คิดพลางโปรยยิ้มแล้วสายตาให้บรรดาหญิงสาวที่เดินผ่าน จากนั้นก็เดินนำหนุ่มหน้าหยกเลี้ยวตรงบริเวณหัวมุมถนน ซึ่งมันก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ชาวบ้านในบริเวณนั้นกำลังแห่มุงดูอะไรบางอย่างอยู่พอดี
ถนนที่เคยเปิดโล่งบัดนี้มีทหารจำนวนมากยืนปิดกั้นเส้นทางด้วยอาวุธครบมือ ครั้นพวกเขาเห็นเจ้าของผิวสีแทนก็เตรียมจะทำความเคารพ แต่ชายหนุ่มกลับโบกมือปฏิเสธและปล่อยให้พวกเขาทำงานต่อไป
“ข้าถูกใส่ร้าย! สวรรค์มีตาจะไม่ปรักปรำผู้บริสุทธิ์! ให้ความเป็นธรรมข้าด้วย! ให้ความเป็นธรรม...”
เสียงแหบแห้งร้องตะโกนโวยวาย เรียกให้ดวงตากลมโตหันไปมองอย่างสนใจ พบว่าทหารมากมายกำลังกึ่งจูงกึ่งลากบุรุษวัยกลางคนในชุดแต่งกายสูงศักดิ์ผู้หนึ่งออกมาจากประตูหน้าจวน สภาพของเขาสะบักสะบอม ผมเพ้ายุ่งเหยิง ร่างกายมีรอยฟกช้ำและบาดแผลมากมาย สองมือถูกตรึงด้วยโซ่เหล็กราวกับนักโทษ
ซือเหยาเห็นภาพตรงหน้าแล้วรำพึงขึ้นมาในใจ
‘แย่ล่ะสิ’
ท่านโหวหนุ่มเ
