พลาดรักคนไร้ใจ

หนังสด

“สนามแข่ง..” เซลีนกวาดสายตามองไปรอบ ๆ เพิ่งรู้ว่าตัวเองไม่ได้อยู่คอนโดก็ตอนออกมาด้านนอก สถานที่ที่เธออยู่ตอนนี้ มันคือสนามแข่งรถ ซึ่งไม่รู้ว่าใครเป็นเจ้าของ หรือจะเป็นตาโรคจิตคนนั้น ต้องใช่แน่ ๆ

“ไม่ทราบว่ามาหาใครครับ” คนดูแลสนามแห่งนี้เข้ามาทักหญิงสาวที่กำลังมองซ้ายมองขวาเหมือนหาอะไรบางอย่าง แต่แปลกที่รู้สึกคุ้นผู้หญิงคนนี้แต่นึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน

“ฉันมากับนายผืนป่า” เซลีนตอบไปตามตรง ก็เธอมากับเขาจริงนี่

“อ่า.. ผู้หญิงของนายนี่เอง” คนที่เจ้านายเขาพามาด้วยเมื่อคืนนี้เอง ไม่คิดว่าพอเห็นชัด ๆ แล้วจะสวยขนาดนี้ สมกับเป็นคนรักเจ้านายเขาจริง ๆ

“ว่าแต่เขาหายไปไหน นายเห็นไหม” เพราะตั้งแต่ออกจากห้องมา เธอยังไม่เจอเขาเลย ไม่รู้ว่าหายไปไหน หรือแอบกลับไปคนเดียวแล้ว แล้วไหนเขาบอกว่าจะมีลูกน้องรอไปส่ง ทำไมไม่เห็นใครเลยล่ะ

“นายอยู่ในห้องนั้นครับ” เซลีนมองตามมืออีกคนไป ชายหนุ่มชี้ไปยังห้องสำรองที่มีไว้สำหรับไว้นั่งชมการแข่งขัน แล้วห้องนั้นเป็นแบบส่วนตัว มีแต่เจ้านายทั้งสองเท่านั้นที่เข้าไปได้ คนนอกหากไม่ได้รับอนุญาตห้ามเข้าเด็ดขนาด

“ขอบคุณนะ” เซลีนยิ้มขอบคุณ เธอรีบเข้าไปหาเขาทันที ต้องให้เขาไปส่งที่คอนโดก่อน ไม่งั้นเฮียจะสงสัยเอาได้หากวันนี้หายไปทั้งวัน

“ครับ” เห็นว่าเป็นผู้หญิงของเจ้านายเลยไม่ห้าม เมื่อหญิงสาวไปหาเจ้านายแล้ว เขาจึงกลับไปทำงานตัวเองต่อ

ตึก ตึก

แอ๊ด~

“กรี๊ด!” เสียงกรีดร้องของคนมาใหม่สร้างความตกใจให้กับคนในห้องเป็นอย่างมาก มีเพียงผืนป่าที่นิ่งสงบเหมือนไม่ตกใจอะไรทั้งสิ้น ก่อนที่นัยน์ตาคู่นั้นจะขยับมามองหญิงสาวหน้าห้องที่ยืนหันหลังให้อยู่

“เข้ามาสิ” เขาบอกคนตัวเล็กให้เข้ามา เธอกลับนิ่ง ก็เท้านี่สิมันก้าวไม่ออก ไม่รู้ว่าตัวเองควรตกใจกับอะไรก่อนดีระหว่างผืนป่าที่นั่งจิบไวน์ไม่ทุกข์ร้อนอะไร กับผู้ชายอีกคนที่ถูกหญิงสาวสองคนกำลังปรนเปรอด้วยการอมไอ้นั่นให้อยู่ สายตาของผู้ชายคนนั้นมองมาที่เธอด้วยความอยากรู้อยากเห็น ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน ทำไมเพื่อนเขาถึงชวนเข้ามาข้างใน แล้วไม่ยอมแนะนำให้เพื่อนสุดหล่ออย่างเขาได้รู้จักกับสาวสวยคนนี้อีก

“เอ่อ..” เอาไงดี จะไปต่อหรือถอยไปตั้งหลักใหม่อีกครั้ง ถ้าก้าวเข้าไปก็เท่ากับว่าเธอต้องไปทนดูหนังสดเลยนะ แต่ถ้าไปรอข้างนอกแล้วเมื่อไหร่ผืนป่าจะไปส่งเธอสักที แล้วทำไมต้องเข้ามาเจออะไรแบบนี้ด้วยนะ คงต้องได้ไปทำบุญเก้าวัดแล้วแหละ

“ไม่กลับ?” ผืนป่าเลิกคิ้วถาม เขานึกว่าเธอกลับไปแล้ว แล้วเธอกลับเข้ามาทำไมอีก แล้วจะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานไหม หรือต้องให้ไปอุ้มเข้ามา

“กะ ก็รอนายอยู่ไง”

