8 กลั่นแกล้งเอาสนุก
1073 Words
Merryweather Bar
หลังแยกกับกลุ่มเพื่อนที่โรงเรียน เด็กสาวรีบขึ้นรถเมล์เพื่อมาทำงานพาร์ทไทม์ จอดลงหน้าร้านแห่งนี้ ใกล้เวลาพลบค่ำร้านเตรียมเปิดรับลูกค้าพอดี
"ต้องสู้ๆสิเค้ก" น้ำเสียงหวานบอกให้กำลังใจตัวเอง แม้รู้สึกว้าเหว่ในการเริ่มต้นใหม่ แต่ต้นทุนชีวิตอันน้อยนิดเป็นสิ่งบีบบังคับต้องดิ้นรนสู้ สองเท้าสวมใส่ผ้าใบสีขาวจ้ำอ้าว เข้าทักทายชายหนุ่มผู้จัดการร้าน ครั้นตอนรับสมัครเธอจดจำได้
"สวัสดีค่ะ หนูที่ชื่อเค้กมาเริ่มงานวันแรกค่ะ"
"ฉันจำได้แล้ว เรียกฉันพี่ธีแล้วกัน ส่วนชุดนี้ไม่สมควรใส่ที่นี่เลยเอาเป็นว่า...แปล๊บนะ" ผู้จัดการร้านพลางก้มสำรวจชุดนักเรียนม.ปลาย ช่างน่าตลกนักหากเด็กสาวตรงหน้าเข้าใจอะไรผิด จึงยกมือเรียกพนักงานแถวนั้น อายุพอใกล้เคียงกันมาสอนแรกเริ่ม
"ส่วนคนนี้ชื่อลิน เรียกลินเฉยๆก็ได้อายุเท่ากัน เธอคอยดูเขาเป็นตัวอย่าง แล้วพาเค้กไปเปลี่ยนชุดด้วย" น้ำเสียงเข้มแนะนำพนักงานอีกคน แต่งกายด้วยชุดเซ็กซี่ทำดวงตากลมกระพริบปริบ เพราะคิดไปไกลว่าตัวเองต้องแต่งกายเช่นนี้หรือไม่
"ตามเรามานะ ไม่ต้องกลัวเลย" ลินรีบจูงมือเพื่อนร่วมงานคนใหม่ ไปตรงโซนหลังครัวมุมเก็บสัมภาระต่างๆ เปิดตู้เสื้อผ้าหยิบไม้แขวน เป็นชุดธรรมดาเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกระโปรงทรงเอสี่ดำ นั่นทำให้ใบหน้าใสยิ้มแป้นคลายกังวลทันที เพราะชุดนี้เคยสวมใส่บ้างแล้ว
"เค้กไม่ต้องใส่ชุดแบบลินใช่ไหม"
"ถ้าอยากได้ทิบหนักๆก็ใส่แบบนี้เอาไหม" ลินแนะนำยามเห็นว่าอีกฝ่ายเหมือนสนใจ การประเคนดูแลลูกค้ายิ่งร้านระดับพวกไฮโซ ทำเงินใส่กระเป๋ามากมายต่อวัน
"อย่าดีกว่า เดี๋ยวพ่อรู้โดนดุแน่เลย" เธอบอกบิดาเพียงว่าได้งานพาร์ทไทม์ตามร้านอาหารในห้าง จะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องสิ่งมึนเมารอบตัวพ่วงความปลอดภัยด้วย
"โอเค เค้กคอยดูเรานะ ถ้าลูกค้าโต๊ะไหนเรียก รีบวิ่งไปจดเมนูเลย เคยทำมาบ้างแล้วใช่ไหม"
"ใช่ สบายมาก" เธอตอบกลับรวดเร็ว ก่อนรับชุดพนักงานไปเปลี่ยนใส่ในห้องน้ำ แล้วสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ พร้อมเผชิญหน้าการทำงานใหม่ๆ
@ เวลาถัดมา_
"ไอเกน!รถมึงนี่นะ เกือบทำกูหัวใจวาย" เอเดนส่งเสียงบ่นทันทีที่ก้าวขาลงจากรถ แต่ต้องชะงักค้างไว้ เหมือนสมองเบาหวิว เนื่องจากกลั้นหายใจเกือบหลายนาที
ไม่รู้อะไรดลจิตใจให้เพื่อนรักต้องรีบมาสังสรรค์ เขายังอยากรู้งานที่ท่าเรือยังไม่เสร็จดี กลับบังคับทิ้งเอกสารให้เอเจดูแลต่อ
"พูดเหมือนมึงไม่เคยไปแข่งรถกับเฮียซายน์เนอะ" คนขับรถดันคุ้นชิน ระดับความเร็วประมาณนี้ เปิดประตูรถทิ้งผู้โดยสาร ยังไม่ทันหยิบสิ่งของดี
