัง" พรึบ! "อึก" ร่างบางสะดุ้งเฮือกเมื่อนิ้วแกร่งเข้ามาในร่องสวาทอย่างรวดเร็ว "ขะ ขอร้อง ฉันไม่ไหว อื้ออ ฮรืออ.." "สามนิ้วคงทำให้เธอเสร็จได้ ไม่ต้องห่วงฤทธิ์ของมันจะหมดลงเมื่อเธอเสร็จ" พายุส่งนิ้วชี้ นิ้วกลาง และนิ้วนางเข้าไปในร่องสวาทที่คับแคบแต่ยังมีน้ำหวานไหลออกมาไม่หยุด แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ "พะ พอ อื้อ...ฮืออ คุณพายุฉันไม่ไหว" "ปล่อยมันออกมาแล้วเธอจะสบายตัว" ริมฝีปากหนาแสยะยิ้มเมื่อเห็นสีหน้าทรมาน นิ้วแกร่งชักเข้าชักออกไม่หยุด ข้อมือทำงานเป็นระวิงอย่างชำนาญ ร่างกายของเธอไม่มีแม้แต่แรงสู้สามนิ้วเขาได้เลย แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ ฝ่ามือหนาเต็มไปด้วยน้ำหวานสีใสไหลออกมาชโลมจนมันวาว ยิ่งเห็นรอยฉีกขาดที่ปากทางเข้าร่องสวาทยิ่งทำให้เขาชอบใจ "อึก..กรี๊ดดด" ร่างกายที่ร้อนรุ่มตอบสนองนิ้วของเขาอย่างหนัก อยู่ๆความรู้สึกบางอย่างก็เกิดขึ้นจนแทบกลั้นเอาไว้ไม่อยู่ "ตอดขนาดนี้แตกมันออกมา" พึบ พึบ แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ "กรี๊ดดดดด" ซ่าาาา… เสียงกรีดร้องดังลั่นบ่งบอกว่าเธอถึงจุดหมายปลายทางด้วยนิ้วมาพร้อมกับน้ำในตัวที่แตกออกมาจนเต็มพื้น พายุถอนมือออกพร้อมกับชูขึ้นให้เธอได้เห็นผลงานตัวเอง "คงโล่งไม่ใช่น้อย ดูสิแตกเต็มมือและนองเต็มพื้นเลย" มือหนาที่เปียกชุ่มเช็ดไปตามร่างกายของเธอ "ไอ้ชาติชั่ว" ฉันไม่สามารถต้านสิ่งที่น่ารังเกียจนี้ได้ ไม่รู้ว่ามันคือความรู้สึกอะไร รู้แค่ว่าคนตรงหน้าคือผู้ชายที่เลวที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมา จู่ๆภาพของเขาก็เลือนรางลงเต็มที แสงสว่างเริ่มสลัวลงเรื่อยๆจนท้ายที่สุดทุกอย่างก็มืดสนิท พายุมองหญิงสาวตัวเล็กที่สลบไปต่อหน้าต่อตาด้วยแววตาเรียบนิ่ง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more