เสียงถอนหายใจเฮือกๆ ดังอยู่ที่ระเบียง ผนังที่เป็นกระจกใส มีประตูบานเลื่อนไว้เปิดเข้าออก ผ้าม่านถูกรวบไว้ เหนือนทีเลยพอจะเห็นว่าใครอยู่ตรงนั้น เขาเดินไปหา และเสียงเลื่อนบานประตูก็ทำให้คนที่นอนอยู่รู้สึกตัว
“อาเหนือ?”
“ยังไม่นอนเหรอ”
“ก็...ค่ะ”
“แล้วทำไมไม่ขึ้นไปข้างบน”
“อาไม่ได้บอก” เธอโป้ปด ทำเหมือนว่าไม่เห็นข้อความ และเหนือนทีคงรู้ว่าเธอโกหก เขาไม่ได้เอ็ดอึงอะไร แค่จุดบุหรี่สูบเท่านั้น เขาอัดควันเข้าปอด ก่อนจะพ่นออกมา เธอรีบเอาผ้าห่มปิดจมูก ก่อนที่ควันเพชฌฆาตจะสังหารปอดของเธอ
เหนือนทีสูบบุหรี่ไปเรื่อยๆ พราวฟ้ามองท่าที่เขาคีบบุหรี่แล้วมันเท่ฉิบหาย แขนซ้ายเขาวางทาบกับราวระเบียง ศอกขวาตั้งวางอยู่บนราวระเบียงเช่นกัน ทุกคราที่เขาอัดควันเข้าปอด แสงสว่างก็วูบวาบที่ส่วนปลายของมวนบุหรี่ เธอเห็นใบหน้าเขาชัดขึ้น จมูกเขาโด่งมาก สันกรามเขาก็คมสวย ริมฝีปากยังแดงระเรื่อแม้ว่าสูบบุหรี่ทุกวัน เขาโช
