บงการรัก

ไม่สนิท

หญิงสาวชะงักนิ่งไปกับคำพูดของผู้ชายคนนี้ นี่มันบ้าอะไรกัน เขาไม่มีใครเอาจนต้องมาทำแบบนี้กับเธองั้นเหรอ พิมพ์มาดาสะบัดแขนของตัวเองจนมือหนาที่จับแขนของเธอเอาไว้หลุดออกเขาทำท่าจะคว้าแขนของเธอมาอีกครั้งแต่เธอก็หลบได้ทันทำให้เขาทำได้เพียงแค่คว้าอากาศเท่านั้น

"ทำไม ถ้าได้ฉันแล้วนายจะเลิกยุ่งวุ่นวายกับฉันใช่มั้ย"

สิงโตตกใจกับคำพูดประชดประชันของเธอ เขารู้ว่าที่เธอพูดออกมามันคือคำพูดประชดประชัน แต่ใจของเขาตอนนี้มันก็อยากที่จะเอาชนะเธอด้วย

"ใช่ มานอนอ้าขาให้ฉันเอาสักสามสี่รอบเป็นไง"

คว้าแขนของเธอไว้แน่น กลัวว่าเธอจะสะบัดแขนของเขาทิ้งไปอีก ไม่เพียงแค่นั้นเขายังดึงตัวเธอให้เข้ามาอยู่ใกล้ๆ อีกต่างหาก สิงโตยังไออย่างต่อเนื่อง แต่มือก็ไม่ยอมปล่อยเธอไป ส่วนอีกมือยกขึ้นปิดปากเอาไว้เวลาไอ

อันที่จริงเวลาปกติ หากเขาแค่ ปวดหัว ตัวร้อนนิดหน่อยเขาก็หยุดเรียนแล้ว ไม่อยากมาเรียน แต่ว่าไม่รู้ทำไมถึงต้องลากสังขารของตัวเองมาเรียนเพื่อทรมานร่างกายของตัวเองด้วย อีกทั้งพอมาถึงเห็นรถของเธอจอดอยู่ ใช่เขาจำรถเธอได้อย่างแม่นยำอะไรที่เกี่ยวกับเธอเขาก็เช็กมาเกือบหมดแล้ว แต่ก็เพียงแค่ผิวเผินเท่านั้นไม่ได้เช็กลึกไปถึงโคตรเหง้าวงศ์ตะกูล เช็กเพียงแค่ เธอชอบอะไร ไม่ชอบอะไร งานอดิเรก คืออะไร และสิ่งที่ติดอยู่ในใจตงิดๆ ก็คือตั้งแต่เธอเลิกกับแฟนเก่าไปเธอก็กลายเป็นคนเย็นชาอย่างทุกวันนี้ และเขาตามจนรู้ไปถึงว่าแฟนเก่าของเธอชื่ออะไร

เขาจอดรถข้างๆ รถเธอ เช็กดูกระโปรงหน้ารถยังมีไอความร้อนอยู่นิดหน่อย แสดงว่าเธอเพิ่งมาถึงก่อนเขาไม่นาน และเขารู้ว่าเธอจะไปนั่งที่ตรงไหน เพราะเธอต้องรอเพื่อนๆ ของเธอ

"อืม งั้นเหรอ ก็ได้" จริงดิ ทำไมมันง่ายอะไรแบบนี้

"หึ ได้ก็โง่แล้วไอ้เลว!" พิมพ์มาดายกแขนอีกข้างฟาดไปที่ใบหน้าของคนตัวสูง แต่เขาหลบได้อย่างหวุดหวิดในใจแอบคิด 'เธอร้ายกาจ' ก่อนจะใช้ความรวดเร็วรวบมือของเธอเอาไว้ทั้งสองข้าง ลากเธอออกมาจากตรงนั้น พิมพ์มาดาพยายามสะบัดแต่ทำอย่างไรก็ไม่หลุด

"ปล่อยนะ จะพาฉันไปไหน"

"ปล่อยสิไอ้บ้า ถ้าไม่ปล่อยฉันกรี๊ดจริงๆ ด้วย"

"ก็กรี๊ดสิ จะบอกอะไรให้นะ"

กระตุกแขนเธอเข้าหา จนร่างบางเซเล็กน้อย แต่เขาก็ประคองเธอเอาไว้

"ไม่มีใครช่วยเธอได้ ถ้าไม่เชื่อจะลองดูก็ได้นะ ยิ่งเราเป็นข่าวด้วยกันอย่างนี้ ยิ่งไม่มีใครเข้ามายุ่งหรอก"

"โอเค สิงโตนายช่วยใจเย็นๆ กับฉันหน่อยได้มั้ย" จ้องเขาด้วยแววตาสั่นระริก แค่เขาดูก็รู้แล้วว่าเธอกำลังกลัว

"นายไม่พอใจข่าวนั่น ฉันเข้าใจ ฉันเองก็ไม่พอใจเหมือนกัน" ไม่พอใจ! ทำไมเป็นข่าวกับเขามันไม่น่าพอใจตรงไหน ใครๆ ก็อยากเป็นข่าวกับเขาทั้งนั้น และการที่เขามีชื่อเสียแบบนี้ มันทำให้สาวๆ ต่างก็อยากเข้าหาเพื่อปราบความร้ายกาจของเขา

"ฉันจะแก้ข่าว เมื่อกี้ก็กำลังคิดอยู่ว่าจะแก้ข่าวได้ทาง… อุบ!"

สิงโตทำท่าทางรำคาญแล้วใช้มือหนาปิดปากของเธอเอาไว้ ลากเธอมาจนถึงรถสปอร์ตหรูของตัวเอง ตอนแรกคิดว่าจะยัดเธอเข้าไปในรถสปอร์ตของเขา แต่คิดอีกทีเดี๋ยวเธอเล่นตุกติก เขาเลยยัดเธอเข้ารถเธอแทนแล้วเขาเป็นคนขับ ส่วนรถของเขาค่อยหาคนมาเอาทีหลัง

"ปลดล็อก"

"ไม่!"

"ฉันบอกให้ปลดล็อก แค่ก! แค่ก! แค่ก!"

"จะมาลักพาตัวฉัน เอาตัวเองให้รอดก่อนมั้ย ฉันไม่ดูแลใครทั้งนั้นนะ ไม่ใช่หน้าที่ ไม่รู้จักกัน ไม่สนิทกันด้วย" ยายเด็กนี่ น่าทุบนัก!

"เออ เดี๋ยวสนิทวันนี้แหละ เปิด!"

"ไม่!"

"อย่าดื้อได้มั้ย"

"ไม่ได้ดื้อ แต่ฉันเกลียดนาย"

"ฉันก็ไม่ได้ชอบเธอ แค่จะเอาเฉยๆ เอากุญแจรถมา!"

เขาดึงเอากระเป๋าแบรนด์เนมใบหรูของเธอไปค้นจนเจอกับรีโมตรถหรูของเธอ สิงโตใช้เวลาไม่นานจัดการกับทุกอย่างได้อย่างรวดเร็ว เขาจับข้อมือของเธอไว้ ลงไปนั่งในตำแหน่งคนขับแล้วกระชากตัวเธอให้ลงมานั่งที่ตักแกร่งของตัวเอง จับบังคับเธอให้ปรับเปลี่ยนท่าทางเป็นนั่งหันหน้าเข้าหาเขา ปิดประตูรถปลดเข็มขัดหนังราคาแพงออกมารัดไปที่ข้อมือเธอ แล้วคล้องคอของเขาไว้ ป้องกันเธอดื้อรั้น อีกทั้งยังปลดเนกไทของตัวเองออกมาแล้วปิดตาเธอเอาไว้อีกด้วย

"ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะสิงโต ฉันต้องเรียนหนังสือนะ"

"ไม่เรียน วันเดียวไม่ตายหรอกมั้ง"

"นี่ อย่ามาทำชีวิตฉันพังนะ ถ้านายจะพังก็พัง… อือออ!"

รำคาญ! โวยวายอยู่ได้! ปิดปากเธอด้วยปากนุ่มๆ ของเขา มือหนากดปรับตำแหน่งเบาะให้เขาขับได้อย่างถนัด หลังจากนั้นก็เลื่อนมือหนากดท้ายทอยของเธอลงให้ริมฝีปากเธอประกบกับปากเขา เนื้อตัวเธอนุ่มนิ่มไปหมด นุ่มนิ่มจน…

อ่า…

อดทนไว้ลูกพ่อ….

