“ขอดูนมหน่อย”
“คะ?”
“ไม่มีแรงทำ ขอแค่ดูก็พอ”
“อา!?”
“ไม่ต้องคิดถึงคนอื่น ตรงนี้มีแค่เรา” เขาให้เหตุผล
“พราวยังรู้สึกผิดอยู่ทุกลมหายใจ”
“ในอ้อมแขนฉัน เธอไม่ผิด”
ช่างเป็นคำยืนยันที่ไร้สาระสิ้นดี แต่พราวฟ้าก็หลับหูหลับตาเชื่อเขา เพียงแค่จับข้อมือเขาเบาๆ ตอนที่เขาเลิกชายเสื้อยืดของเธอขึ้นเหนือเนินทรวง
เหนือนทียังตะลึงลานทุกคราที่เห็นความใหญ่โต มันเนียนกริบน่าสัมผัส มันยังหนั่นแน่นราวกับไม่เคยมีใครบีบขยำ เขาใช้มือขวาเข้าครอบครอง กุมกำขยำมันเบาๆ แต่กระนั้นก็ทำให้พราวฟ้าครางได้
เขาควักเอาเจ้าก้อนเนื้อฝาแฝดออกมาจากบราเสียก้อนหนึ่ง มันเด้งดึ๋งราวกับเจลลี ปลายถันสีชมพูกำลังหดแข็ง หล่อนคงเสียวมากๆ
“ว้าว...หัวนม...ชมพูขนาดนี้ได้ยังไง”
“อาคะ?”
“ขอชิมหน่อยนะพราว ขอชิมสักคำ”
แล้วยอดอกสีชมพูระเรื่อก็ถูกลิ้นร้อนๆ ของอาตวัดเข้าปาก เธอเสียวจนขนลุกซู่ นั่งไม่อยู่จนต้องเอนหลังลงฟูกนอน เขาควักเ
