เพื่อน...เรารักนาย(อัทธ์ เฟื่อง )

เพื่อนหรือแค่คนรุ้จัก

​เฟื่องลดามองดูรายชื่อไลน์ในมือ เธออยากจะไลน์ไปถามอัทธ์ กับสิ่งที่ได้ยินมา ว่าจริงหรือเปล่า ที่เค้าจีบวาดดาว แต่เธอยังคิดมากเหลือเกินว่า เค้าจะหาว่าเธอไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของเค้าหรือเปล่า เฟื่องลดาเก็บมือถือลงแล้วทำงานของตัวเองต่อไป ในใจเธอยังคิดวนเวียนอยู่แต่เรื่องเค้า เค้าสำคัญกับเธอเกินไปแล้ว เฟื่องลดาถอนหายใจออกมาอย่างเพลียๆ

เสียงเพลงดังกระหึ่ม วาดดาวเต้นอย่างสนุกสนานโดยมีมือของแฟนหนุ่มประคองอยู่ตลอดเวลา พี่อ้นเรียนจบไปแล้ว แถมได้งานที่บริษัทใหญ่ แต่เธอยังคบกับเค้าอยู่ หากว่างเค้าจะนัดเธอมาเที่ยว และจบลงที่คอนโดเค้าเสมอ อัทธ์โทรหาเธอหลายสาย วาดดาวปิดเสียงเอาไว้ แล้วยัดโทรศัพท์ลงกระเป๋าอย่างไม่ใส่ใจ คนข้างตัวกอดเอวบางเบาๆก่อนจะซุกไซ้ที่คอขาวอย่างจงใจกระตุ้นความรู้สีก เธอหันหน้าเข้าหาเค้า แล้วจูบเค้าอย่างยั่วยวน มือหนาลูบสะโพกเบาๆก่อนจะบอกข้างๆหูว่า

"คืนนี้วาดจะไม่ได้นอน "

วาดดาวหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ เธอรู้ว่าเค้าพูดจริงทำจริง มือของเธอลูบหน้าอกแกร่งเบาๆแล้วสบตาเค้าอย่างท้าทาย

"วาดรอพี่อ้นมาหลายวันแล้วนะคะ" เธอตอบเค้าตามตรง ชายหนุ่มกระดกเหล้าเข้าปากแล้วคว้าเธอมาจูบ ก่อนจะส่งเหล้าเข้าปากเธอแล้วดูดปากบางอย่างไม่แคร์สายตาใคร

ร่างเปล่าเปลือยบนเตียงของทั้งคู่บอกได้ดีว่า เค้าและเธอผ่านบทรักมาโชกโชนเพียงใด เธอหลับสนิทบนอกเค้า เสียงเรียกเข้าดังครืดคราดในกระเป๋า ทำให้เธอควานหากระเป๋าที่ตกลงข้างเตียง ก่อนจะดูเบอร์ที่โทรเข้ามาแล้วส่ายหน้าด้วยความเบื่อหน่าย แค่จูบไม่กี่ที ต้องจิกกันขนาดนี้เลยหรอ เธอโยนโทรศัพท์ลง แล้ว พลิกตัวขึ้นทาบทับเค้า

"วาดทำให้นะคะ"เธอบอกเค้าเสียงแหบพร่า ชายหนุ่มยิ้มตาขึ้นมา แล้วยิ้มออกมา ก่อนที่จะร้องครางเต็มเสียงอย่างยาวนานในเวลาต่อมา

อัทธ์กระวนกระวายใจมาก วาดดาวไม่รับสายเค้า เมื่อคืนเค้าโทรไปหาหลายครั้ง แถมยังไลน์ไปอีกหลายสิบข้อความเธอก็ไม่เปิดอ่านสักครั้ง เช้านี้ก็ยังไม่รับ เค้าเป็นห่วงเธอมากเหลือเกิน อัทธ์ถอนหายใจออกมา แล้วเดินถือจานข้าวมาหาที่นั่งที่โรงอาหาร ก่อนจะเดินตรงไปหาเฟื่องลดาที่นั่งกินข้าวอยู่คนเดียว

"มาแต่เช้าเลยเฟื่อง"

เค้าถามเธอก่อนจะวางจานข้าวตรงหน้า เฟื่องลดายิ้มให้อย่างดีใจที่ได้เจอเค้า อัทธ์ตักข้าวกินไปก็ดูโทรศัพท์ไป เค้าดูหงุดหงิด ไม่สบายใจ จนเธออดห่วงไม่ได้

"รอโทรศัพท์หรออัทธ์" เค้าเงยหน้าขึ้นมาแล้วพยักหน้า

"เรารอโทรศัพท์แฟนเรา" เค้าตอบออกมาสีหน้าราบเรียบ แต่คนฟังใจกระตุกทันที เค้าบอกว่ามีแฟนแล้ว เค้ารอโทรศัพท์แฟนเค้า เธอวางช้อนลงทันที แล้วยกน้ำขึ้นดื่ม

"เรานึกขึ้นได้ว่านัดเพื่อนในคลาสไว้ เราไปก่อนนะ"

เธอถือกระเป๋าเอาไว้ในมือ ก่อนจะยกจานข้าวไปเก็บ อย่างรวดเร็ว เธอกำลังจะน้ำตาไหล เฟื่องลดารู้ดี สองปีที่รู้จักกันมา อัทธ์สุภาพ นิสัยดี และตั้งใจเรียน เธอได้แต่หวังจะเป็นเพื่อนต่อไปแบบนี้เรื่อยๆ แต่วันนี้เค้าเอ่ยปากมาแล้ว ว่าเค้ามีแฟนแล้ว เธอควรจะถอยได้แล้ว เฟื่องลดาคิดในใจก่อนกลั้นน้ำตาออกมาไม่ให้ไหล

"วาดนอนหลับสนิทเลยอัทธ์ หลับลึกมากเพราะกินยาแก้แพ้เข้าไป"

วาดดาวบอกกับเค้าในตอนเย็นที่โทรกลับมา อัทธ์ถอนหายใจออกมาอย่างเบาใจ

"อัทธ์เป็นห่วงวาดนะครับ"เค้าบอกเธอไปตรงๆ วาดดาวอยากจะกรี้ดออกมา น่ารำคาญมาก หล่อแต่จน รถก็ไม่มีขับ ไม่ได้มีอะไรดึงดูดใจเธอสักนิด "ขอบใจนะอัทธ์ แต่ยังไงวาดจะโทรหาอัทธ์เองนะ วาดจะไปธุระ"เธอบอกเค้าแล้ววางสายไปทันที

เฟื่องลดากำลังทบทวนบทเรียนอยู่ เสียงโทรศัทท์ดังขึ้นทำลายสมาธิเธอ อัทธ์โทรมา เฟื่องลดาถอนหายใจออกมา ก่อนจะรับสาย อัทธ์โทรมาขอยืมเล้กเชอร์วิชาเมื่อวานนี้ที่เค้าขาดเรียนไป เธอบอกเค้าว่าพรุ่งนี้จะนำไปให้ อัทธ์บอกขอบใจอย่างยินดี เฟื่องลดายิ้มออกมา อย่างน้อยก็ยังไม่ทิ้งเรื่องเรียนเนอะ เธอหยิบสมุดเล้กเชอร์ขึ้นมาแล้วหยิบใส่กระเป๋าเอาไว้ให้เค้าพรุ่งนี้