CHAPTER 18

1380 Words

KANINA pa ako tumutungga ng alak pero parang hindi pa rin ako nalalasing. Pakiramdam ko nga ay parang lumakas pa ako. Kaya ko pang sumayaw sa gitna ng dance floor. Kaya ko pang bumirit ng kanta at maka-perfect score. “Lashing ka na ba, Beh?” tanong ni Keara na pipikit-pikit na. Humalakhak ako. “Hindi pa ako lasing. Nahihilo lang ako pero hindi pa talaga ako lasing.” “Ako rin, nahihilo lang ako pero hindi ako lashing. Dali, inom pa! Hindi naman essential ang mga lalaki sa buhay! Mga peshte sila! Mas kailangan natin ito!” Sumang-ayon ako sa sinabi ni Keara. Hindi naman talaga sila essential lalo na kung kinalimutan ka na. Napahawak ako sa ulo ko nang muli na naman ako mahilo. Sumandal muna ako sa sofa. si Keara ay nakaupo na sa sahig at nakasandal sa haligi ng sofa. Mukhang lasing na

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD