04
1644 Words
หลังจากวันนั้น
ไนท์คิดว่าการที่เธออยู่ที่คอนโดมิเนียมของธีธัชนั้นมันไม่เป็นการดีเลย เพราะแม้พยายามข่มใจให้ไม่คิดอะไร ให้ลืมเหตุการณ์คืนนั้นไปเสียแต่เธอก็ทำไม่ได้ อุบัติเหตุความสัมพันธ์ทางกายระหว่างเธอกับธัญธรมันตราตรึงฝังลึก เธอยังรู้สึกถึงมันทุกครั้งที่เห็นหน้าเขา และในทีท่าที่เรียบเฉยดูเหมือนไม่มีอะไรของเขานั้นมันต่างจากสายตาที่มองมาเหลือเกิน สายตาคู่นั้นมันเร่าร้อน มันฉายชัดถึงความต้องการ และสักวันเธอจะต้องแสดงพิรุธออกมาให้แฟนหนุ่มอย่างธีธัชได้เห็นแน่ ๆ
ไนท์จึงตัดสินใจกลับไปอยู่ที่คอนโดมิเนียมของตัวเองและอ้างว่างานยุ่ง เลิกดึกตลอด ธีธัชเองก็เข้าใจ เขาเดาเอาว่าเธอคงรู้สึกอึดอัดที่จู่ ๆ ก็มีคนอื่นเพิ่มเข้ามาในห้อง แม้คนอื่นนั้นจะอยู่ในฐานะพี่ชายฝาแฝดของเขาก็ตาม แต่ก็ยังเป็นคนอื่นสำหรับเธออยู่ดี
จนกระทั่งเช้าวันศุกร์ ธีธัชโทรหาเธอแต่เช้าตรู่
“ ตื่นหรือยังคะที่รัก ”
“ ตื่นแล้ว อาบน้ำหอมแล้วด้วยค่ะ ”
“ พูดอย่างนี้อยากดมซะแล้วสิ ” ไนท์ส่งเสียงหัวเราะกังวานกลับไป
“ เดี๋ยวไปให้ดมค่า แล้วทำไมโทรมาแต่เช้า มีอะไรหรือเปล่าคะ ”
“ อ๋อ วันพรุ่งนี้น่ะ ธัญชวนไปปิกนิกที่สวนสาธารณะตอนเช้า ฝากชวนไนท์ด้วยว่าไปด้วยกันไหม ”
“ หืม ธีเนี่ยนะคะจะไปสวนสาธารณะ ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นจะไป ”
“ มันก็ไม่ใช่ความคิดของธีหรอก แต่ธัญมันบอกว่าตอนอยู่เมืองนอก วันหยุดก็เห็นครอบครัวทำอาหารไปนั่งปิกนิกอาบแดดที่สวนกัน แต่ธีเข้าใจธัญนะ แม่คงจะไม่ค่อยมีเวลาให้ ธัญมันคงต้องไปนั่งคนเดียวแหละ ” คำพูดนั้นของธีธัชทำให้ไนท์รู้สึกเห็นใจธัญธร เพราะจากที่เคยได้ฟังมาก็พอจะทราบว่าแม่ของทั้งคู่นั้นไม่ใช่ผู้หญิงที่ทำหน้าที่แม่ได้ดีนัก
“ ไปนะคะไนท์ ไปด้วยกัน ไปกันแบบครอบครัว ”
“ ได้สิคะ ไนท์ทำเพื่อธีได้อยู่แล้ว ”
“ เย้ ! งั้นคืนนี้มาค้างกับธีนะคะ พรุ่งนี้จะได้ตื่นมาทำอาหารช่วยธีแต่เช้า ”
“ หืม เราต้องทำอาหารเองด้วยเหรอ เชฟธัญไม่ทำเหรอคะ ”
“ เชฟธัญมันบอกว่าให้มันทำคนเดียวก็ไม่สนุก ให้ฝั่งเราทำไปแข่งกับมันด้วย ต่อให้เราสองคนเลย ” นั่นทำให้ไนท์หัวเราะออกมาอีกครั้ง
“ ธีก็รู้ว่าไนท์ห่วยเรื่องทำอาหาร มีไนท์ก็เหมือนไม่มี ”
“ ก็แค่มาอยู่ข้าง ๆ ช่วยให้กำลังใจก็พอแล้วค่ะ ”
“ โอเค งั้นเดี๋ยวช่วยกันคิดนะคะว่าเราจะทำอะไรไปสู้เชฟใหญ่เขา ”
“ ได้ค่ะ เดี๋ยวถ้าธีคิดออก ธีจะไลน์ไปบอกนะ ”
“ โอเค บายค่ะที่รัก รักธีนะคะ ”
“ รักไนท์มากกว่าค่ะ ”
ก่อนที่ทั้งคู่จะวางสายกันไป
เวลาหกโมงเย็นที่คอนโดมิเนียมของธีธัช
