ทางด้านของภูผาคงไม่รู้ว่าตัวเองกำลังตกเป็นเป้าสายตาของใครบางคนที่กำลังคิดแผนการร้ายเพื่อที่จะลอบลักพาตัวไปทำมิดีมิร้าย เพราะมัวแต่ขายของจนไม่ได้สังเกตถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้น และร้านข้างๆ ก็มีสาวๆ แวะเวียนมาซื้ออุดหนุนตลอดเวลา ทำให้ภูผาอยู่เฉยๆ ไม่ได้เพราะกลัวว่าลูกค้าจะหายหมดเลยต้องหาวิธีทางทุกอย่างเพื่อเรียกลูกค้ามาอุดหนุน จนเวลาไปผ่านไปกว่า 2 ชั่วโมง ของที่เตรียมมาขายทั้งหมดก็เริ่มลดลงเรื่อยๆ เหลือเพียงไม่มาก
“ภูผา…” เสียงหวานของหนูนาเอ่ยเรียกภูผาเมื่อตนเองเดินมาถึงร้านหลังจากขอตัวออกมาหาขอกิน
“อ่าว! หนูนา เป็นยังไงบ้าง ทำงานเหนื่อยหรือเปล่า หิวไหม” ภูผาหันไปตามเสียงเรียกแล้วถามหนูนาขึ้นด้วยความเป็นห่วง
“หิวมากเลย แต่หนูนาไม่กินส้มตำนะ รู้สึกปวดท้องอ่ะ” หล่อนบอกขึ้นแล้วลูบท้องน้อยๆ ของตัวเองเบาๆ
“สวัสดีครับคุณคนสวย สนใจลูกชิ้นปิ้งน้ำจิ้มแซบๆ ไหมครับ” พ่อค้าขายลูกชิ้นเอ่ยถามหญิงสาวท
