ฉันออกมาจากบ้านพักริมทะเลก็รีบโทรไปหาพ่อกับแม่ทันที
“ทำไมถึงไม่รับสายนะ..รับซิแม่”
ฉันกดโทรไปหาพ่อกับแม่หลายสายก็ไม่มีคนรับ ฉันไม่คิดเลยว่าพ่อกับแม่จะยอมขายที่ตรงนั้นจริงๆทั้งที่ฉันขอร้องแล้ว
(ฮัลโหล..)
“แม่..พ่อขายที่ของย่าไปแล้วจริงๆหรอ.?”
(เอ่อ..)
“นี่เหลือเวลาอีกตั้ง 2 วันนะ ทำไมวันนี้ถึงนัดกันไปซื้อขายที่โดยที่ไม่บอกลูกสักคำ..?”
(พ่อแกก็เพิ่งรู้ตัว..เพราะเขาโทรมาบอกว่าจะขอคุยเรื่องสัญญา แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะมัดมือชกให้เซ็นสัญญาโอนขายที่วันนี้เลย)
“อะไรนะ..?”
(ตอนแรกพ่อแกก็เหมือนจะเปลี่ยนใจนะเพราะกลัวแกโกรธ แต่เงินมัดจำที่รับมาก้อนแรกตอนเซ็นรับเงินมา มันบอกว่าถ้าพ่อแกเปลี่ยนใจต้องเสียค่าปรับเป็น 2 เท่าของเงินที่วางมัดจำมา..)
“ชั่วที่สุด..นีี่พวกมันทำถึงขนาดนี้เลยหรอ..?”
(พ่อแกเลยต้องยอมเซ็นแล้วยกโฉนดที่ดินให้กับพวกมันไป..)
“...”
ฉันได้ฟังถึงกับโมโหสุดขีดจนน้ำตามันไหลออกมาเ
