กักขังรักนางบำเรอ

บทที่6 เรื่องราวของใบผัก

บทที่6

เรื่องราวของใบผัก

ใบผักยอมเล่าเรื่องราวในอดีตให้พลวัฒน์ได้ฟังจุดเริ่มต้นคือการที่เอกราชเข้ามาตีสนิทกับแม่ของเธอในงานประกวดเครื่องเพชร แม่ของเธอมีธุรกิจเปิดร้าน jewelry ที่สำคัญแม่ของเธอค่อนข้างมีชื่อเสียงในแวดวงไฮโซตั้งแต่พ่อเธอเสียไปแม่ของเธอก็ดูแลกิจการทุกอย่างพร้อมทั้งเลี้ยงดูเธอไม่เคยขาดตกบกพร่องจนสุดท้ายแม่ของเธอเข้ามาปรึกษาว่าตอนนี้กำลังศึกษาดูใจกับเอกราชและอยากให้เธอลองเปิดใจให้เขาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัว

ใบผักเห็นแม่มีความสุขกับชายหนุ่มที่แม่รักเธอเองก็มีความสุขที่เห็นแม่ได้เริ่มต้นชีวิตใหม่กับใครสักคน เอกราชดูแลเธอกับแม่มาตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันเธอยอมเรียกเขาว่าพ่อเพราะว่าเขาทำหน้าที่แทนพ่อของเธอได้ทุกอย่างไปรับเธอที่โรงเรียนและไปส่งเธอในตอนเช้าโดยไม่มีอิดออดใดๆ เลย

จนกระทั่งหลังจากที่แม่ได้แต่งงานกับเอกราชแม่ของเธอก็เริ่มมีปัญหาทางด้านธุรกิจเอกราชพาแม่ของเธอไปพบผู้ใหญ่ในวงการถึงเรื่องที่จะฝากฝังให้ตัวเธอไปเป็นดารานักแสดงแต่แม่ของเธอไม่ยอมจึงทำให้มีปากเสียงกับเอกราชสุดท้ายเอกราชก็ดึงนักธุรกิจหลาย ๆ คนเข้ามาร่วมลงทุนเพื่อนำผลกำไรไปหมุนเวียนในธุรกิจของแม่เธอตอนแรกทุกอย่างก็ดูดีขึ้นเรื่อย ๆ แต่สุดท้ายแม่ของเธอก็มีปัญหากับเอกราชขั้นรุนแรงโดยที่เธอก็ไม่แน่ใจว่าเป็นเรื่องอะไรและเพราะอะไรทำไมแม่ของเธอถึงได้ลงไม้ลงมือกับเอกราช

"ปกติแม่ของเธอเป็นคนยังไง" พลวัฒน์เอ่ยถาม

"แม่ของใบผักเป็นคนใจเย็นพูดเพราะที่สำคัญเป็นคนที่แคร์คนรอบข้างมากกว่าตัวเองค่ะ"

"แล้วยังไงต่อ"

"คืนก่อนที่คุณแม่จะจากไปคุณแม่เข้ามาหาใบผักในห้องนอนคุณแม่บอกกับใบผักว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นให้ใบผักดูแลตัวเองให้ดีขอให้ใบผักได้เจอคนที่ดูแลใบผักได้แต่มีประโยคหนึ่งที่ใบผักไม่แน่ใจคุณแม่พูดกับใบผักว่า 'ทุกอย่างอยู่ในรูปของแม่ในห้องทำงาน' ตอนนั้นใบผักไม่เข้าใจพอตอนเช้าก็ได้ข่าวว่าคุณแม่ประสบอุบัติเหตุและเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ"

"ฉันคิดว่าแม่ของเธอน่าจะรู้อยู่แล้วว่าถ้าออกไปคืนนั้นอะไรจะเกิดขึ้นแล้วรูปของแม่เธอตอนนี้อยู่ที่ไหนพอจำได้ไหม"

"อยู่ในบ้านของแม่ค่ะ รูปนั้นอยู่ในห้องของใบผักแต่ตอนนี้ใบผักไม่รู้ว่าจะยังอยู่ไหมเพราะอาขวัญซื้อบ้านหลังนั้นไปแล้ว"

"เรื่องรูปไม่น่ามีปัญหาอะไรเพราะฉันมีแม่บ้านที่ส่งไปให้อาของเธออยู่ในบ้านหลังนั้น"

ใบผักรู้สึกเหมือนเห็นแสงสว่างขึ้นมาเธอคิดมาตลอดว่าในรูปนั้นต้องมีหลักฐานสำคัญรวมถึงพินัยกรรมของแม่เธอด้วย

หลังจากที่สนุกกับการคุยกันแล้วถึงเวลาที่ต้องนอน ใบผักหันซ้ายหันขวาเสื้อผ้าของเธอไม่มีเลยแล้วคืนนี้เธอจะนอนที่ไหนบ้านหลังนิดเดียวเอง เธอมองหน้าพลวัฒน์ครั้นจะขออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ไม่กล้า

