พลาดรักคนไร้ใจ

เกือบมีเรื่อง

การแข่งรถได้เริ่มขึ้น ฉันนั่งมองเพื่อนเขาแข่งรถผ่านจอที่อยู่ในห้อง ส่วนเขาหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ สงสัยจะไปต่อกันมั้ง เพราะหายไปทั้งคู่ แล้วจะลากมาด้วยทำไมก็ไม่รู้ ฉันนั่งกอดอกทำหน้าเซ็ง อยากกลับก็กลับไม่ได้อีก ไม่รู้ว่าแถวนี้มีรถโดยสารไหม ไม่เคยขึ้นด้วย ปกติมีแต่คนขับให้ตลอด เพราะเฮียไม่อยากให้ขึ้น

“เอ๊ะ” นั่นมันคนของเฮียฉันนี่ ฉันจำไม่ผิดคนแน่นอน ว่าแต่คนของเฮียมาทำอะไรที่นี่กันนะ แล้วเหมือนว่าจะมีเรื่องด้วยไหมอะ เห็นคนวิ่งไปมากันให้วุ่น การแข่งขันเพิ่งเริ่มเองนะ หรือมีใครเป็นอะไรหรือเปล่า ออกไปหาดีไหม แต่เรื่องที่เธอมาอยู่ตรงนี้จะให้เฮียรู้ไม่เด็ดขาด แล้วอะไรมันจะบังเอิญได้ขนาดนี้ อยู่ ๆ ก็มาเจอคนของเฮีย แล้วทำไมต้องเป็นที่นี่ด้วยเล่า ฉันนั่งคิดอยู่นาน ก่อนจะตัดสินใจพาตัวเองออกจากห้องไปหาคนของเฮีย อยากน้อยฉันก็ให้พี่เขาไปส่งที่คอนโดได้ ดีกว่ามานั่งอยู่ตรงนี้คนเดียว

ตึกตึก

“แฮ่ก!” เหนื่อยชะมัด แล้วฉันจะวิ่งเหมือนหนีใครทำไมก่อนเนี่ย บ้าชะมัด

“คุณเซลีน?” แล้วในตอนนั้นเอง

“อ๊ะ พี่น็อต” โชคดีจังที่เป็นพี่น็อต ถ้าเป็นอีกคนฉันต้องโดนดุแน่เลย

“ทำไมคุณเซลีนมาอยู่ที่นี่ล่ะครับ ถ้าเกิดนายรู้เข้ารู้ใช่ไหมจะเกิดอะไรขึ้น” เฮียฉันมีลูกน้องคนสนิทสองคน ที่สามารถทำงานแทนเฮียได้ นั่นก็คือพี่น็อตกับพี่คัส แล้วเหมือนว่าพี่น็อตเองก็อยากดุฉันเหมือนกันแต่ไม่กล้า

“อย่าเพิ่งดุเซย์นะคะ ว่าแต่พี่น็อตจะกลับแล้วใช่ไหม เซย์กลับด้วยสิ”

“ผมไม่ได้มาคนเดียวครับ” มากับใคร ฉันต้องทำใจดีสู้เสือเข้าไว้ อาจเป็นคู่หูอย่างงที่คัสก็ได้ที่มาด้วยกัน

“งั้นก็คงมากับพี่คัส โอเค งั้นไปชวนพี่คัสกลับกันเลย” แสดงว่าคนที่มาด้วยคือพี่คัสสินะ

“ไม่ชะ..”

“เซลีน” เสียงนี้มัน..

ขวับ!

“ฮะ เฮีย” ซวยแล้วไงยัยเซลีน เฮียเดินเข้ามาพร้อมกับพี่คัส แล้วหน้าเฮียตอนนี้พร้อมลงโทษฉันแบบสุด ๆ อุตส่าห์ว่าจะให้พี่น็อตไปส่งคอนโดก่อน อาบน้ำแต่งตัวใหม่ค่อยเข้าบ้าน แต่พลาดที่มาเจอเฮียที่นี่จนได้ ไม่มีอะไรฉิบหายได้เท่าวันนี้อีกแล้ว

“มากับใคร” น้ำเสียงนี้มาอีกแล้ว เอาไงดีฉัน

“เอ่อ..”

