กักขังรักนางบำเรอ

บทที่4 หลักฐานสมรู้ร่วมคิด

บทที่4

หลักฐานสมรู้ร่วมคิด

เหมือนเธอได้ยกภูเขาออกจากอกอย่างน้อยเธอก็ไม่ต้องออกไปดิ้นรนด้วยตัวเองใบผักรีบจัดการงานของเธอให้เสร็จหวังจะเอาไปส่งให้ลูกค้าในช่วงเย็นแต่ทว่ากลับมีแม่บ้านคนหนึ่งที่เกลียดเธอเข้ากระดูกดำวิ่งเข้าไปในห้องทำงานที่พลวัฒน์กำลังให้ลูกน้องขนของออกไป

"พ่อเลี้ยงคะ นี่โทรศัพท์ที่คุณขวัญฤดีทิ้งเอาไว้ค่ะ"

พลวัฒน์มองโทรศัพท์เครื่องนั้นด้วยความโกรธแค้นเพราะอะไรน่ะหรือ คงเป็นเพราะว่าโทรศัพท์เครื่องนั้นเขาเคยเห็นขวัญฤดีอ้างว่าซื้อให้ใบผักหรือแท้จริงแล้วจะเป็นโทรศัพท์ที่ใช้นัดแนะกับชู้รักของเธอกันแน่

เขาหยิบมันขึ้นมาเพื่อเปิดเครื่องโชคดีที่โทรศัพท์รุ่นนี้เขายังมีที่ชาร์จแบตในห้องทำงานหลงเหลืออยู่ ใบผักมองตามด้วยความสงสัยพอนึกได้ว่าโทรศัพท์เครื่องนั้นขวัญฤดีซื้อให้เธอจริง ๆ แต่ว่าขวัญฤดีชอบใช้โทรหาผู้ชายคนอื่นเธอไม่เห็นมันมานานแล้วทำไมถึงมาอยู่ที่พี่เดือนได้

พลวัฒน์เปิดอ่านแชตการสนทนาและการใช้งานใบผักเป็นคนใช้งานจริงๆ แต่การสนทนาในแอปพลิเคชันมีการคุยกับชายหนุ่มหลายคนแต่คนที่ถูกคุยกันมากที่สุดคือดาราหนุ่มที่ขวัญฤดีหนีไปอยู่ด้วยกัน พลวัฒน์เดินมากระชากแขนของใบผักเข้าห้องเพื่อถามถึงเรื่องนี้ใบผักก็ยังยืนยันว่าเธอไม่รู้เรื่อง

"ฉันจะถามเธอเป็นครั้งสุดท้ายนะใบผักบอกฉันมาว่านี่มันอะไร!"

"ใบผักไม่รู้เรื่องค่ะคุณอา โทรศัพท์เครื่องนี้ใบผักไม่เคยเห็นมันมาตั้งนานแล้วนะคะคุณอา"

"ที่ผ่านมาเธอรู้มาตลอดเลยสินะ สมรู้ร่วมคิดกับอาของเธอสวมเขาให้ฉันและคงจะจริงที่เขาพูดกันว่าเธออยู่ที่นี่เพราะอยากจะเป็นนางบำเรอของฉัน สกปรกสิ้นดี!"

"มะ ไม่จริงนะคะคุณอาคะใบผักไม่เคยคิดแบบนั้นเลยค่ะ ฮืออ"ใบผักส่ายหน้าปฏิเสธแต่ดูเหมือนว่าพลวัฒน์จะไม่เชื่อเขาเดินออกไปจากห้องนอนของเธอจากนั้นก็สั่งให้เดือนนำกุญแจมาล็อกห้องเพื่อขังเธอไว้

"ใคร ๆ เขาก็รู้ทั้งนั้นว่าเด็กคนนี้ขายตัวค่ะพ่อเลี้ยง ไปเรียนกลับมามีของใช้แพง ๆ ที่สำคัญมีเงินส่งเสียตัวเองเรียนค่าเทอมเกือบแสน ถ้าไม่มีเสี่ยเลี้ยงหรือทำงานอย่างว่าจะเอาเงินที่ละคะ"

พลวัฒน์ไม่ตอบอะไรแต่ป้าแจ่มเป็นเดือดเป็นแค้นอยากจะออกโรงปกป้องใบผักแต่เธอเจ้านายกำลังเหมือนน้ำเชี่ยวไปขวางตอนนี้ก็มีแต่จะพังเสียเปล่า

ใบผักนอนร้องไห้อยู่ในห้องนอนเธอพูดอะไรออกไปพลวัฒน์ก็ไม่ยอมฟังเธอเลย เสียงป้าแจ่มเดินมาเคาะห้องให้เธอเปิดหน้าต่างบานเกล็ดป้าแจ่มเอาน้ำและข้าวมาให้เธอใบผักเห็นแบบนี้ยิ่งร้องไห้เสียใจ หากเขายอมปล่อยเธอไป เธอจะดั้นด้นตายแล้วดาบหน้าดีกว่าอยู่ให้โดนรังแก

วันต่อมาพลวัฒน์สั่งให้คนไปปล่อยตัวใบผักเพื่อที่เขาจะคาดคั้นเธออีกรอบแต่เธอก็ยังยืนยันว่าเธอและขวัญฤดีไม่ได้ติดต่อกันมานานแล้ว เหมือนดวงของใบผักจะตกต่ำจู่ ๆ ขวัญฤดีก็ส่งข้อความมาหาเธอว่าตอนนี้พลวัฒน์เป็นอย่างไรบ้างเขามีผู้หญิงเข้ามาพัวพันบ้างหรือยัง

พลวัฒน์เห็นอย่างนั้นก็ยิ่งเป็นเดือนเป็นแค้นหยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมาแล้วปาใส่กำแพงจนโทรศัพท์ของเธอแตกกระจาย

"คุณอา! นั่นมันโทรศัพท์ที่ใบผักเก็บเงินซื้อนะคะทำไมทำแบบนั้น ฮึก!" ใบผักรีบวิ่งไปเก็บเศษซากโทรศัพท์แต่สภาพแบบนี้คงไม่มีที่ไหนรับซ่อมแล้ว

"ฉันจะทำยังไงกับเธอดีที่ผ่านมาฉันหลงคิดว่าเธอเป็นเด็กที่น่ารักคนหนึ่งแต่ตอนนี้ฉันเกลียดเธอมากเลยใบผัก!"

"เพราะคุณอาเป็นแบบนี้หรือเปล่าคะอาขวัญถึงได้มีคนอื่นคุณอาไม่เคยคิดมองตัวเองเลยว่าตัวเองบกพร่องขนาดไหน!"

พลวัฒน์เดือดจนเลือดขึ้นหน้านี่เป็นสิ่งที่เขาเกลียดมากที่สุดใคร ๆ ก็ต่างพูดกันว่าเขามีปัญหาทางเพศจนทำให้เมียหนีไปคบชู้ทั้งที่จริงแล้วเขาจริงจังกับงานเพื่อหวังว่าอนาคตจะได้สุขสบายไม่ต้องมาเหนื่อยเหมือนตอนนี้

"เธออย่าปากดีให้มันมากนักนะใบผัก ฉันจะฆ่าเธอให้ตายตอนนี้ฉันก็ทำได้!"

"งั้นคุณอาก็ฆ่าใบผักเลยสิคะ ในเมื่อใบผักพูดอะไรไปคุณอาก็ไม่เชื่ออยู่แล้ว!"

"อย่าท้าฉันจำเอาไว้ในเมื่อเธอเข้าข้างอาเธอนักเธอก็จงรับผิดชอบในสิ่งที่อาของเธอก่อเอาไว้ก็แล้วกัน ไอ้ไม้มึงมาเอาตัวเด็กคนนี้กลับไร่ด้วยกูมีบัญชีต้องสะสางกันอีกเยอะ!"

"คุณอาจะทำอะไรคะ!!"

ใบผักส่งเสียงขอร้องให้ทุกคนช่วยแต่นาทีนี้ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งแม้แต่ป้าแจ่มก็ทำได้แค่นั่งร้องไห้อยู่ข้างเสามองเด็กสาวที่ตนเลี้ยงมาถูกจับตัวขึ้นรถไป ใบผักพยายามส่งเสียงเคาะกระจกร้องขอให้คนช่วยแต่ใครจะคิดว่าพลวัฒน์หยิบปืนขึ้นมาจ่อเข้าที่หัวเธอทำเอาใบผักดวงตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ

"ถ้าเธอยังไม่หยุดฉันจะฆ่าเธอแล้วเอาศพเธอไปฝังไว้ในไร่ส้ม"

"ฮึก! คุณอาใบผักกลัวแล้วค่ะ ฮืออ"

เธอยอมสงบนิ่งสองมือบีบเคล้นเพราะความกลัว พลวัฒน์ป่าเถื่อนกว่าที่เธอคิดภาพที่เธอเคยเห็นว่าเขาเป็นคุณอาผู้อ่อนโยนถูกทำลายลงไปไม่เหลือชิ้นดีนาทีนี้เขาคือซาตานที่ชั่วช้าสมแล้ว ขวัญฤดีทิ้งเขาไป

-------------------------

อนุญาตให้ด่าพระเอกได้ค่ะเพราะไรท์ก็ด่าไปหลายตับแล้วเหมือนกัน