2 ไม่ชอบขี้หน้า
602 Words
3 ปีต่อมา_
ท่ามกลางเวลาเร่งรีบช่วงเวลาอาหารมื้อเช้า เด็กสาวในชุดนักเรียนม.ปลายชั้นปีสุดท้าย กำลังช่วยงานภายในครัวก่อนไปโรงเรียน โดยที่มื้ออาหารบนโต๊ะใหญ่เสร็จสิ้น
"ป้าหวานให้เค้กช่วยถือเถอะนะจ๊ะ" ร่างบางรีบพุ่งแย่งเอาถาดอาหารมาถือไว้ เพราะต้องการช่วยแบ่งเบาหน้าที่ เป็นประจำเช่นทุกวัน เมื่อตัวเธอเองได้รับอภิสิทธิ์เหนือคนอื่น ก็ควรจะทำงานหนักให้มากขึ้น
"ถือดีๆนะเค้ก ถ้าหกเปลื้อนชุดขึ้นมา เดี๋ยวไปเสียเวลาเปลี่ยนอีก" ป้าหวานบอกอย่างเอ็นดู ด้วยอายุเลยวัยกลางคน ไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน เลยเห็นเด็กสาวเปรียบเสมือนหลานแท้ๆคนนึง มีถ้วยข้าวต้มปลาจำนวนสองที่ เพื่อเตรียมเสิร์ฟคุณหนูและคุณชายของบ้าน
"ไม่ต้องห่วงจ้าป้า"
สองเท้าเล็กพยามยกก้าวเสียงเบา เธอฝึกจำเวลาคนใช้โดนเจ้านายเรียกพบ บวกกับพิษณุสั่งสอน ยามต้องใช้ชีวิตสถานที่แห่งนี้
"ขออนุญาตนะคะคุณหนู" น้ำเสียงอ่อนหวานเอ่ยบอก ค่อยๆวางถาดบนโต๊ะกว้าง ยกถ้วยข้าวต้มอุณหภูมิร้อนเสิร์ฟ ผ่านเบื้องหน้ามารีนและฮาเกน
"เค้กจ๊ะนี่ค่าขนมของเธอนะ ไว้วันหยุดฉันจะแวะเอาชุดมาถ่ายอีก" มารีนพร้อมหยิบซองสีขาวยื่นให้ บรรจุใส่ธนบัตรจำนวนนึง ตอบแทนค่าจ้างงานพิเศษ โดยการให้เค้กใส่ชุดแบรนด์ตัวเองโพสท่าต่างๆ
"ขอบคุณค่ะ แต่รอบที่แล้วเค้กยังใช้ไม่หมดเลยนะคะ" สองมือพนมไหว้ แม้ก้มหน้าก้มตาอยู่ รู้สึกเกรงใจหากต้องรับเงินครั้งนี้อีก เนื่องจากวันก่อนพึ่งให้ไปเอง
"วัยกำลังเรียนมันต้องใช้เงินเยอะ อย่าคิดมากเลย แล้วอีกอย่างนึง เวลาได้เธอเป็นนางแบบชุดนั้นชอบขายดีเชียว" ดั่งแมวกวักเรียกทรัพย์แก่เจ้าของแบรนด์
"กอบโกยได้ทุกเวลาจริงๆ" ชายหนุ่มผู้สง่างามผ่านชุดนักศึกษาชายชั้นปีสุดท้าย เอ่ยเหน็บแนมคนใช้ทันที นัยน์ตาชำเรืองมองอย่างดูแคลน เขาไม่เคยเข้าใจเลย ว่าทำไมครอบครัวถึงเอ็นดู เด็กคนหนักหนา
"นี่ฉันไม่อยู่บ้าน แกยังแกล้งอะไรเค้กหรือป่าว" คนบอกรีบหันขวับทางน้องชายตัวแสบ วางสมาร์ทโฟนข้างลำตัว หลังกดส่งข้อความคุยกับสามีเสร็จ
"พี่ก็รู้ว่าผมเสมอต้นเสมอปลาย" ฮาเกนจับช้อนตักอาหารทาน ไม่สนแววตาแข็งกร้าวจ้องมอง ทำเหมือนที่ผ่านมาคือเรื่องคุ้นชิน เขาชอบแกล้งเด็กสาวใบหน้าจืดชืด แค่แหย่นิดหน่อยก็ผลิตน้ำตาราวคลื่นทะเล
"เลวนะสิ..เค้กรีบไปเรียนเถอะ ตั้งใจเรียนนะจะได้สอบเข้ามหาลัยดีๆ" ปากเรียวแต้มสีลิปสติกชมพูเข้ม ฉีกยิ้มหวานส่งให้ เธอเอ็นดูในความสามารถของเค้ก ไม่เคยปริปากบ่นหรือหงุดหงิด เวลาเรียกใช้งาน แถมกระตือรือร้น ได้เกรดเรียนดีทั้งเทอม
"ค่ะคุณหนู" พอหันมาจะก้มเคารพคุณชายอีกด้านนึง ต้องรีบหยุดการกระทำ เอี้ยวตัวหมุนกลับเข้าห้องครัว ไม่รู้เหตุใดชายหนุ่มถึงโกรธแค้น ราวเธอคือนักโทษทำผิดคดีร้ายแรง
"เค้กก็อยู่กับเราตั้งหลายปีแล้ว หัดสงสารคนเป็นไหมเกน!" พอแผ่นหลังบางหายไปลับตา พี่สาวรีบส่งเสียงสั่งสอนทันที เพราะพ่อของเค้กคือลูกน้องคนสนิทของบิดา มันคาบเกี่ยวเรื่องความสัมพันธ์ไปด้วย
"นั่นมันสำหรับบางคนนะเท่านั้นเจ้!"
......................
เดินเรื่องจะสั้นๆหน่อยนึง 555 เดี๋ยวมาต่อเด้อค่า
- Writer
