Ep1(1) : งานเลี้ยง By...Kanokrot

1884 Words

บรรยากาศภายในงานเลี้ยงต้อนรับบุตรชายคนโตของตระกูล เที่ยงบูรณกำจร เต็มไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตา ทั้งคนในวงการธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ธุรกิจหนึ่งเดียวที่นำพาชื่อเสียงมากมายมาสู่เจ้าของ ไม่มีใครในแวดวงนี้จะไม่รู้จักชื่อของ...เจ้าสัวนาท เที่ยงบูรณกำจร เจ้าสัวผู้มั่งคั่งติดอันดับต้นๆของเมืองไทยก็ว่าได้... บรรดาแขกเหรื่อในงานส่วนใหญ่ จึงหนีไม่พ้นเหล่าบรรดาสายอาชีพเดียวกันแทบทั้งนั้น ซึ่งมีทั้งหน้าเก่าและหน้าใหม่ ต่างตบเท้าเดินเข้ามาร่วมแสดงความยินดีกันอย่างเนืองแน่น หรือแม้แต่คนนอกวงการในหลากหลายสายอาชีพ ล้วนต่างเข้ามาร่วมแสดงความยินดีกันอย่างล้นหลามเต็มพื้นที่บริเวณคฤหาสน์ แม้บางคนอาจจะมีเจตนาอื่นแอบแฝงมากกว่าการมาร่วมแสดงความยินดีนี้ก็ตาม... “คุณนิ่มคะ...จานใบนี้จะให้ป้ายกออกไปตอนนี้เลย หรือจะให้รอท่านเจ้าสัวลงจากเวทีเสียก่อนดีคะ อีกประเดี๋ยวก็คงจะเสร็จสิ้นพิธีการบนเวทีกันแล้ว ป้าให้แม่สายบัวคอยออกไปด่อมๆมองๆสังเกตการณ์อยู่ ว่าแต่อาหารของคุณนิ่มเถอะ ยังไงก็ช่วยเร่งมือให้เร็วกว่านี้อีกสักหน่อยเถอะค่ะ อย่าตั้งแง่กับพวกท่านๆนักเลย ป้าบอกตามตรงป้าไม่อยากเห็นคุณนิ่มต้องโดนคุณท่านดุในวันสำคัญของคุณนนท์วันนี้เลย เลิกดื้อเลิกงอแงแล้วทำตัวน่ารักกับพวกคุณๆนะคะคนดีของนม...” สาวใช้เก่าแก่ซึ่งมีศักดิ์เป็นแม่นมของคุณนิ่ม เอ่ยถามนายสาวด้วยใบหน้าติดเป็นกังวลใจ ก็จะไม่ให้นางเป็นกังวลได้อย่างไรไหว ในเมื่องานเลี้ยงนั้นเริ่มต้นขึ้นตั้งแต่ตอนเย็นจนบัดนี้ล่วงเลยมาจนเกือบดึกดื่น หากแต่คุณนิ่มของนางกลับยืนใบหน้ามันเยิ้มอยู่ในห้องครัวนี้อยู่เลย อีกประเดี๋ยวเถอะคุณผู้หญิงคงได้เข้ามาเอ็ดให้อีกจนได้ กี่ครั้งกี่หนก็ไม่เข็ดไม่จำสักทีคุณนิ่มนะคุณนิ่ม... แม่นมแจ่มได้แต่ส่ายหน้าเอือมระอานิสัยดื้อเงียบของคุณหนูคนเล็ก ไอ้นิสัยดื้อเงียบนี้คงได้มาจากคุณนายรองนั่นแหละจะได้มาจากใครล่ะ ก็แม่ลูกกันนี่นา... “คุณนิ่มคะ! คุณนิ่มของป้า...” นมแจ่มต้องเอ่ยเรียกซ้ำถึงสองหน กว่าคุณหนูของนางจะหันมา “เฮ้อ! นิ่มไม่อยาออกไปข้างนอกเลยนี่คะ นิ่มเบื่อจะตายอยู่แล้วนมจ๋า!...” หญิงสาวผู้มีใบหน้าเรียวสวยงดงามดั่งดวงจันทร์กระจ่าง วางทัพพีขนแกงลงพร้อมถอนหายใจออกมาดังเฮือกใหญ่ พิงร่างงามกับโต๊ะหินอ่อน ก่อนจะหันใบหน้านวลใสส่งสายตาเบื่อหน่ายไปยังแม่นมของตัวเองอย่างไม่ปิดบัง “โธ่!คนดีของนม...ไม่เอาสิคะ อย่าดื้อกับคุณพ่อคุณน้านักเลยนะ ขึ้นไปอาบน้ำแล้วก็แต่งตัวสวยๆลงมาช่วยท่านเจ้าสัวรับแขกได้แล้วล่ะค่ะ...