ตุ๊บ !
"อิ่มชะมัด" เสียงใสบอกหลังทานอาหารเสร็จพร้อมกับดื่มน้ำหวานจนหมดแก้ว ส่วนบุคคลที่นั่งตรงข้ามยังทำหน้าตาย จ้องอย่างกับจะฉีกเธอเป็นชิ้นเนื้อได้
"เห็นโมเน่บอกว่าน้องเพลงเป็นเด็กต่างจังหวัด แต่ใช้ของแพงๆ ทั้งนั้นเลย แสดงว่าต้องรวยมากล่ะสิ" ชนัตถ์ถาม ในฐานะที่เขาเป็นลูกนักการเมือง ยิ่งอยากหาคนรู้จักไว้ทุกที่
"ของปลอมค่ะ แค่เลียนแบบดันเหมือนจริงไปหน่อย" ดวงตากลมกระพริบปริบ เธอก็ลืมไปเลยว่าฝากให้พวกเขาดูแลกระเป๋า ไม่ยักรู้ว่าเพื่อนสาวจะเล่าเรื่องส่วนตัวให้คนอื่นฟังด้วย
"สมัยนี้ของปลอมก็สวยกว่าของจริงเยอะแยะนะ" โมเน่พูดเสริม
"ราคาเบากว่ากันเยอะด้วย" มือบางรีบนำกระเป๋าสะพายวางบนตัก รูดซิปปิดให้สนิทกันป้ายข้างในเล็ดรอด
"อย่างนี้ก็ต้องรู้จักรถสองแถวล่ะสิ เป็นไงมันวิ่งเร็วไหม" พอลถาม
"รถสองแถว...หมายถึงรถบัสเหรอ?" มือบางรีบเอื้อมไปสะกิดเพื่อนสาวใต้โต๊ะ
"ไม่ใช่เลยเพลง รถสองแถวคันสีแ
