IN MY BILLIONAIRE'S LAIR

Kabanata 1 BRIDGETTE wake up early in the morning, around four to be exact. Ganoon na siya kung gumising at nasanay na siya sa ganoong oras araw-araw. Una niyang ginagawa ay ang maglinis muna ng kanyang kuwarto dahil for sure ay hindi niya na ito magagawa mamaya dahil marami na namang i-uutos sa kanya ang kanyang madrasta. She sighed. Five in the morning again when she's about to finish her routine. Pero masiyado siyang masinop kaya nilinisan niya pa nang husto ang sahig gamit ang mop. While she's cleaning, she suddenly heard a commotion out of her room. Mabilis siyang lumapit sa bintana at sumilip. The neighborhood near by was having fun and celebrating the newly wed couples. She pouted her lips, then she wet it. "Ang suwerte naman niya," aniya sa sarili. How she wished, one day, she could find her man of her dreams. Pero alam naman niya sa kanyang sarili na hindi na iyon mangyayari. Marahas siyang bumuntong-hininga. "Bridgette! Ano ba! Hindi ka pa ba gising diyan! Anong oras na!" biglang sigaw ng kanyang madrasta. Hindi niya tuloy mapigilan ang sarili na mapaikot ang kanyang mga mata. "Gising na po!" sigaw niya. Umalis na siya sa may bintana at saktong lalabas na siya sa kanyang kuwarto nang bigla namang bumungad sa kanya ang kanyang madrasta, si Mommy Melda. "Bakit ba ang tagal mo, ha!? Ilang ulit ko bang sasabihin sa iyong gumising ka ng maaga dahil papasok pa ako sa trabaho at papasok pa sa school ang kapatid mo!" Itinago ni Bridgette sa kanyang likuran ang kanyang isang kamay at mariin niya itong kinumyos upang pigilan ang matinding inis sa madrasta. Naririndi talaga siya sa paulit-ulit na litanya nito sa kanya kahit na ginagawa naman niya ang mga nais nito. "Sorry po, Ma. Napasarap po ang tulog ko," sagot niya na lamang habang nakayuko ang kanyang ulo. "Kahit kailan talaga ay buwesit ka sa buhay ko! Kay aga-aga at inis na naman ang pakiramdam ko! Buwesit!" litanya ni Mommy Melda sa kanya at lumabas na ito ng kanyang kuwarto. Marahas siyang bumuntong-hininga. "Ate, good morning! Ayos ka lang?" ani Miranda sa kanya na kagigising lang din habang humihikab pa. "Okay lang ako. Sige na. Maligo ka na," aniya at lumabas na siya sa kanyang kuwarto. Wala namang ibang sinabi si Miranda sa kanya, bagkus ay bumalik din naman ito agad sa sariling kuwarto. Muli siyang napabuga nang hangin at bumaba na sa hagdan. Mabilis siyang nagtungo sa kusina para magluto ng kanilang magiging almusal. She did this every day of her life. Hanggang sa magkaedad siya at nagkaroon ng sariling trabaho. Siya lahat ang gumagawa ng gawaing bahay. Ewan ba rito sa madrasta niya. Ayaw nitong kumuha ng katulong dahil narito rin naman siya at nagagawa ang lahat. Napailing siya ng kanyang ulo. Nagpatuloy na lamang siya sa kanyang ginagawa. Pagkatapos niyang magluto ay agad din naman siyang naghain at naghanda ng mga baon ng mga ito. Pagkatapos ay tinawag niya na ang kapatid niyang si Miranda at ang madrasta niyang si Mommy Melda. "Brigette! Bakit ba ang kupad-kupad mong kumilos ngayon, ha!?" litanya muli ni Mommy Melda sa kanya. "Pasensiya na po, Ma," tanging sagot niya lamang habang napapakamot sa kanyang leeg. Araw-araw na lang talaga ganito ang senaryo nila sa bahay. Minsan nga'y iniisip niya na lamang na maglayas ngunit hindi naman niya magawa dahil sa hindi naman niya maiwan ang kanyang kapatid na si Miranda. Umupo na siya at sumabay na rin sa mga ito sa pag-aalmusal. Talak pa rin naman nang talak ang kanyang madrasta. At dahil sanay naman na siyang marinig ang mga talak nito ay parang lagi niya na lamang nagiging almusal ito sa umaga. Lihim siyang bumuntong-hininga. Kung hindi lang sana namatay ang Papa niya dahil sa sakit sa puso noong kinse anyos pa lang siya, hindi sana magiging ganito ang trato sa kanya ng kanyang madrasta ngayon. Ngunit hindi rin naman