เดี๋ยวถึงบ้านก่อน พ่อจัดให้เดินไม่ได้เลยคอยดู!

ผละปากเธอออกแล้วเหยียบคันเร่งรถของเธอออกมามุ่งหน้าสู่คลับหรูที่เขาดูแลอยู่ ที่จริงจะพาเธอไปที่คอนโด แต่ว่าค่ำนี้เขาต้องเช็กรายละเอียดสำคัญของคลับเลยเบี้ยวไม่ได้ เลยต้องพาเธอมาที่นี่แทน เพราะที่นี่ก็มีห้องนอนสำหรับเขาด้วย แม้จะไม่ได้หรูเท่าคอนโดของเขา แต่ก็สะดวกสบายในระดับหนึ่ง

"นี่! ถ้าฉันติดไข้นาย ใครจะรับผิดชอบ อย่ามาทำแบบนี้กับฉันนะ" เธอโวยวายเสียงดังเมื่อรู้ตัวว่าเขาขับรถออกมาแล้ว อีกทั้งบางสิ่งบางอย่างที่เธอกำลังทับอยู่มันกำลังพองตัว ไม่ว่าเธอจะบ่นจะโวยวายยังไงเขาก็เงียบไม่ยอมพูดยอมจากระทั่งรถหรูของเธอจอดสนิท

"ลงไป" เธอยังนิ่ง

"ฉันบอกให้ลงไปไม่ได้ยินรึไง" เธอก็ยังนิ่ง

"ถ้าไม่ลง ฉันจะเอาเธอที่นี่แหละ!"

"ฉันมองไม่เห็นจะลงได้ไง" ก็จริง

สิงโตดันร่างบางและคอยระวังให้เธอ เขาปิดประตูรถล็อกเอาไว้อย่างปลอดภัย ก่อนจะอุ้มเธอบาดบ่าแกร่งของเขาเดินเข้าไปในคลับหรู แน่นอนว่าตอนนี้ยังไม่มีใครเห็นเพราะเป็นเวลานอนของคนที่นี่ ทำให้เขาเดินเข้าไปอย่างง่ายดาย

ตุบ!

"อ่ะ"

ฟึบ!

ร่างบางถูกโยนลงบนเตียงนอนหลังใหญ่ ก่อนจะถูกใครบางคนล้มตัวลงมาทับเธอ เขาถอดเอาเนกไทที่ปิดตาเธอออกแล้วนอนทับที่อกเธอ

"อะ… ออกไป"

"ชู่ เบาๆ ฉันปวดหัว"

"ปวดหัวก็ไปนอนสิ พาฉันมาทำไม"

"ขยับไปหน่อย"

"ไม่ ทำไมฉันต้องเชื่อนาย ฉันจะกลับ!"

เขาไม่ฟังที่เธอพูดเลย ผงกศีรษะขึ้นมาแล้วชักสีหน้าใส่เธอ ก่อนจะช้อนตัวเธอขึ้น แล้วพาเธอมาที่กลางเตียง หมุนตัวกดเปิดแอร์แล้วหมุนตัวกลับมาดึงผ้าห่มคลุมร่างเขาและเธอเอาไว้ เขานอนทับที่อกเธออีกครั้งโดยไม่พูดอะไรสักคำ

"สิงโต นายตัวร้อน ออกไปห่างๆ ฉัน"

"เงียบหน่อย ฉันปวดหัว"

"ไอ้บ้านี่" เขานิ่งไปเพียงครู่ ก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ ขยับตัวไปเปิดลิ้นชักหัวเตียงหยิบเอากุญแจมือขึ้นมาล็อกไปที่ข้อมือเธอหนึ่งข้าง ข้อมือเขาข้างหนึ่ง เก็บกุญแจไว้ในกระเป๋ากางเกงแล้วปลดเข็มขัดที่รัดข้อมือเธอออก

"สบายใจแล้ว มานอนกอดกัน"

"นายนี่มัน!"

"ขอนอนก่อน เดี๋ยวตื่นมาเอา"