"คืนนี้เธอนอนโซฟาข้างล่างนี่แหละ ถ้าจะอาบน้ำฉันมีเสื้อเชิ้ตแขวนอยู่ตรงระเบียงใส่ไปก่อนได้"

"ค่ะ" ใบผักตอบสั้นๆ ก่อนจะรีบเข้าห้องน้ำไปจัดการตัวเอง

พลวัฒน์เดินขึ้นมาชั้นสองเตียงนอนขนาด3.5ฟุต กำลังโบกมือเรียกให้เขาเดินไปทิ้งตัวลงนอน ตั้งแต่เลิกกับขวัญฤดีไปพลวัฒน์จำต้องพึ่งของมึนเมาทุกคืนก่อนนอนไม่เช่นนั้นเขาจะนอนไม่หลับสมองคิดฟุ้งซ่านไปเรื่อย

วันต่อมา

กลิ่นหอมๆ ของอาหารเช้าลอยขึ้นไปถึงชั้นสองพลวัฒน์เดินลงมาด้านล่างสองขาแข็งแกร่งก็อ่อนลงยวบมือหนาต้องรีบคว้าราวบันไดเอาไว้ให้มั่น ใบผักเธอปล่อยผมสยายปลายดัดเป็นลอน เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของเขาอยู่บนตัวของเธอเลยกลายเป็นชุดนอนตัวใหญ่คลุมบั้นท้ายกลมสวยของเธอพอดิบพอดี ขาอ่อนถึงปลายเท้าขาวเนียนผิวอมชมพูคงเป็นเพราะเธอดูแลตัวเองดี

"คุณอาทานข้าวเลยไหมคะ ใบผักออกไปเก็บผักริมรั้วด้านหลังมาทำแกงจืดหมูสับแต่ไม่มีเต้าตู้นะคะ ใบผักชงกาแฟดำให้คุณอาแล้วมีขนมปังทาแยมด้วยคุณอาจะรับเลยไหมคะ"

"อืม" เขาจะพูดยังไงกับเธอดีผิดที่เขานี่แหละที่สั่งให้เธอใส่เสื้อเชิ้ตของเขา

พลวัฒน์เดินมานั่งที่โต๊ะเขามองใบผักตลอดเวลาสมองก็คิดถึงความเหมาะสมแต่จะให้เธอไปอยู่รวมกับคนงานก็อันตรายแต่อยู่ที่นี่ก็เป็นอันตรายกับเขาเหลือเกินเธอไม่ใช่เด็กน้อยแล้วเธอโตเป็นสาวที่สวยไม่แพ้ดาราวัยรุ่นเลย

"เรียบร้อยค่ะคุณอาทานได้เลยนะเดี๋ยวใบผักไปดูก่อนว่าผ้าแห้งหรือยัง"

"เดี๋ยวตอนบ่ายฉันจะพาไปตลาดนัด จะได้ซื้อเสื้อผ้าและของใช้ป้าแจ่มเก็บของในห้องเธอแล้วล่ะเดี๋ยวลุงเชิดจะไปขนมาให้"

"ค่ะคุณอา"

ใบผักนึกขึ้นมาได้ว่ากล่องสำคัญของเธอที่อยู่ในตู้จะทำยังไงแต่กุญแจมันอยู่ในลิ้นชักหัวเตียงป้าแจ่มจะเก็บมาหมดหรือเปล่า

"เธออยากได้อะไรอีกไหมฉันจะได้โทรบอกป้าแจ่มให้"

"อยากค่ะ! ของสำคัญสำคัญมาก ๆ แต่ว่าใบผักขอคุยกับป้าแจ่มเองได้ไหมคะ"

พลวัฒน์พยักหน้าเขาหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะขึ้นมาเพื่อต่อสายหาป้าแจ่มไม่ถึง 10 วินาทีปลายสายก็กดรับเขาจึงส่งโทรศัพท์ให้เธอได้คุยเธอคุยไม่ถึง 5 นาทีก็รีบนำโทรศัพท์มาคืน

"ขอบคุณค่ะ ว่าแต่คุณอาให้ใบผักมาอยู่ที่นี่มีงานอะไรนอกเหนือจากงานบ้านไหมคะใบผักเห็นว่าบ้านพักของคุณอาหลังเล็กนิดเดียวหรือคุณอาจะให้ใบผักไปทำงานในไร่ก็บอกได้เลยค่ะ"

"เธอบอกว่าเธอเป็นนักเขียนทำงานบ้านเสร็จก็ทำงานของเธอไปอาหารการกิน 3 มื้อทำได้ก็ทำ-_-"

"สบายมากค่ะเดี๋ยวไปพักจะทำให้เต็มที่ให้สุดความสามารถเลยค่ะ"

----------------------

ใบผักก็น่าสงสารเกินไป มี๊หัวใจอ่อนไหวเหลือเกินวอนคุณอาช่วยเห็นใจน้องหน่อย