“ออกมาทำไม” แล้วในตอนนั้นเอง เสียงของคนที่ฉันไม่อยากได้ยินที่สุดก็แทรกเข้ามา เขาโผล่มาตอนนี้ทำไมเนี่ย พอฉันหันไปมองคนด้านหลังสายตาของเฮียก็ดุดันขึ้นกว่าเดิม แกตายแน่ยัยเซลีน

“พาเซลีนไปขึ้นรถ”

“เฮียพาเซย์ไปได้ไหมคะ” ฉันต้องอ้อนให้เฮียพาไป ถ้าขืนให้อยู่มีหวังได้เกิดเรื่องแน่

“พาไป” เฮียเมินฉัน แต่ไปออกคำสั่งกับพี่คัสแทน

“เฮีย..”

“ส่วนเรากลับไปเคลียร์กันที่บ้าน” เหมือนรู้ชะตากรรมตัวเองเลยฉัน ถูกกักขังบริเวณอีกแน่เลย ซวยชะมัด

“เธอมากับกูก็ควรกลับกับกู” แต่ยังไม่ทันที่เซลีนจะได้ก้าวขาออกไป ผืนป่าที่ยืนเงียบอยู่นานก็แทรกขึ้น ในเมื่อเขาเป็นคนพามาเขาต้องเป็นคนพาไปส่งเอง

“ว่าไงนะ” เซลาสถึงกับคิ้วกระตุกเมื่อเจอคำพูดของผืนป่า มันบอกว่าน้องสาวเขามากับมันงั้นเหรอ เซลาสขยับสายตาไปมองน้องตัวเอง เพิ่งสังเกตว่าชุดที่ใส่ไม่ใช่ชุดผู้หญิง แต่เป็นเสื้อผ้าผู้ชาย เห็นดังนั้นเซลาสถึงกับขบกรามแน่น ไม่อยากคิดแต่สมองมันดันคิดไปแล้ว

“พาเซลีนออกไป” น้ำเสียงเซลาสดุดันและเข้มขึ้นกว่าเดิม วันนี้เขาต้องได้เอาเลือดหัวใครบางคนออก มันกล้าดียังไงถึงมายุ่งกับน้องสาวเขา และไม่ต้องห่วงว่าเขาจะไม่จัดการกับคนของตัวเอง กลับบ้านไปเธอโดนหนักแน่ ดูแลอย่างดีแต่น้องสาวกับใจง่ายไปกับผู้ชายอย่างมัน หาคนที่ดีกว่านี้ไม่ได้แล้วเหรอวะ หรือเป็นไปได้ก็ไม่จำเป็นต้องมี น้องสองคนเขาเลี้ยงได้สบายอยู่แล้ว

“.....”

“มึงเป็นอะไรกับน้องกู” ทันทีที่น้องสาวออกไป เซลาสก็พุ่งคำถามใส่ผืนป่าทันที มันกับน้องเขาเป็นอะไรกับถึงมาอยู่ด้วยกันได้ นี่สินะที่เขาบอก เกลียดสิ่งใดมักได้สิ่งนั้น เพราะเขาน่ะ เกลียดมันเข้ากระดูกดำเลยล่ะ

“หึ~” ผืนป่าทำเพียงแสยะยิ้มก่อนจะหมุนตัวเดินกลับเข้าไป ทำไมเขาจะไม่รู้ว่ามันเป็นพี่ชายของเธอ แต่แล้วยังไง เขาต้องสนใจด้วยเหรอ เพราะคนที่เขาสนใจคือเธอต่างหาก

บ้านเซลีน

“ออกไปให้หมด” เซลาสไล่ทุกคนให้ออกไปให้หมด เขามีเรื่องต้องเคลียร์กับน้องสาวตามลำพัง แค่อยากรู้ว่าเธอไปอยู่กับมันได้ยังไง คนที่เขาไม่เคยชอบขี้หน้าเลยสักครั้ง

ก่อนหน้านั้นลูกน้องโทรมาแจ้งว่าคนของเขาถูกทำร้าย เขาจึงเข้าไปยังสถานที่เกิดเหตุ นั่นก็คือสนามแข่งรถไอ้เวรนั่น ส่วนคนที่ทำลูกน้องเขาคือเพื่อนมัน และสาเหตุของการถูกทำร้าย ต้นเรื่องมาจากคนพวกนั้นเอาแฟนสาวของลูกน้องเขาไปเป็นของเดิมพัน ทั้งที่ผู้หญิงคนนั้นมีแฟนอยู่แล้ว แต่สิ่งที่พวกมันทำคือรุมกระทืบคนของเขาเกือบปางตาย เพียงเพราะลูกน้องเขาไปเอาแฟนตัวเองกลับ มันต้องเหี้ยแค่ไหนถึงทำเรื่องพวกนี้ได้โดยไม่รู้สึกละอายใจตัวเอง อีกอย่างผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้เต็มใจ แล้วคนที่พาผู้หญิงคนนั้นไปก็คือพี่ชายของเธอนั่นเอง..

