16.2 ป่วยไข้ หรือ เฝ้าไข้

2342 Words

น้ำเสียงเฉียบขาดเจือด้วยคลื่นอารมณ์แปรปรวนจนยากที่จะคาดเดา บวกกับรังสีกดดันที่แผ่ออกมาจนรู้สึกอึดอัด ส่งผลให้หานลู่เบือนสายตาไปยังซือเหยาและจงยี่หยา ในที่สุดทั้งสามก็ยอมออกจากห้องแต่โดยดี ร่างสูงใหญ่ยืนโดดเดี่ยวอยู่ภายในห้องกว้าง สรรพสิ่งตกอยู่นในความเงียบจนกระทั่งมีเสียงฝีเท้าก้าวไปยังริมเตียงอย่างไม่รีบร้อน ดวงตาสีน้ำหมึกจ้องมองใบหน้าหวานที่ซีดเซียวไร้สีเลือดขณะที่ขบกรามแน่น ดรุณีผู้นี้มักจะมีรอยยิ้มบางๆ ฉาบอยู่บนใบหน้างดงามหมดจดเสมอ ถ้อยคำที่ใช้พูดคุยก็แฝงความยียวนกวนประสาทอย่างใจกล้า ดวงตาสีน้ำตาลอมเขียวกลับเปล่งประกายลึกล้ำกลับแลดูลึกลับและน่าค้นหาไปในเวลาเดียวกัน ทุกองค์ประกอบส่งผลให้นางมีเสน่ห์ที่แปลกประหลาดและหาจับตัวได้ยาก จนสตรีงดงามที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิตของเขากลายเป็นเศษหินไร้ค่า ทั้งจืดชืดและไม่น่าสนใจไปโดยปริยาย ชายหนุ่มก้มตัวลง เคลื่อนใบหน้าไปใกล้ผู้ที่นอนหลับใหลจนกระทั่

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD