"Hindi ko naman talaga sinasadya eh!" maluha-luhang ani ko kay Abram. Tumawag kasi ulit ito at sinabing malapit na ito. Hindi pa rin nagigising ang babae, kaya naman hindi ako mapakali. Kinakabahan talaga ako. Ayaw kong makulong, pero never ko naman tatakbuhan ang obligation ko rito.
"Ano bang sabi ng doctor? Ayos na raw ba s'ya?" tanong ni Abram. Set aside ko muna 'yong mga negative thoughts ko rito. I need his help. I need him."Huwag kang aalis d'yan, aayusin natin 'yan."
"I know, she's fine! She's fine, luckily nakapagpreno agad ako! Oo, hindi ako aalis dito! I'll make sure na lahat nang kailangan n'ya mapro-provide ko! Thank you for answering, sobrang takot na takot lang talaga ako! Bye!" ani ko rito. Baka kasi humagulgol na ako nang iyak, eh. Nang lumingon ako sa babae ay nakita k
