21. ผมใจร้ายเหรอ?
ก็ตอนนั้นเขาทั้งสุภาพแล้วก็อบอุ่น ในเวลาที่จิตใจต้องการที่พึ่งอย่างฉันตอนนั้น พอมีเขาเดินเข้ามาพูดปลอบใจ เดินมายื่นผ้าเช็ดหน้าให้ คนที่กำลังหัวใจอ่อนไหวย่อมรู้สึกดีกับเขาง่ายเป็นธรรมดา
ถ้าฉันกำลังร้องไห้เสียใจแล้วเขาก็เดินเข้ามาดุๆๆ ตำหนิติเตียนเหมือนตอนกลับมาเจอกันอีกครั้งก็ฝันไปเถอะว่าฉันจะชอบจนเก็บไปคิดไปฝันมาได้หลายปี
"คุณหมอจำได้แล้วสินะคะว่าให้ผ้าเช็ดหน้านั่นกับฉัน"ฉันตัดสินใจถามเขาแล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ สุดท้ายฉันคิดว่าฉันควรสารภาพความจริงออกไปให้มันจบๆ
"คุณจำผมได้ แต่ก็ไม่คิดจะบอก"
"มันไม่ได้สำคัญอะไรนี่คะ อีกอย่างฉันไม่คิดว่าคุณหมอจะจำฉันได้ด้วย คุณมีคนไข้หลายคนให้จำและรับผิดชอบในแต่ละวัน จะมาสนใจจำว่าเคยปลอบใจใครเคยให้ผ้าเช็ดหน้ากับใครบ้างได้ยังไง"
"แต่คุณก็ยังจำผมได้...ถึงขั้นเอาชื่อตัวย่อในผ้าเช็ดหน้าไปตั้งชื่อให้ลูกชายคุณ"
มาถึงขนาดนี้ ฉันยอมรับก็ไ
