บ่าวสกุลหลิววิ่งวุ่นกันตั้งแต่หัวค่ำ เพราะฮูหยินน้อยของเรือนกำลังร้องโอดครวญ ปวดท้องจะคลอดบุตรคนที่สอง แม้ว่านายท่านของเรือนจะเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้ว แต่พอเอาเข้าจริงๆ ทุกคนกับตื่นเต้นจนทำสิ่งใดไม่ถูก
เหล่าฮูหยินที่ผ่านการคลอดบุตรมาแล้ว ต่างก็ทำใจให้นิ่งได้ นายท่านเซี่ยก็พอจะเข้าใจเรื่องนี้อยู่บ้าง แต่เอกบุรุษวัยกลัดมันทั้งสองมิได้เป็นอย่างนั้น
ไห่หยวนพึ่งเคยมาเฝ้าน้องสาวคลอดบุตรเป็นครั้งแรก จึงตื่นตระหนก เดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องคลอดไม่หยุด ยามที่อวี้หลิงคลอดเขาเดินทางกลับแคว้นตงไม่ทัน พอมาถึงหลานก็ได้สองเดือนกว่าแล้ว
“เหตุใดยังไม่ออกมาอีกขอรับท่านแม่ แล้วเหตุใดจึงกรีดร้องทรมานถึงเพียงนั้น น้องจะปลอดภัยหรือไม่”
“ย่อมต้องปลอดภัยทั้งแม่ทั้งลูก เจ้าใจเย็นๆ ก่อนเถิด ขนาดคนเป็นพ่อ เขายังไม่เป็นเดือดเป็นร้อนเท่าเจ้า”
“โถ่ นั่นเพราะบุตรเขยท่านจะเป็นลมอยู่รอมร่อแล้ว”
อี้เฟิงมีสภาพไม่ต่างจากค
