7 เหม่อลอย
745 Words
ณ โรงเรียนมัธยมแห่งนึง
"เหม่ออะไรอยู่เค้ก ฟังตอนอาจารย์ปริญบอกสูตรฟิสิกส์ไหม" ไข่มุกส่งเสียงกระซิบใกล้กกหูเพื่อนสาว ภายในห้องเรียนตอนหันมาเจอเค้กเหม่อมองออกนอกหน้าต่าง ขณะคุณครูประจำวิชาสำคัญบอกสูตรลับ เอาไว้ใช้ตอนสอบกลางเทอม
ทุกคนล้วนจดจ้องบนกระดาษไวท์บอร์ด สลับจับปากกาขีดเขียนใส่สมุดตามความเข้าใจของตน เพื่อรักษาเกรดคะแนน นำไปคัดเลือดรอบโควต้าเข้ามหาลัยดัง
"เอาของเราไปดูก็ได้ สงสัยทำงานหนักจนไม่ได้พัก" เจ้าจอมคือนักเรียนชาย พ่วงดีกรีหัวหน้าของห้อง ยื่นสมุดปกอ่อนมีสูตรฟิสิกส์ตามบนกระดาษวางบนโต๊ะให้เค้ก เขารับรู้ว่าเพื่อนสนิทต้องทำงานพาร์ทไทม์ช่วงค่ำ แต่ยังตื่นมาเรียนทุกวันไม่มีลาหยุด นับว่าเธอมีความขยันกระตือรือร้นอย่างมาก
"ขอบใจนะจอม สงสัยเมื่อคืนเรานอนไม่หลับเอง" เค้กยอมรับตรงไปตรงมา รีบเปิดสมุดระบุชื่อตัวเอง ขีดเขียนด้วยปากกาตามความเข้าใจ ก่อนยื่นส่งคืนให้เพื่อนชาย
"พักผ่อนบ้างนะเค้กใกล้สอบพวกเราแล้ว อีกอย่างจะได้เข้ามหาวิทยาลัยเดียวกัน" ไข่มุกเอ่ยเตือน พอเห็นใบหน้าใสหมองคล้ำกว่าทุกครั้งยิ่งนึกเป็นห่วง
"ไม่ต้องห่วงเราหรอก เราได้งานร้านใหม่แล้ว ไม่ดึกแบบเดิมแน่นอน" นับว่าโชคดีของเธอ เจ้าของร้านอาหารอนุโลมให้เด็กฝึกงานไม่ต้องอยู่จนถึงปิดร้าน แค่ลูกค้าหมดก็กลับบ้านได้
"แล้วที่อาจารย์ปริญนัดติววันเสาร์ เค้กจะได้ไปกับพวกเราหรอ" เจ้าจอมเอ่ยถาม เขาต้องรวบรวมรายชื่อส่งให้คุณครูประจำชั้น เพื่อเตรียมนัดหมายสถานที่
"เรื่องเรียนเราต้องไปให้ได้อยู่แล้ว ส่งชื่อเราไปเลย"
"โอเคร ไปพักเที่ยงกัน กินก๋วยเตี๋ยวร้านป้านิ่มนะหิวมากๆ" ไข่มุกจับหนังสือยัดใส่ลิ้นชักใต้โต๊ะ ลุกขึ้นก่อนใครเหตุอดทนอาหารหิวโหยตั้งแต่เรียนคาบแรก
"ไม่เอาๆ เค้กจะกินสุกี้ร้านพี่มด เขาขายเฉพาะวันนี้เท่านั้น" เค้กส่งเสียงทักท้วง รีบจัดเก็บสัมภาระใส่กระเป๋าลุกขึ้นกอดคอเพื่อนสาว ระหว่างรอหัวหน้าห้องรวบรวมรายงานส่งครู
"งั้นเค้กว่าจอมมันจะเข้าข้างใคร"
"เราว่าไม่นะ คนนั้นไม่พ้นข้าวมันไก่แน่" เค้กตอบมั่นใจ ตั้งแต่ขึ้นม.ปลายมา เพื่อนชายไม่เคยซื้ออาหารร้านอื่นรับประทานช่วงเที่ยงเลย
"ชาติที่แล้วมันเป็นเก๊าท์เลยเก็บกดมากอะดิ" ไข่มุกพูดเย้าแหย่ ชนิดที่บุคคลในบทสนทนาได้ยินด้วย
"ปากอย่างนี้นะมุก เราจะกินสุกี้สักวันก็ได้"
"ได้ไงอะ ก๋วยเตี๋ยวดิ"
"ไปสั่งก่อนดีกว่า ฮ่าฮ่า" พอเห็นเพื่อนสองคนยังเถียงกันไม่เลิก ร่างบางรีบวิ่งหนีส่งเสียงหัวเราะเหมือนผู้ชนะได้นำหน้าไปสั่งร้านโปรดก่อน
@มหาวิทยาชื่อดัง
"โถ่ว..ไอเดน!!!มึงก็เปิดผับอยู่แล้ว จะไปเรียนสถาปัตย์ทำไมว่ะ" ฮาเกนนั่งทำหน้าหมดอารมณ์ตรงโต๊ะหินอ่อนข้างตึกคณะบริหาร หลังเอเดนมาขอร้องให้ช่วย เขาเบื่อหน่ายกับการมาเรียนก็เกินพออยู่แล้ว ยังหาเรื่องหนักใจเพิ่มเติมอีก
"ความฝันแต่ละคนไม่เหมือนกันไง สรุปจะช่วยไม่ช่วย" เอเดนเอ่ยบอก เขาต้องทำรายงานชิ้นสุดท้ายส่งอาจารย์ประจำภาควิชา ซึ่งเหลือเฉพาะการก่อสร้างใต้น้ำ แน่นอนว่าบริษัทในเครือท่าเรือ ย่อมตอบโจทย์สำคัญนี้ได้
"กูเห็นว่าสนิทหรอกนะ ถึงให้ไปลอยหน้าลอยตาในบริษัทได้อะ" แค่คิดก็ต้องปวดหัวแล้ว คนรอบตัวเขามีธรรมดาซะที่ไหน
"มึงเห็นแก่อะไรทำไมกูไม่รู้ เดี๋ยวคืนนี้จัดเด็ดๆให้ตอบแทน" เอเดนพูดอย่างรู้ทันความคิดชายหนุ่มตรงหน้า
"ไอเตนล์นัดไปร้านมันคืนนี้ ไว้วันอื่นแล้วกัน ช่วงนี้ฮอตหน่อย" ฮาเกนได้ทีเยินยอตัวเอง ยกไหล่เรียกความหมั่นไส้อีกฝ่าย เฝ้ามองแต่นาฬิกาข้อมือเรือนหรู รอถึงเวลาหมดชั่วโมงเรียน เพื่อกลับไปทำงานที่ท่าเรือต่อ
"เออดี..งั้นกูไปด้วย!" จู่ดีๆเอเดนดีนพูดขึ้น เขยิบมานั่งกอดคอฮาเกน ใบหน้ามีพิรุจผิดแปลก
"แล้วผับมึงล่ะ?"
"รอลากมึงมาต่อไงเพื่อนรัก"
...........................
ทุกคนว่าอิเกนมีแผนไหม????
- Writer
