23. ผมก็เป็นแบบนี้
"ขอโทษที่ขึ้นเสียงใส่ค่ะ ฉันแค่หิวมากและปวดหัวด้วย"ฉันลุกขึ้นไปบอกกับเขาอย่างรู้สึกผิดที่ขึ้นเสียงใส่
"เข้าไปรอในห้องเถอะครับ ทำอาหารเสร็จจะเอาลงมาให้"
"ขอโทษที่ต้องรบกวนคุณหมออีกแล้ว"
"ไม่เป็นไรครับ"
พูดจบเขาก็เดินขึ้นบันไดไปแบบเงียบๆ ส่วนฉันก็ได้แต่มองตามและบ่นว่าตัวเองเบาๆ เมื่อนึกถึงตอนขึ้นเสียงใส่เขา
น่าอายชะมัด ความอดทนขาดสะบั้นและขึ้นเสียงใส่เขาเพราะโมโหหิว...
ฉันเข้ามานั่งกุมขมับในห้องได้ไม่ถึงสามนาทีก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น พอเดินไปเปิดก็เห็นคุณหมอยืนหิ้วตะกร้าใส่ของในมือ ขณะที่เสื้อผ้ายังเป็นชุดเดิมที่ยังเปียกฝน
"แก๊สห้องผมหมด คุณจะอึดอัดไหมถ้าผมจะมาขอยืมใช้ครัว..."
"ถ้าคุณหมอไม่อึดอัดฉันก็คงไม่เป็นไรค่ะ ปกติมีแต่คุณนี่คะที่อึดอัดเวลาเจอฉัน"ฉันตอบเสียงเนือยและอาจจะเป็นเพราะพิษไข้ที่ยังหลงเหลือถึงทำให้ฉันพูดตามที่คิด
"คงแค่ครั้งเดียวนี่แหละครับ จะ