“เฮีย” เซลีนเรียกพี่ชายเสียงอ่อน เซลาสตอนนี้น่ากลัวยิ่งกว่าอะไร หากเผลอพูดไม่เข้าหู กลัวจะโดนสั่งกักบริเวณอีก ไม่ได้ ๆ ต้องทำตัวเป็นน้องที่น่ารัก

“ไปอยู่กับมันได้ยังไง”

“เอ่อคือ..”

“ตอบ!”

เฮือก!

“จะ ใจเย็นก่อนสิ”

“จะให้เย็นได้ไง รู้หรือเปล่าว่าพวกมันเป็นใคร ทำไมถึงกล้าเอาตัวเองไม่ยุ่งเกี่ยวกับคนพวกนั้น”

“เฮีย”

“ที่พูดเพราะห่วง”

“.....” ไม่เคยเห็นพี่ชายเป็นแบบนี้มาก่อนเลย เซลาสดูเป็นกังวลมาก รับรู้มาตลอดว่าพี่ชายห่วงตัวเองมากแค่ไหน แต่ก็ไม่คิดว่าเรื่องแค่นี้จะทำให้พี่ชายโกรธได้มากขนาดนี้เช่นกัน

“ตอบเฮียมาตามตรง” พลางเหลือบมองรอยแดงบริเวณลำคอน้องตัวเอง ไหนจะชุดที่เธอใส่อยู่ตอนนี้อีก มันคิดเป็นอื่นไม่ได้จริง ๆ

“คะ?”

“เซย์นอนกับมันแล้วใช่ไหม”

“ดะ เดี๋ยวสิเฮีย คำถามอะไรของเฮียเนี่ย”

“ตอบมา”

“ไม่ค่ะ เซย์ยังไม่เคยนอนกับเขา”

“....” แล้วรอยที่คอนั่นคืออะไร น้องเขาบอกว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วที่เขาเห็นมันคืออะไร ถึงอย่างนั้นเซลาสก็ไม่ได้พูดถึงรอยที่คอของเธอ ดูแล้วเซลีนน่าจะไม่รู้ตัว

“เฮียไม่เชื่อใจเซย์เหรอ” เมื่อเห็นเฮียเงียบไปคนตัวเล็กจึงเข้าไปอ้อนให้อารมณ์เย็นลง

“ไปพักเถอะ” เขาถอนหายใจออกมาเบา ๆ จะโทษน้องตัวเองฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ ไอ้เวรนั่นมันเจ้าเล่ห์จะตาย น้องเขาอาจไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของมันก็เป็นได้

“.....”

“เฮียจะทำงานต่อ”

“ก็ได้ค่ะ” แม้จะไม่เข้าใจการกระทำของเฮียตัวเอง แต่เธอก็ไม่อยากเซ้าซี้ ปล่อยให้เฮียอยู่กับตัวเองไปก่อน ส่วนเธอจะกลับไปพักผ่อนที่ห้องตัวเอง เท่าที่สังเกต เหมือนเฮียเธอไม่ชอบผืนป่าสักเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าทั้งสองเคยมีเรื่องราวกันมาก่อนหรือไม่ เอาเป็นว่าเธอจะไม่เข้าไปยุ่งก็แล้วกัน

ก๊อก ก๊อก

“ไม่ได้ล็อกค่ะ” เซลีนตะโกนตอบกลับคนด้านนอก เพิ่งออกมาจากห้องน้ำ เป็นจังหวะเดียวกับที่มีคนมาเคาะประตูทันที เธอเดินไปหยิบมือถือมาเช็กดูว่ามีใครส่งข้อความหรือโทรหาไหม

แอ๊ด~

“เซย์” เซลีนละสายตาจากหน้าจอมือถือไปมองยังคนที่ผลักประตูเข้ามา

“เซร่า”

“ทะเลาะกับเฮียอีกแล้วเหรอ”

“ไม่เชิงทะเลาะหรอก แต่ช่างเรื่องฉันก่อน กลับมาตอนไหน”

“เมื่อกี้เลย” เซร่าน้องสาวคนสุดท้องของบ้าน หรือน้องสาวฝาแฝดของเซลีนนั่นเอง เซร่าไปเที่ยวเชียงใหม่กับเพื่อนมา เห็นสกายบอกว่าพี่สาวกับพี่ชายตัวเองทะเลาะกันอีกแล้ว แต่ครั้งนี้เหมือนเฮียเซลาสจะโกรธมาก ซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าเรื่องมันเป็นมายังไง เลยแวะเข้ามาดูพี่สาวก่อน