ไนท์มาถึงพร้อมกับวัตถุดิบที่จะทำอาหารเพื่อปิกนิกมื้อเช้า ซึ่งเธอกับธีธัชตกลงกันแล้วว่าจะทำเกี๊ยวไส้หมู ส่วนธัญธรนั้นเขาบอกว่าจะทำแซนด์วิซง่าย ๆ แต่ไอ้ที่ง่าย ๆ ของเขานั้น เธอและธีธัชมั่นใจว่ามันจะต้องดูดีมีชาติตระกูลตามประสาเชฟแน่ ๆ
“ สวัสดีครับไนท์ ” ธัญธรเอ่ยทักทายทันทีที่เขาสาวเท้ากลับเข้ามาจากระเบียงเพื่อตากผ้า หัวใจของไนท์กระตุกวาบแต่ก็น้อยลงกว่าสัปดาห์ที่แล้วที่รู้สึกมากกว่านี้
“ สวัสดีค่ะธัญ ”
“ ไอ้ธีมันอาบน้ำอยู่ เห็นบอกว่ามื้อเย็นไม่ต้องทำ จะพาออกไปกินหมูกะทะ ”
“ อ๋อ ใช่ค่ะ ”
“ แล้วนั่นไนท์หิ้วอะไรมาเยอะแยะ ”
“ ก็วัตถุดิบที่จะมาทำอาหารไปปิกนิกพรุ่งนี้ไงคะ ธีบอกว่าต้องแข่งกับคุณ ”
“ ว้าว แบบนี้ผมต้องเตรียมตัวให้มากขึ้นเสียแล้ว ”
เขาหรี่ตาแล้วพูดราวกับว่ากำลังจะเข้าแข่งขันเชฟระดับโลก นั่นทำให้ไนท์ยิ้มออกมาได้
“ โธ่ คุณก็รู้นี่คะว่าไนท์ทำอาหารห่วยจะตายไป ”
“ แต่ผมก็ประมาทไม่ได้นี่ครับ ธีเองก็พอทำอาหารเป็น เดี๋ยวผมไปเรียกธีให้ละกันว่าไนท์มาถึงแล้ว ”
“ ขอบคุณค่ะ ” ไนท์กล่าวคำขอบคุณพร้อมรอยยิ้ม เธอสังเกตว่าธัญธรมีความเป็นกันเองมากขึ้น คุยเก่ง ยิ้มเก่งมากขึ้น ไม่ทำให้เธออึดอัดเหมือนแรก ๆ ที่พบกัน ซึ่งมันก็เป็นการดีสำหรับทั้งคู่
มันแค่อุบัติเหตุ แค่ลืมมันไปนะไนท์ เธอบอกตัวเอง
และมันก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ ธัญธรเองก็คงเกร็งและทำอะไรไม่ถูก แต่ตอนนี้หลังจากที่มีเวลาเยียวยาเหตุการณ์กระอักกระอ่วน ทำให้ทั้งคู่ตัดสินใจที่จะลืมมันไป เธอรู้สึกว่าเขารีแลกซ์ขึ้น แม้จะไม่ถึงขั้นพูดเก่งถึงธีธัชแต่ก็คุยมากขึ้น ยิ้ม หัวเราะ และไม่มองเธอด้วยสายตาแบบนั้นอีกแล้ว
พวกเขาออกไปกินหมูกะทะด้วยกัน ธัญธรทำหน้าที่แกะกุ้งให้กับเธอและน้องชายฝาแฝด พวกเขาคุย หัวเราะ แลกเปลี่ยนช่วงเวลาของกันและกัน ทั้งเรื่องชีวิต เรื่องงาน และเรื่องสัพเพเหระ
จนกระทั่งเช้าอีกวันที่เธอและธีธัชต้องตื่นมาช่วยกันและกันห่อไส้เกี๊ยว ความที่เธอทำอาหารไม่เก่ง ธีธัชก็ไม่ได้ดีมากไปกว่าเธอเท่าไหร่นัก การห่อเกี๊ยวจึงทุลักทุเลเป็นอย่างยิ่ง ไส้แตกทะลักออกมาบ้างล่ะ จับแรงจนขาดบ้างล่ะ
ส่วนของธัญธรนั้นที่เขาบอกเป็นแซนวิซง่าย ๆ แต่มันดูดีมากเหลือเกิน แถมยังมีมีทบอลและน้ำส้มคั้นสดอีกด้วย
“ โอ๊ย เปลี่ยนเป็นทำต้มจืดเกี๊ยวได้ไหมคะเนี่ย เอาลงไปในหม้อแล้วคน ๆ รวมกันเลย ” ไนท์โพล่งออกมาอย่างยอมแพ้ นั่นทำให้สองหนุ่มหัวเราะออกมาพร้อมกัน
“ ไม่ได้สิคะ เราจะยอมแพ้ตั้งแต่ยังไม่จบเกมแบบนี้ไม่ได้ ”
“ แต่แผ่นเกี๊ยวมันจะหมดแล้วนะคะธี ”
“ เดี๋ยวธีลงไปซื้อที่มินิมาร์ทข้างล่างตึก รอแป๊บนึง ”