niya masisisi ang kanyang Papa kung bakit nag-asawa itong muli. May karapatan naman itong lumigaya kaya ang magagawa niya na lamang ay suportahan ito sa gusto nito noon. Ngunit minsan ay hindi talaga mawala sa isip niya ang bumukod. Bukod sa hindi niya maiwan si Miranda, ay malaki ang utang na loob niya kay Mommy Melda. Pinagtapos kasi siya nito ng pag-aaral Business Administration major in Financial Management. Ngunit ang totoo ay wala ang interest niya roon. Ang gusto nga niya maging isang Chef. Ngunit kahit na ganoon ay nagpapasalamat pa rin naman siya tungkol sa bagay na iyon. Ang nakakalungkot lang ay dahil laging ipinamumukha sa kanya ni Mommy Melda na wala raw siyang utang na loob at dapat lang daw na gantihan niya ang mabuti nitong ginawa para sa kanya. Kaya heto siya ngayon, ginawa siyang katulong sa sarili nilang pamamahay. Lihim siyang napairap sa kawalan at muling bumuntong-hininga. "Bridgette! Ano ba!? Nakikinig ka ba sa akin, ha?" galit na tanong sa kanya ni Mommy Melda. Saka lamang siya nag-angat ng kanyang tingin dito. "Po?" sagot niya na para bang wala siyang narinig kanina. "Kanina pa ako salita nang salita rito tapos hindi ka man lang pala nakikinig! Bobo ka talaga!" ani Mommy Melda sa kanya. Mahigpit siyang napahawak sa kutsara at tinidor. "Pasensiya na po. Nawala po sa isip ko. Ano po pala iyon?" kalmado niyang sagot kahit na ang totoo ay nagpupuyos na ang kanyang kalooban. Gusto niya itong sagot-sagotin ngunit dahil sa malaki pa rin naman ang respeto niya rito at magsasawalang kibo na lamang siya sa masamang pag-uugali ng kanyang madrasta. "Bingi ka na ba ngayon ha! At nagkukunwari ka pang walang narinig!?" ani Mommy Melda. "Ma, tama na. Nasa mesa tayo," sa wakas ay wika ni Miranda. Bigla namang natahimik ang kanyang Mommy Melda. She looked at Miranda. She give her sister a peek smile. Pagkatapos niyon ay kumain na sila ulit. Mabilis din naman siyang natapos at umuna na siya sa pag-alis sa kusina. Bumalik siya sa pag-akyat sa kanyang kuwarto dahil may pasok pa siya mamayang tanghali. Sa call center kasi siya ngayon nagtatrabaho pansamantala. Kapag nakaipon na siya, mag-a-apply din naman siya agad sa malaking kumpanya. Sa ngayon ay magsisikap muna siyang mag-ipon. Inayos niya na ang kanyang mga gamit at isinilid ito sa kanyang bag. Bigla namang may kumatok sa pinto ng kanyang kuwarto. Mabilis naman siyang lumapit dito at agad na binuksan ang pinto. Bumungad sa kanya si Miranda. "Hmm? May kailangan ka?" agad na tanong niya rito. "Pinabibigay ni Mama. Ikaw na muna raw magbayad niyan ate," ani Miranda sabay abot sa kanya niyong mga resibo. Isa-isa niyang tiningnan ang mga ito at hindi niya maiwasang mapabuntong-hininga sa harapan ng kanyang kapatid. "Ako na bahala rito," aniya na lamang. Tumango lang si Miranda sa kanya at iniwan na siya nito. Bridgette inhaled deeply again. She can't hide her stress and she's feeling frustrated too. Kagat-kagat niya ang kanyang ibabang labi habang tinitingnan ang mga bayarin sa bahay. Bill sa kuryente, tubig at internet ang sasaluhin niya na naman ngayong buwan. Last month din ay siya rin ang nagbayad ng mga ito. Gusto niyang kumprontahin ang kanyang Mommy Melda dahil may malaki naman silang negosyo. At alam niyang kayang bayaran ito ng kanyang madrasta, ngunit sadyang masama talaga ang trato nito sa kanya kaya gusto yata nitong pahirapan siya ng husto. Gigil na gigil siyang napaungol sa kawalan at itinago na lamang ang mga resibo. Nagbihis na siya at kinuha na ang kanyang gamit. Mabilis din naman siyang lumabas agad ng kanyang kuwarto at bumaba sa hagdan. Diretso siyang lumabas ng bahay at hindi na siya nagpaalam pa. Imbes na mamaya pa siya aalis ay mas pinili niya na lamang na umalis ng maaga para iwasan ang talak ng kanyang madrasta. Pumara na siya ng taxi at nagpahatid na papunta sa kanyang trabaho.