“รอ รอทำไม” เธอจะมารอเขาทำไม

“ใครวะ” เวกัสถามเพื่อนด้วยความอยากรู้ ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร ทำไมเขาถึงไม่เคยเห็นหน้า หรือว่าเพื่อนเขามันแอบกินเงียบอีกแล้ว พามาถึงสนามแบบนี้คงไม่ธรรมดา ปกติผืนป่าเปิดเผยเสียที่ไหนเรื่องผู้หญิง

“เสือก”

“อะไรของมันวะ” เวกัสว่าให้ ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้สนใจมากเพราะตอนนี้มีเรื่องสำคัญกว่า

“ไปนั่ง” ร่างสูงเดินมาจับมือหญิงสาวให้เข้าไปนั่งกับตนในห้อง ไม่สนว่าเพื่อนจะโชว์หนังสดหรือทำอะไรอยู่ก็ตาม เธอคงติดใจเรื่องเมื่อเช้าสินะถึงไม่ยอมกลับกับลูกน้องเขา อยากให้สานต่ออย่างงั้นเหรอ เขาทำให้ได้นะ อยู่ที่เธอจะพร้อมหรือเปล่า เซลีนยื้อตัวเองไม่ยอมเข้าไปข้างใน กระทั่งผืนป่าพูดขึ้น

“งั้นไปคุยกันในห้อง” เธอหันขวับมองหน้าเขาทันที ไปคุยในห้องงั้นเหรอ ไม่เอาอะ สู้ไปนั่งดูหนังสดดีกว่า ปลอดภัยกว่าเยอะเลย อย่างน้อยก็มีผู้หญิงอยู่ด้วยหลายคน

“มะ ไม่” พอเธอปฏิเสธออกมาแบบนั้นก็ทำเขากระตุกยิ้มทันที ทั้งสองเดินไปนั่งที่โซฟา ก่อนผืนป่าจะตั้งคำถามเมื่อสองเรานั่งลง

“สรุปคือ..?”

“ก็ฉันมากับนาย”

“แล้ว?” อยากกลับกับเขาว่างั้นสิ

“นายก็ต้องเป็นคนไปส่งฉันสิ” หึ~

‘อ๊า~’

“ดูเธอโหยหาฉันนะ” ผืนป่าเลื่อนใบหน้าเข้าไปกระซิบเบา ๆ ข้างกกหูพลางงับเข้าที่ติ่งหูให้อีกฝ่ายรู้สึกม้วนท้องน้อย ก่อนจะผละออก

“เฮียผืนคะ” แล้วในระหว่างนั้นเอง ก็มีผู้หญิงสวมชุดบิกินีสีแดงอีกคนเดินออกมาจากมุมห้อง ตรงมาหาผืนป่า ก่อนที่ร่างเพรียวนั้นจะหย่อนสะโพกนั่งลงบนตักแกร่ง เรียวแขนตวัดโอบกอดลำคอ สายตาของเธอที่ส่งให้เซลีนราวกับผู้ชนะ บอกเป็นนัยว่าผู้ชายคนนี้คือของฉัน ด้านผืนป่าก็ไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใด กลับปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นเล่นกับร่างกายของเขาตามใจชอบ เขาทำเพียงปรายตามองเซลีนเล็กน้อย อยากรู้ว่าเธอจะมีปฏิกิริยายังไง

“เหอะ!” คิดว่าเธอจะสนใจหรอกมั้ง แต่พอสะบัดหน้าหนีไปอีกทางก็เจอเข้ากับฉลากเด็ดพอดี

อ๊อก อ๊อก

‘สุดยอดเลยวะ ซี๊ดด’

‘แตกแล้ว อ๊าสส!!!’

“!!” หน้าเซลีนดูเลิ่กลั่กจนผืนป่าหลุดขำในลำคอ

“หึ” คงแปลกใหม่สำหรับเธอสินะ

“นายครับ” เป็นสกายที่เดินเข้ามา

“....” ผู้เป็นนายทำเพียงเอี้ยวหน้าไปมองเล็กน้อย

“พวกมันมาแล้วครับ”

“อืม”

สกายออกไปหลังจากรายงานเจ้านายจบแล้ว เนื่องจากวันนี้มีการแข่งรถระหว่างเวกัสกับอริเบอร์หนึ่งของตัวเอง ของเดิมพันก็ยังคงเป็นผู้หญิงเหมือนเดิม เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เพื่อนเขารับคำท้าได้

หลังจากที่เวกัสได้ปลดปล่อย เขาก็ออกไปดูรถที่จะแข่งวันนี้ ส่วนหญิงสาวสามคนถูกผืนป่าไล่ให้กลับไปแล้ว เท่ากับว่าตอนนี้ในห้องเหลือแค่เซลีนกับผืนป่าสองคน

“ไปรอในห้อง” เขาจะอยู่ดูเพื่อนแข่งรถก่อน ความจริงไม่ได้อยากดูหรอก ที่อยู่ก็เพราะรอดูสถานการณ์เท่านั้น ผืนป่ารู้จักสันดานเพื่อนตัวเองดีว่ามันเป็นคนยังไง ดูแล้ววันนี้เหมือนจะมีเรื่องด้วยสิ นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เขาไม่อยากให้เซลีนนั่งอยู่ตรงนี้