สองขายาวกว่านายแบบก้าวรวดเร็ว ตามทางโซนวีไอพีคุ้นเคย ถือกุญแจควงเล่นอารมณ์ดี ดีดนิ้วเรียกพีอาร์สาวสวยนั่งข้างประชิดตัว
"เหลือเชื่อมึงจริงๆ" เอเดนว่าให้ แทนที่เขาจะห่วงใยเพื่อน กลับสนใจสตรีมากกว่าซะอีก สายตาคมไล่มองหาเจ้าของร้าน แต่ไม่ทันพบเหมือนเห็นแค่ผู้จัดการเท่านั้น
"วันนี้คุณเตนล์ไปไหน" ฮาเกนเลือกถามสาวสวย ยกมือปัดผมสลวยหยอกล้อ ตอนเธอบดเบียดแอ่นอกกระตุ้นอารมณ์กาม ครั้นตั้งใจอยากดื่มแก้เครียดจากงานเสียก่อน
"คุณเตนล์ไปงานกับทางบ้านค่ะ แต่เอ๊ะ..ฝากเหล้านอกไว้ให้ด้วยนะคะ" ลินรีบแจ้งตามที่เจ้านายสั่งไว้
"เอาสิ"
"เค้ก!มาทางนี้หน่อย" เธอตะโกนเรียกพร้อมโบกมือชูสูง ให้พนักงานใหม่มองเห็น ยิ่งระดับแสงช่วงตรงนี้ริบหรี่
สองชายหนุ่มไม่ได้สนใจ หยิบสมาร์ทโฟนพิมพ์คุยกับคนในกลุ่ม ระหว่างรอเครื่องดื่มชนิดพิเศษ ราคาค่อนข้างสูงปนหายาก
"ลิน..จะสั่งอะไรหรอ" เค้กรีบวิ่งมาอย่างกระตือรือร้น สถานที่ทำงานใหม่ไม่อโคจรเหมือนที่เคยทำ สองมือบางจับโทรศัพท์มือถือของร้าน เตรียมจิ้มสั่งเมนูผ่านแอบเฉพาะ
"ว่าไงสาวใช้?" แต่แล้วน้ำเสียงเข้มดันดังขึ้น พร้อมความเยือกเย็นแฝงบางอย่างเจ้าเล่ห์ ดึงจุดสนใจทุกคนหันมองตามกัน
พอเค้กได้ยินรีบเงยมองยืนตัวเกร็งทันที ไม่คิดว่าคุณชายเปรียบเสมือนเจ้านายจะมาที่นี่ ก้อนใจดวงน้อยเต้นตึกตัก รีบก้มหน้าก้มตารอสั่งเมนูอาหาร
"คุณเกนรู้จักเค้กด้วยหรอคะ เธอพึ่งมาเริ่มงานวันแรกเองนะ" ลินพยามถาม ตอนแรกคิดว่าจะช่วยสอนงาน แต่ไหงลูกค้าวีไอพีดูสนใจเป็นพิเศษ ควรเป็นเรื่องยินดีไม่ใช่เหรอ เธอจะได้ดูแลโต๊ะอื่นต่อ
"คนงานในบ้านหน่ะ แต่ไม่ยักรู้ว่าเลี้ยงกินไม่อิ่ม" มันน่าโมโหขนาดไหน ตระกูลร่ำรวยดันดูแลลูกน้องไม่ดีพอ ถึงต้องออกมารับงานเสริม นัยน์ตาคมมองเหยียดหยามทั่วเรือนร่างบาง ยิ่งกดดันคนถูกมองร้อนรน
"ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ" น้ำเสียงหวานรีบแก้ต่าง ยากจะอธิบายถึงเรื่องหนี้ครอบครัวกำลังเผชิญอยู่ ใบหน้าใสเวลานี้แต่งแต้มเล็กน้อยให้ดูเกินวัย กลับซีดจางจนเหลือสีสัน
"ลินว่าให้เค้กไปเอาเหล้ามาดีกว่านะคะ คุณเกนจะได้ใจเย็นลง" สาวสวยเริ่มเห็นท่าไม่ดี เลยพยามแยกสองฝ่ายออกจากกัน ใช้ฝ่ามือลูบแผงอกกว้างเอาใจ แล้วหันไปกระซิบสั่งงานเค้กต่อ จนเธอรีบวิ่งไปทำตาม
"กับคนใช้แมร่งดุดันจังว่ะ" เอเดนพูดขึ้น หลังนั่งดูเหตุผลเงียบๆ ทั้งที่ไม่เคยสนใจเรื่องคนอื่น
"ธรรมดาจะตาย ก็แค่เด็กใจแตกคนนึง" คำพูดของฮาเกน เปลี่ยนมุมมองสาวข้างกาย เริ่มเห็นใจเค้กเสียมากกว่า อายุยังน้อยต้องดิ้นรนขนาดนี้ คงผ่านความยากลำบากมาเหมือนกัน พวกคนรวยชอบเอาแต่ใจ แถมยังสงสารคนต้อยต่ำไม่เป็น
"เหมือนคุ้นๆ ใช่คนที่ถ่ายแบบให้เจ้รีนป่าวว่ะ"
.................................
เกนมันร้าย!!!!5555
- Writer
