6 ขโมยจูบ
1013 Words
ชั่วโมงนึงผ่านไป_
"หนูไปนอนได้แล้วยัง" จวบจบเวลาผ่านไปเนิ่นนาน สำหรับความอดทนของเด็กสาว ใบหน้าไร้รอยยิ้มแทรกซึมอาการง่วงนอน มองดูคนเมามายอย่างรังเกียจ กลิ่นสารนิโคตินลอยฟุ้งกระจายทั่วบริเวณห้องโถง เกือบทำเธออาเจียนซ้ำแล้วซ้ำเล่า
"อีกกี่เดือนถึงสิบแปด" คงเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ เกิดปฏิกิริยาต่อระบบประสาท ถึงมองว่าปากอิ่มเอิบสีชมพูกระตุ้นต่ออารมณ์ทางเพศ มองสำรวจเรือนร่างบางผ่านชุดนอน รูปลักษณ์เพียงหุ่นสตรีธรรมดา
อย่างน้อยจิตสำนึกยังรู้ผิดชอบชั่วดี สยบกลั้นอารมณ์แม้พึ่งปลดปล่อยไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้า แค่เพียงน้ำเสียงหวานบวกกับกลิ่นหอมคล้ายแป้งเด็กฟุ้ง เลือดชายก็แล่นพล่านร้อนแรงกว่าเครื่องดื่ม
"ไม่เกินสองเดือนค่ะ น่าจะพอๆกับปิดเทอมกลางภาคพอดี" ความคิดของเด็กสาวยังมองโลกแง่ดี คาดว่าคุณชายคงเริ่มเล็งเห็นเธอมีตัวตน จึงหยิบฝาขวดเหล้าหมุนปิด คว้าเอาแก้วใสโอบไว้ในอกราวเป็นของหวงแหน ลุกขึ้นยืนรอเจ้านายปลีกวิเวกเสียก่อน
"อยากกินหรือไง" คนถามช่างมีความคิดต่างกัน
"ป่าวค่ะ คุณเกนดื่มมากแล้ว ก่อนหน้านี้ตกลงว่าไม่นานไงคะ" น้ำเสียงหวานรีบโต้แย้ง แม้รู้ตัวเองเป็นฝ่ายตกสถานะจำนนกว่า
ตุ๊บ!!!
"จะทำอะไรคะ ปล่อยก่อนค่ะ!!" คนตัวสูงใช้ช่วงทีเผลอ หมุนเก้าอี้หันมา จับแขนเรียวกระตุกเข้าหา สองต้นขาแกร่งหนีบส่วนล่างลำตัวอรชร บีบคางมนเงยหน้าขึ้น ปล่อยกลิ่นนิโคตินกระทบเหนือริมฝีปากบาง นัยน์ตาคมหรี่เพ่งจับจ้องระยะใกล้
"ก็ดูไง ว่าเธอเอาความกล้าดีมาจากไหน" ผิวช่างสวยงามไร้ที่ติกว่าเด็กวัยเดียวกัน เผยสีแดงระเรื่อบนสองแก้มเนียน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า จะเรียกความน่าเอ็นดูจากซาตานได้เลย
"จะเจ็บ..เค้กยังไม่ได้ทำอะไรล่วงเกินคุณเลย" เรี่ยวแรงชายมหาศาลแค่กระตุกเล็กน้อย ท่อนแขนเรียวก็เจ็บปวด ดวงตากลมสั่นระริกเปลี่ยนเป็นหวาดกลัว
"จะแทนตัวเองว่าอะไรเอาให้แน่" เขาใช้นิ้วโป้งวนถูรอบริมฝีปากสีชมพูบนล่าง ระดับความนุ่มนิ่มกระตุ้นอารมณ์กระสันได้มากนัก การอดกลั้นเริ่มทำลายตัวเอง เมื่อร่างบางดีดดิ้น ชนแผงอกกว้างลามยังเป้าตุง ซึ่งเธอยังไร้เดียงสาไม่ได้สนใจตรงจุดนั้น
"เค้กค่ะเค้ก" เค้กพยามตอบฉะฉาน เธอเข้าใจดีหากผู้ใหญ่ซักเซ้าเอาคำตอบ ควรตอบด้วยน้ำเสียงแบบไหน แต่แล้วก็เกิดเรื่องไม่คาดคิด คนตัวสูงดันโน้มใบหน้าก้มลงแนบริมฝีปาก ขโมยจูบแรกหน้าตาเฉย
ลิ้นสากอันแข็งแรง บดเบียดแทรกเข้าโพรงนุ่มง่ายดาย ตวัดดูดดุนลิ้นเล็กเล่น แล้วผละออกโดยที่อีกฝ่ายยืนแข็งทื่อ มันเกิดรวดเร็วจนไม่ทันตั้งตัว ลามยันสติประมวลภาพเหตุการณ์ไม่ได้
