3 คนละด้าน
624 Words
โรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่ง
"ตั้งใจเรียนนะเค้ก จะได้สอบเข้ามหาวิทยาลัยดีๆ" พิษณุเอ่ยบอกลูกสาวเพียงคนเดียว ในตอนมาส่งเธอถึงหน้ารั้วสถานศึกษาด้วยรถเก๋งคันเก่า ซึ่งเขาซื้อไว้สำหรับกลับไปเยี่ยมภรรยาช่วงสมัยยังมีชีวิตอยู่
แววตาอ่อนโยนมองอย่างภูมิใจ ที่ลูกสาวสามารถช่วยงานในบ้านเจ้านาย แถมยังหาเงินจากอาชีพเสริมรับผิดชอบตัวเอง ไม่เคยร้องขอสิ่งของแพงๆอย่างทายาทบ้านคนอื่น
"ไม่ต้องห่วงนะพ่อ เค้กตั้งใจเรียนอยู่แล้ว" เด็กสาวรีบสะพายกระเป๋านักเรียนใบใหญ่ บรรจุหนังสือหนาๆเต็มแน่น พลางชะโงกสำรวจใบหน้าผ่านกระจกรถ ผิวขาวเนียนวัยแรกแย้ม ไร้การเติมแต่งดูน่ารักเข้ากับอายุ
"อ้อ...พ่อส่งเงินเข้าไปในบัญชีเอาไว้ใช้หนี้ให้แม่แล้วนะ" น้ำเสียงสุขุมอ่อนลง ยามพูดถึงภรรยาเพียงเพราะกลัวเค้กยังทำใจไม่ได้ ส่วนเขานั้นไม่มีเวลาว่างพอ จัดการเรื่องค่าใช้จ่ายจิปาถะ ต้องติดตามเจ้านายไปทำงานสถานที่ต่างๆ
"ถ้าเราใช้หนี้ก้อนนี้ของแม่หมด เรากลับไปอยู่ที่นั่นกันนะพ่อ" เธอเห็นความเหนื่อยล้าบนใบหน้าผู้เป็นพ่อเต็มทน ถึงแม้ไม่เคยบอกเล่าอะไรให้ฟัง
"ไว้ค่อยคุยแล้วกัน รีบไปเดี๋ยวไม่ทันเข้าแถวอีก"
"รับทราบค่ะ ท่านบอดี้การ์ด" ลูกสาวรีบยกมือพนมไหว้ ท่าทางปราดเปียวลงจากรถรวดเร็ว วิ่งหากลุ่มเพื่อนสนิท ที่มักดักรอก่อนขึ้นห้องเรียน แล้วรถเก๋งคันเก่าค่อยๆแล่นเข้าสู่ถนนหลัก
ท่าเรือจตุโชติ
ภายในห้องทำงานขนาดใหญ่ ป้ายตรงหน้าโต๊ะระบุตำแหน่งรองประธาน ตกแต่งด้วยโทนสีเข้มเข้าบุคลิกเจ้าของพื้นที่
"นายจะโดดงานแบบนี้บ่อยๆไม่ได้นะครับ เดี๋ยวคุณท่านรู้" เอเจเอ่ยเตือนเจ้านายหนุ่ม ช่วงหลังมักโดดเรียนบ่อย เลือกทำงานซะมากกว่า แม้นมีธุรกิจครอบครัวรอบรับอยู่
ฮาเกนมีแผนจะไปเรียนต่อในประเทศอังกฤษอีกสองปี ถึงกลับมารับหน้าที่รับผิดชอบการท่าเรือ ในฐานะท่านประธานคนใหม่ โดยชาร์คพร้อมอำลาตำแหน่งให้
"ทำอย่างป๊าห้ามได้ เองลองดูสิเอเจ ส่วนไหนของเรือยังบกพร่องอีก" ฝ่ามือหนาจับตัวคีบหนีบเศษไม้ชิ้นเล็กประกบต่อรูปร่าง หากมองผิวเผินเรือจำลองที่เขาสร้างมา ดูสวยเลอค่าไม่น้อย แต่นัยน์ตาคมจ้องทีไร เขากลับรู้สึกว่ามันยังไม่สมบูรณ์ดี
ร่างสูงปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวตรงลำคอ ไล่ลงมาถึงแผงอกกำยำ ก่อนเอื้อมหยิบกระดาษออกแบบ นำดินสอขีดเขียนเพิ่มเติม
"ผมว่าก็ใช้ได้แล้วนะครับ"
"เองนี่นะไอเจ! ไม่ต้องเข้าข้างข้าตลอดก็ได้" ผู้เป็นเจ้านายเอ่ยบอก ส่ายหัวไปมาให้กับลูกน้องชอบเอาใจ เลิกคิ้วมองราวมีความคิดซ่อนอยู่
"ได้ไงล่ะครับ นายทั้งคนนะครับ" เอเจตอบกลับรวดเร็ว มีอายุน้อยกว่าเจ้านาย บวกกับรับใช้หลายปีจึงค่อนข้างสนิทสนมกัน
"เองลองบอกวิธีดีๆมาสิว่า เวลาเครียดข้าต้องไปที่ไหน" น้ำเสียงเจ้าเล่ห์แกล้งลองใจถามลูกน้องคนสนิท เคาะดินสอลงโต๊ะทำงาน เพ่งสายตาจับจ้องอีกฝ่าย
"ร้านคุณเตนล์ครับ รับรองว่าแจ่ม" เขานำเสนอเช่นนี้ทุกครั้ง หากไปผับประจำ เจ้านายก็จะโดนคุณท่านบ่นตามเคย
"โอเคดีล!!!" คนตัวสูงเอนหลังพิงพนัก ถอนลมหายใจเฮือกใหญ่ ยามนึกถึงร้านอาหารสไตล์ยุโรป ไม่พ้นสาวสวยเดินบริการ
.......................
ไรท์จะเริ่มทยอยลงวันละสองรอบนะคนับ
- Writer