“ เฮ้ย ไม่ต้องก็ได้มั้ง อาหารที่เราทำก็น่าจะพออิ่ม ”
ธัญธรแย้งขึ้น แต่ธีธัชไม่ยอม
“ ไม่ได้โว้ย มันเป็นเรื่องของศักดิ์ศรี ” ว่าพลางวิ่งเข้าไปหยิบเงินกับคีย์การ์ดแล้ววิ่งออกจากห้องไป ทิ้งให้แฟนสาวอยู่กับธัญธรในห้องเพียงสองคน
ธัญธรหันมาและพบว่าไนท์กำลังลองพยายามเอาหมูสับปรุงรสใส่ลงไปในแผ่นเกี๊ยวอีกครั้ง
“ มันเยอะเกินไนท์ ถ้าใส่เยอะแผ่นเกี๊ยวมันก็จะไม่หุ้ม ”
“ แล้วต้องเอาออกอีกแค่ไหนคะ ”
“ นิดเดียว ” เธอเอาออก แต่มันก็ยังไม่มากพอ
“ อีก พอครับพอ เยอะเกินแล้ว ถ้าไส้น้อยก็จะไม่สวยเวลาทอดหรือนึ่ง ”
“ หูย ทำไมมันยากจังคะ เวลาเห็นธัญทำอาหารทำไมมันดูง่ายไปหมด ”
“ คนเรามันก็ถนัดไม่เหมือนกัน ”
เขายืนมองเธอหยิบไส้หมูลงไปในแผ่นเกี๊ยวอีกครั้งแล้วส่ายศีรษะอย่างเอ็นดู
“ นี่ เดี๋ยวผมทำให้ดู ”
แล้วเขาก็ทำสิ่งที่เธอไม่คาดคิดคือไปยืนอยู่ด้านหลังแล้วยื่นมือทั้งคู่คร่อมตัวเธอ หยิบหมูใส่แผ่นเกี๊ยว ปากก็อธิบายไปด้วย
“ นี่ ประมาณนี้ก็พอ เอาวางไว้ที่ตรงกลางแผ่นแล้วเกลี่ยออกแบบนี้ครับ ใช้นิ้วจุ่มน้ำแล้วเอามาแตะ ๆ แทนกาวที่ตรงขอบ ๆ แต่อย่าให้มากเกินไป เพราะถ้ามากเกินไปจะทำให้แผ่นเกี๊ยวยุ่ยและขาดง่าย ” เขาอธิบายแล้วทำเป็นตัวอย่างไปพลาง แต่นักเรียนยืนนิ่งทำตัวแข็งอยู่เช่นนั้น
ก็เขาเล่นโอบเธอมาจากทางข้างหลัง เท่ากับว่าตอนนี้เธออยู่ในอ้อมแขนของเขา ความรู้สึกทั้งหลายทั้งปวงที่พยายามกดข่มมันก็พร่างพรูออกมาอีกครั้ง
“ เข้าใจไหมครับ ” เขาถามเสียงเรียบราวกับไม่รู้สึกรู้สาอะไรทั้งนั้น ไนท์พยักหน้าหงึกหงักทั้งที่สิ่งที่เขาสอนมันไม่ได้เข้าหัวเลย
“ ไหนลองทำ ” เขาว่า เธอยื่นมือไปหยิบแผ่นเกี๊ยวอย่างเงอะ ๆ งะ ๆ แล้วแตะน้ำแต่มันมากเกินไป
“ น้ำเยอะ มันแฉะแล้วเห็นไหม ” เขาโน้มตัวลงมาพูดทำให้ลมหายใจร้อน ๆ มันพ่นอยู่แถวต้นคอ ขนอ่อนเธอลุกเกรียวไปหมด
น้ำเยอะ แฉะ นี่เขากำลังพูดถึงอะไรอยู่
“ ไม่ใช่แบบนั้น ไส้เยอะไป ”
เขาพูดอีกก่อนจะเอื้อมมือไปเกาะกุมมือเธอเอาไว้ แล้วจับมือทำเสียเลย
ปากเขาพร่ำสอน โดยมีแผงอกกว้างเบียดอยู่กับแผ่นหลังของเธอ เป้ากางเกงเบียดสีกับกลีบก้น ไม่รู้เธอคิดไปเองไหมว่าไอ้ลิ่มลำของเขามันกำลังเหยียดขยายจนเธอรู้สึกได้
หัวใจของเธอเริ่มเต้นแรง ความร้อนแล่นพล่านจนเธอคิดว่าเขาต้องรู้สึกถึงความร้อนจากกายของเธอได้
“ เข้าใจไหมครับ ”
เขาถามพลางเอี้ยวคอไปหาเธอ สายตาทั้งสองคู่ได้ประสาน และเขาก็เห็นแววฉ่ำหวานที่กำลังทอประกายของเธอ เช่นเดียวกับเธอที่เห็นความเร่าร้อนอยากกลืนกินในแววตาของเขา ริมฝีปากของเธอเผยออ้าอัตโนมัติ และเขาเองก็กำลังก้มลงมาจนเกือบจะชิดริมฝีปาก
แต่แล้วก็...
- Writer
