หลบหลีก
811 Words
อัทธ์รู้ตัวดีว่าระยะหลัง เค้าได้เจอเฟื่องลดาน้อยมาก แม้มีเรียนวิชาเดียวกัน ก็จะเป็นเฟื่องลดาที่มาช้าและเป็นเฟื่องลดาอีกนั่นแหละ ที่รีบเก็บของออกจากห้องไปทันที ที่อาจารย์เลิกคลาสแล้ว เค้าดูเธอมาแบบนี้หลายครั้งแล้ว ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ แต่ไม่ได้ถามอะไร
อัทธ์โทรหาวาดดาวหลายรอบแล้ว เธอไม่รับสาย บางครั้งเธอก็เงียบหายไปบ่อยๆแบบนี้ อัทธ์ถอนหายใจออกมา เค้าเจอวาดดาวน้อยครั้งมาก และเธอก็ขาดเรียนบ่อยจนน่าตกใจ หากไม่นัดที่ร้านเหล้า เค้าก็แทบไม่ได้เจอเธอเลย ความสวยที่เคยทำให้เค้าตื่นเต้นเร้าใจ กลายเป็นความธรรมดาเหมือนเค้ามองดูดาราในโทรทัศน์ เค้าอยากมีคนช่วยเรียน ช่วยอ่านมากกว่า อัทธ์เลื่อนดูไลน์ในโทรศัพท์แล้วถอนหายใจออกมาอีกรอบ เฟื่องโกรธอะไรอัทธ์ เค้าคิดในใจ
วาดดาวนอนหลับสนิทบนอกนุ่มๆของแฟนหนุ่ม เธอไม่ได้ไปเรียนหลายวันแล้ว เธอไม่อยากห่างกายจากเค้าไปไหนเลย แม้เวลากลางวันที่เค้าไปทำงาน เธอก็นอนอยู่ที่ห้องของเค้าคล้ายกับว่าเป็นการเริ่มต้นการใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน เธอไม่รับสายอัทธ์มาหลายวันแล้ว เธอรู้ดีว่า ผู้ชายจืดๆแบบอัทธ์ไม่ใช่สเปกเธอเลย แค่แกล้งๆนิดเดียวก็คิดจริงจังไปซะมาก คิดแล้วก็อดขำไม่หาย เฟื่องลดา น่าตาจืดเจื่อนขณะที่เธอจูงมืออัทธ์เอาไว้ สมน้ำหน้า วาดดาวคิดในใจก่อนจะยิ้มออกมาอย่างสะใจ
อัทธ์ยิ้มอย่างยินดีเมื่อเห็นเฟื่องลดาเดินเข้ามาในโรงอาหาร เค้าเห็นเธอกำลังเดินเข้ามา เกือบจะถึงโต้ะที่เค้านั่งอยู่แล้ว แค่เพียงสองโต้ะเท่านั้น แต่ก็มีผู้ชายคนนึงตัดหน้าเค้าเสียก่อน เสื้อที่ผู้ชายคนนั้นสวมใส่บอกคณะที่เรียนได้เป็นอย่างดี เสียงที่ผู้ชายคนนั้นพูดคล้ายกับสนิทสนมกันดี เฟื่องลดาเดินผ่านเค้าไปโดยไม่ได้หยุดทักทายเค้าด้วย อัทธ์วางช้อนลงอย่างหงุดหงิดใจมาก เค้าไม่อยากเป็นอากาศแบบนี้เลย
เฟื่องลดาใจสั่นระรัวเธอมองเห็นเค้าชัดเจนแล้ว เธอจำได้ว่า วันนี้เค้ามีเรียนสายกว่านี้เธอจึงมาทานข้าวเช้าที่นี่ แต่กลายเป็นว่า เธอเห็นเค้านั่งอยู่ที่โต๊ะประจำที่เคยนั่งกินข้าวกันบ่อยๆ เธอตั้งใจไว้ว่าถ้าหากเค้าทักเธอ เธอจะทักเค้าตามมารยาทแต่จะไม่นั่งทานข้าวด้วยเด็ดขาด เฟื่องลดาคิดในใจ แต่เธอไม่ได้ทำแบบที่คิด
พี่กร นักเรียนหมอ ปี4 รูปหล่อที่ดังในมอ เดินมาตัดหน้าเธอแล้วยิ้มอย่างสุภาพ เธอเจอพี่กรมาหลายครั้งที่ไปนั่งห้องสมุดช่วงใก้ลสอบ เค้าลืมสมุดเอาไว้ เธอจึงเก็บเอาไว้ให้แล้วนำไปฝากคืนให้เค้า เจ้าหน้าที่ห้องสมุด บอกพี่กร ว่าเธอเป็นคนเก็บไว้ให้ ตั้งแต่นั้นมา พี่กรก็มาวนเวียนในชีวิตเธอ
"วันนี้ข้าวไม่อร่อยหรอครับ" เสียงพี่กรถามเธอ เฟื่องลดาส่ายหน้า
"สงสัยยังไม่ค่อยหิวค่ะ " เธอตอบเค้าไป ทั้งที่ในใจรู้ดีว่า ในสองเธอคิดถึงแต่คนที่นั่งโต๊ะถัดไปเท่านั้น เฟื่องลดาแอบคิดไม่ได้ว่า เค้ามารอเธอ และ เค้าผิดหวังที่เธอไม่ได้เดินไปหาเค้า เฟื่องลดาเหลือบมองเค้า ก็เห็นว่าเค้าลุกไปแล้ว เฟื่องลดาก้มหน้าลงกับจานข้าว ลืมๆเธอบอกกับตัวเอง แล้วตักข้าวเข้าปากอย่างอ่อนใจเหลือเกิน
เสียงพูดคุยในห้องน้ำหญิงช่วงพักดังลั่นห้องน้ำ เสียงวาดดาวดังลั่นคุยกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน เมื่อเพื่อนถามถึงงานที่วาดดาวยังไม่ได้ทำ วาดดาวตอบเพื่อนด้วยความมั่นใจว่า เธอจะไปให้อัทธ์ทำให้ อ้อนนิดอ้อนหน่อย เสียจูบสักทีสองที อัทธ์ก็คงทำให้แน่นอน เสียงหัวเราะของสาวๆดังกันออกมาอย่างสนุกสนาน เฟื่องลดากัดฟันแน่น เธอรู้ว่าวาดดาวไม่ได้จริงจังกับอัทธ์สักนิดแต่การหลอกใช้เค้าแบบนี้ เธอรับไม่ได้จริงๆ เฟื่องลดาออกมาจากห้องน้ำหลังจากเสียงพูดคุยเงียบไปแล้วสักพักนึง เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้ว ส่งไลน์ไปหาเค้าทันที ก่อนจะบอกตัวเองว่า อีกครั้งเดียวเท่านั้น ถ้าจะเป็นยังไงต่อไปเธอจะยอมรับมันแต่โดยดี เฟื่องลดาส่งไลน์ไปนัดเค้าทันที ก่อนจะถอนหายใจออกมา เพื่อน เพื่อน แค่เพื่อน เธอบอกกับตัวเอง
- Writer