“ทำไมต้องมีเซ็กซ์กับผู้หญิงสองคนพร้อมกัน” ด้วยความอยากรู้คนตัวเล็กจึงเลื่อนใบหน้าเข้าไปถาม กลัวว่าจะมีใครเข้ามาได้ยินคำถามของตนจึงใช้น้ำเสียงราวกับกระซิบ แค่อยากรู้ว่าทำไมผู้ชายคนนั้นถึงต้องมีอะไรกับผู้หญิงสองคน มีคนเดียวไม่ได้เหรอ

“อยากรู้ไหม”

“อยาก” ทำหน้าอยากรู้ขั้นสุด

“ไปรอในห้องสิ”

“ห้องไหน” หันมองซ้ายมองขวา

“ห้องที่เรานอนด้วยกัน”

“ไม่!” เซลีนส่ายหัวรัว ๆ เธอจะไม่มีทางกลับเข้าไปในห้องนั้นอีกเด็ดขนาด เมื่อเช้าเขาก็ทำตัวแปลกไปแล้วรอบหนึ่ง ครั้งนี้เธอจะไม่หลงกลเขาอย่างแน่นอน

“กลัวอะไร”

“นายไง”

“ทำเหมือนตัวเองไม่เคย” ผืนป่าพูดโดยไม่ทันคิด กระทั่งคำพูดของหญิงสาวเมื่อคืนลอยเข้ามา

‘ฉะ ฉันไม่เคยหรอกนะ อึก! แต่ฉันทำได้แน่นอน อึก จะอ้วก’

“อะไร มองแบบนี้หมายความว่าไง” สายตาที่ผืนป่ามองเธอมันดูเจ้าเล่ห์ยังไงชอบกล เหมือนเขากำลังคิดอะไรแปลก ๆ อยู่

“รออยู่นี่” แต่ยังไม่ทันจะได้ตอบ สายตาของผืนป่าก็เหลือบไปเห็นคนกลุ่มหนึ่งกำลังเดินตรงมา

“อะ อืม”

“อย่าออกไป” เขาย้ำกับเธอน้ำเสียงจริงจัง ก่อนที่เขาจะออกจากห้องไป

“ได้เจอหน้าสักที”

“....” ผืนป่าเงียบไม่ตอบโต้กลับไปแต่อย่างใด ไม่จำเป็นเลยสักนิดที่ต้องต่อปากต่อคำกับคนพวกนี้ อีกอย่างพวกมันกระจอกเกินกว่าเขาจะลดตัวลงไปเล่นด้วย

“ไม่เอาด้วยเหรอวะ” แต่อีกฝ่ายยังไม่หยุดยั่วอารมณ์ให้โมโห พวกมันเล่นผิดคนแล้ว คำพูดแค่นี้ทำอะไรคนอย่างผืนป่าไม่ได้หรอก

“มาเร็วกว่าที่คิดนี่” น้ำเสียงเจ้าเล่ห์แฝงความดุดันดังขึ้นมาจากด้านหลัง เวกัสเดินยิ้มเข้ามา สงสัยอยากมาเอาคืนเขาที่ชนะไปเมื่ออาทิตย์ก่อนสินะ ครั้งนั้นพวกมันแพ้จนมันต้องเสียของเดิมพันให้เขาหมดตัว พอวันนี้มันกลับมาท้าเขาอีกครั้ง งั้นก็แสดงว่าประสบการณ์ที่ผ่านมาไม่ได้สอนมันเลยว่าอย่าท้าคนอย่างเขา ครั้งนี้จะสนองความต้องการให้พวกมันสักหน่อย เกมแข่งขันไม่มีกติกา แพ้ชนะอยู่ที่ตัวและฝีมือล้วน ๆ อย่าพลาด เพราะถ้าพลาดขึ้นมาเท่ากับตาย ไม่ก็เลี้ยงไม่โต

“ไปเถอะ” คนกลุ่มนั้นแยกออกไปเตรียมตัวเพื่อลงสนามในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า

“อย่าเอาถึงชีวิต อย่าเล่นกับคนมีเจ้าของ” นั่นคือคำเตือนของผืนป่าก่อนที่เจ้าตัวจะกลับไปรอในห้องกับหญิงสาว ทุกครั้งที่เพื่อนเล่นพนันแข่งรถ เขามักจะเตือนเพื่อนเสมอเรื่องการใช้อารมณ์ เวกัสเป็นพวกบ้าระห่ำ ชอบความท้าทาย และอีกเรื่องที่เขาไม่อยากให้เพื่อนลงไปเล่นมากที่สุดนั่นคือเล่นกับพวกมีเจ้าของ อยากให้มันตระหนักเรื่องนี้ให้มาก มองอนาคตของตัวเองเยอะ ๆ เพราะถ้าวันหนึ่งมันเจอคนที่รักจริงเข้า แล้วแฟนมันโดนแบบที่มันชอบทำ มันจะยังทำใจได้อยู่ไหม