"ก็ไม่เท่าไหร่" ฮาเกนสบถบอกเบาๆ หัวเราะพอใจภายในลำคอ เขาเข้าใจดีว่าวัยนี้คงผ่านเรื่องอย่างว่านักต่อนัก เพียงไม่เคยโดนจู่โจมแค่นั้นเอง
ฝ่ามือหนาตบไหล่มนปลุกคนในภวังค์ ตวัดปลายลิ้นเลียรอบปากหยัก เยาะเย้ยเด็กสาวดั่งผู้ชนะ แล้วรีบเดินขึ้นบรรไดใหญ่ ไม่สนใจหันเหลียวกลับมามอง
@ เช้าวันต่อมา
"เมื่อคืนเรียบร้อยดีใช่ไหมเค้ก" อัญชันเอี้ยวตัวถามภายในห้องครัว ตอนกำลังจับตลิวผัดอาหาร เตรียมจัดโต๊ะมื้อเช้าให้เหล่าเจ้านาย เป็นเวลาเร่งรีบเช่นเดิม
"เรียบร้อย..เรียบร้อยดีมากเลยค่ะ" น้ำเสียงอ่อนหวานเอ่ยย้ำบอก มันจะเป็นเช่นนั้นได้ยังไง ในเมื่อคุณชายกลายเป็นคนต้นเรื่อง ใบหน้าใสหมองคล้ำต้องอดนอน ครุ่นคิดถึงเหตุการณ์บ้าๆ
"ถาดนี้เสร็จแล้ว ยกไปได้เลยลูก" ป้าหวานบอก อายุเกินวัยกลางคน พอทำงานหรือขยับร่างกายผิดท่านิดเดียว พาลปวดกระดูกข้อเสียหมด วันนี้เลยยกหน้าที่ให้เด็กสาวดูแลมื้ออาหาร
"จ้าป้า" สองมือค่อยบรรจงยกถาดอาหาร เหลือเพียงสามที่จนคุ้นชิน พอคุณหนูของบ้านแต่งงาน บรรยากาศเริ่มเงียบเหงา นานครั้งถึงพาลูกสาวมาเยี่ยมคุณตาคุณยาย
"อ้าว...เค้กยังไม่ไปโรงเรียนหรอ" แล้วคุณนายใหญ่เริ่มทักทายก่อน เอียงตัวเล็กน้อยให้เค้กยกถ้วยข้าวต้มร้อนๆเสิร์ฟ
"ค่ะ ยังไม่ถึงเวลาเข้าแถวด้วยค่ะ" เธอยิ้มหวานเช่นเดิม แม้แววตาจะเหลือบสังเกตุชายหนุ่ม นั่งเล่นโทรศัพท์เงียบอีกฝั่งนึง เธอได้แต่ภาวนาให้ตื่นมาแล้วดันลืมทุกสิ่งเป็นพอ
"จบเทอมนี้เอาใบเกรดมานะ ฉันจะฝากผอ.มหาลัยให้" ชาร์คบอกอย่างเอ็นดู ทว่าการกระทำนั้นเรียกความไม่พอใจของบุตรชาย เงยหน้าขึ้นจ้องดุดัน
"ไม่มีความสามารถก็ไม่สมควรได้เข้าเรียนสิ" ฮาเกนพูด จับช้อนข้าวต้มตักทานเร่งรีบ ทำราวกับว่าข้าวต้มพึ่งลงจากเตาใหม่ ไม่มีอุณหภูมิอะไรเลย
"เอ่อคือ.."
"เจ้าเกน!มหาวิทยาลัยที่เราเรียนหน่ะ มันมีโอกาสเติบโตเป็นใหญ่ แม่ว่าก็ดีนะ" อิมเมจบ่นสอนลูกชายตัวดี ส่ายหน้าเบื่อหน่าย ก่อนเหตุการณ์นี้เธอพึ่งว่าให้ เรื่องสำมะเลเทเมาไปเอง
"คือหนูคิดว่า จะลองสอบมหาวิทยาลัยของรัฐดูก่อนค่ะ"
"ได้ยังไงกัน ฉันตั้งใจเลี้ยงหนูให้ได้ดีนะ" อิมเมจพูดต่อ ส่งสายตาเอ็ดดุไปทางลูกชาย
"แน่ใจตัวเองซะขนาดนั้น ก็ลองทำด้วยตัวเองก่อน ไม่แน่นะ...อาจได้กลับไปนอนบ้านนอกก็ได้" พอพูดจบฮาเกนจับถ้วยข้าวต้มยกซดทีเดียว แสดงอารมณ์อดกลั้นผ่านใบหน้าสากแดงจัดถึงกกหู ตามด้วยน้ำเปล่ากระดกพรวดเดียว
"งั้นหนูขอลองพยามเองก่อนก็ได้ค่ะ"
.................................................
ใช่เกนในเรื่องเฮียซายน์ไหม ??
ดุดันไม่เกรงใจใคร555
##กดถูกใจ คอมเม้นท์มาคุยกันบ้างนะคะ = กำลังใจให้นักเขียน
- Writer