“แล้วเพื่อนอะ”

“พี่สกายไปส่งแล้ว” สกายทำหน้าที่ไปส่งเพื่อนเซร่าที่คอนโด หากจะให้กลับเองก็กลัวเกิดอันตราย เลยให้คนที่บ้านไปส่งดีกว่า

“อ๋อ ไม่พักไง” นึกว่าเดินทางมาเหนื่อย ๆ น้องจะไปพักผ่อน กลับมาหาเธอก่อน

“ไปหาอะไรกินกันไหม ฉันยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย” ตอนนี้ก็จะเที่ยงแล้ว เมื่อเช้าเซร่าและเพื่อนตื่นสายเกือบตกเครื่อง เลยยังไม่มีใครได้ทานมื้อเช้า ไหน ๆ พี่สาวก็มีเรื่องเครียดแล้ว งั้นชวนไปเดินห้างให้ผ่อนคลายดีกว่า

“เอาดิ ที่บ้านหรือไหนดี”

“ห้างดีกว่า”

“เค แต่งตัวแป๊บ” ปกติเซร่าและเซลีนมักจะแทนตัวเองว่าเธอฉัน ไม่ค่อยเรียกพี่สักเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะทั้งสองถูกเลี้ยงมาให้เหมือนเพื่อนที่คอยช่วยเหลือกันมากกว่า ความสนิทจึงมีมาก ในยามมีปัญหาไม่ว่าจะเซร่าหรือเซลีน ทั้งสองไม่เคยมีความลับต่อกัน พูดคุยทุกเรื่อง รวมถึงเรื่องความรักก็ด้วย

ห้างสรรพสินค้า

สองสาวเดินควงแขนกันเข้ามาในห้าง พลางกวาดสายตามองหาร้านอาหารที่อยากกินกัน เซลีนและเซร่าเป็นแฝดที่มีความคล้ายในเรื่องการแต่งตัว หากจับสังเกตว่าใครเป็นใครให้ดูเวลาพูด เซลีนจะเป็นคนแรง ๆ ชอบพูดเร็วและเสียงดังในบางครั้ง ส่วนเซร่าจะเป็นคนพูดเสียงเบา น้ำเสียงจะอ่อนโยนกว่าพี่สาวมาก ถึงอย่างนั้นสำหรับคนไม่รู้จักก็ยังยากอยู่ดี อาจเพราะทั้งสองชอบแต่งตัวทำทรงผมคล้ายกันด้วยแหละมั้ง

“อาหารญี่ปุ่นไหม” เซลีนเสนอ เพราะน้องสาวเธอชอบอาหารญี่ปุ่นมาก

“เอาสิ” เมื่อตกลงกันได้ทั้งสองจึงมุ่งหน้าไปยังร้านอาหารญี่ปุ่น แต่แล้วในตอนนั้นเอง..

“เฮ!” เสียงตะโกนดังมาจากไหนสักที่ ทำเอาสองสาวหยุดเดินแล้วมองไปรอบ ๆ เหมือนว่าเสียงนั้นกำลังเรียกพวกเธออยู่ ทั้งที่ไม่มีชื่อเธอสองคนเลยสักนิด แต่พอมองผู้คนรอบข้าง ก็ทำให้รู้ว่าไม่ได้มีแค่เธอกับน้องสาวที่หยุดมอง แต่ยังมีคนอื่นด้วย

“น่าจะเรียกคนอื่นมั้ง” เซร่าพูดขึ้น

“ช่างเถอะ” จากนั้นทั้งสองก็พากันเดินต่อ

ตึก ตึก

หมับ!

“อ๊ะ!” เซลีนสะบัดมือออกอย่างไวพร้อมกับตวัดสายตาไปมองสีหน้าไม่พอใจ แล้วในตอนนั้นเองคัสที่ตามมาเงียบ ๆ ก็รีบเข้าชาร์จทันที

“เอามือออกไป” คัสเข้าไปขวางพร้อมกับออกคำสั่งเสียงเหี้ยมให้ผู้ชายคนนั้นเอามือออกจากคุณหนูของเขา

“ใจเย็นดิวะ ฉันเองยัยหัวชมพู” เวกัสบอกกับคัสในตอนที่เขาเตรียมจะควักปืนออกมา จากนั้นก็หันไปทักทายเซลีนหญิงสาวที่เขาเจอในสนามวันนี้

“นาย?”

“ใช่ ฉันเอง^^”