เชื่อนมนะคะคนดี” นมแจ่มต้องเดินเข้าไปลูบหลังลูบไหล่ปลอบใจนายสาว เลี้ยงกันมาแต่อ้อนแต่ออก ทำไมนางจะไม่รู้ถึงความรู้สึกของนายสาวตอนนี้เป็นเช่นไร ถึงภายนอกนาทยสุรีจะเป็นสาวอ่อนหวานนุ่มนิ่มไม่พูดไม่เถียง เออออไปตามน้ำตลอด แต่ถ้าหากดื้อขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ไม่คิดจะฟังเสียงใครเหมือนกัน... “นมจ๋าไม่เข้าใจนิ่มหรอก ว่านิ่มเบื่อ แล้วก็เบื่อๆ นิ่มเซ็งกับการต้องถูกจับไปวางตรงนั้นที ตรงนู้นที และนิ่มก็ไม่ชอบคนพวกนั้นด้วยค่ะ คนพวกนั้นไม่ได้ต้องการนิ่มจริงๆเสียหน่อย ที่เข้าหานิ่มก็เพราะเงินกับอิทธิพลของคุณพ่อแทบทั้งนั้น ทำไมนิ่มจะดูไม่ออกคนไหนจริงใจหรือเสแสร้งกับเรา” คุณนิ่มของป้าแจ่มสาธยายความรู้สึกในใจใบหน้างอหงิก ถึงภายนอกหญิงสาวงดงามผู้นี้จะดูอ่อนน้อมกิริยางดงามสมดั่งรูปร่างอรชรของตัวเอง แต่เรื่องนิสัยดื้อเงียบ ก็ต้องยอมยกให้เธอเลยเช่นกัน... “ก็คิดเสียว่าวันนี้เป็นวันดีของคุณนนท์เธอสิคะ คุณนิ่มเป็นน้องสาวแท้ๆก็ต้องออกไปทำหน้าที่ของตัวเอง จะมาหมกตัวอยู่แต่ในห้องครัวไม่ต่างจากคนใช้มันถูกต้องนักหรือไง...เชื่อนมนะคะ ออกไปช่วยคุณนนท์เธอรับแขกเถอะค่ะ ไปค่ะนมจะเดินขึ้นไปส่งที่ห้อง จะได้ช่วยคุณนิ่มแต่งตัวสวยๆด้วยอย่างไรคะ...” “นิ่มไม่...” นาทยสุรีกำลังจะเอ่ยค้านแต่ก็ต้องหุบปากลง เมื่อเห็นแววตาเว้าวอนของคนที่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่มารดาแท้ๆได้ตายจากไป หญิงสาวจึงจำใจพยักหน้ายอมตกลงแต่โดยดี “สิคะ...” นมแจ่มฉวยข้อมือน้อยให้เดินตามออกไปจากห้องครัวพร้อมกัน เมื่อร่างอรชรยังคงอิดออด ไม่ขยับเดินไปไหน ถึงจะยอมพยักหน้า แต่ก็ใช่จะยอมเดินออกไปจากห้องครัวนี้ง่ายๆเสียเมื่อไหร่... “ก็ได้ค่ะ นิ่มยอมนมแจ่มจ๋าก็ได้...อ้อ...ไม่ใช่สินะ ต้องบอกว่านิ่มยอมคุณน้าก็ได้มันถึงจะถูก... เฮ้อ!นิ่มรักคุณน้ามากๆ แต่นิ่มก็ไม่ชอบถูกบังคับจิตใจให้ต้องทำตามไปเสียทุกเรื่อง แม้แต่เรื่องคู่ครองนิ่มก็ไม่มีสิทธิ์เลือกด้วยตัวของนิ่มเองเลยหรือคะนมแจ่มจ๋า...” คนบอกว่ายอมทำหน้ามู่ทู่ประชดคำเสียงหวาน นมแจ่มเห็นแล้วก็อดส่ายหน้ากับคำประชดประชันของนายสาวตัวน้อยไม่ได้ แต่ต่อให้หญิงสาวทำตัวดื้อสักแค่ไหน สุดท้ายก็ต้องยอมใจอ่อนลงให้คนในครอบครัวนี้อยู่ดีนั่นแหละ โดยเฉพาะกับคุณน้ามารดาเลี้ยง นาทยสุรีทั้งรักทั้งเกรงใจ ไม่เคยมีสักครั้งที่จะขัดใจกัน... “ยอมได้ก็ยอมๆท่านไปเถอะค่ะ อย่าทำให้คุณผู้หญิงท่านหนักใจอีกเลย อาการของท่านยิ่งไม่ค่อยจะสู้ดีอยู่ด้วยตอนนี้ อะไรที่คุณนิ่มทำให้ท่านสบายใจได้ก็ทำนะคะ ถือเสียว่าทำให้คนแก่เขามีความสุขก็แล้วกัน” “นิ่มถึงได้ยอมคุณน้ามาตลอด ถึงจะชอบหรือไม่ชอบนมก็เห็นนี่คะ นิ่มเคยขัดใจท่านได้สักครั้งแบบจริงๆจังๆบ้างไหม” นมแจ่มยิ้มรับเห็นด้วย ถึงจะปฏิเสธในตอนแรกหากสุดท้ายคุณหนูของนางก็ต้องยอมคุณผู้หญิงอยู่ดี “ก่อนป้าจะเข้ามา ป้าได้ยินเสียงของคุณผู้หญิงเธอกำลังเรียกหาคุณนิ่มด้วยล่ะค่ะ แต่ป้าก็บอกกับท่านไปแล้วล่ะ อีกเดี๋ยวคุณนิ่มก็จะตามออกไปที่งาน คุณผู้หญิงท่านจะได้สบายใจขึ้นอย่างไรล่ะคะ...” “ ตายจริง! อย่างนั้นเราต้องรีบกันแล้วล่ะ นิ่มไม่อยากเห็นคุณน้าโมโห” นาทยสุรีมีสีหน้าเลิกลั่ก เริ่มเป็นกังวลใจมากขึ้น เมื่อนึกถึงอาการของผู้เป็นแม่เลี้ยง เธอเองก็ไม่ได้อยากจะทำตัวดื้อด้านอะไรนักหนาหรอกนะ บ่อยครั้งต้องฝืนใจทำเพื่อท่าน แต่บ่อยๆเข้าเธอเองก็รู้สึกเบื่อหน่ายขึ้นมาเหมือนกันนี่นา... “ ก็ใช่น่ะสิคะคนดี...นมแจ่มเตือนคุณนิ่มแล้วก็ไม่ฟังกัน...ประเดี๋ยวเถอะ ทั้งคุณนิ่มกับป้าคงได้โดนคุณผู้หญิงเอ็ดเอาจนได้ กี่ครั้งแล้วทำไมถึงไม่จำเสียทีหึ...คนดีของแจ่ม คุณผู้หญิงท่านหวังดี เธออยากจะเห็นคุณนิ่มมีคนมาคอยดูแลต่อจากท่าน...ดูสิคะ โตเป็นสาวแล้วก็สวยหมดจดขนาดนี้ ไม่มีแม่คนไหนอยากให้ลูกสาวที่ตัวเองรักได้ในสิ่งที่ไม่ดีหรอกนะคะ เชื่อนมบ้างสิคนดี...” เมื่อเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมๆกันนมแจ่มเลยถือโอกาสอบรมสั่งสอนหญิงสาวไปในตัว การจัดงานเลี้ยงทุกๆครั้งของตระกูลนี้ นมแจ่มหรือทุกคนต่างทราบกันดี จุดประสงค์แอบแฝงนั้นคืออะไร... “คุณน้าเรียกหานิ่มนานหรือยังคะ” “ก็สักพักได้แล้วล่ะค่ะ ก่อนป้าจะเดินเข้าไป...” “นิ่มขอโทษค่ะ... นิ่มเองก็ไม่อยากให้คุณน้าโมโหเลยสักนิด กลัวความดันของท่านจะขึ้นมาอีก...” หญิงสาวรำพึงรำพันขึ้นมาเสียงอ่อย เธอรู้สึกหนักใจไม่อยากเป็นตัวต้นเหตุทำให้อาการป่วยของผู้มีพระคุณต้องทรุดหนักลงไปมากกว่านี้ อะไรยอมได้เธอมักยอมให้ท่านเสมอมา พอสิ้นบุญมารดาที่แท้จริง เธอก็มีเพียงคุณน้าละไม คอยให้การอบรมเลี้ยงดูกันมาอย่างไม่เคยขาด แม้แต่ความรักคุณน้าท่านให้ความรักต่อไม่ต่างจากลูกสาวแท้ๆก็ว่าได้... “คุณผู้หญิงท่านคงไม่เห็นคุณนิ่มออกไปด้านนอกงานสักที เลยเรียกหา คุณนิ่มไปอาบน้ำเถอะค่ะ เดี๋ยวนมจะเตรียมชุดเอาไว้รอ จะได้รีบออกไปด้านนอกงานพร้อมกัน ป้าเองก็จะออกไปดูพวกเด็กๆมันจัดอาหารเอาไว้คอยเสริฟบรรดาแขกในงานด้วยเหมือนกันค่ะ...” เมื่อเปิดประตูห้องเข้าไปด้านใน นมแจ่มแตะแขนให้หญิงสาวเดินเลยเข้าห้องน้ำ ส่วนตัวนางกำลังจะแยกไปเตรียมชุดเอาไว้รอ แต่ก็ถูกมือบางรวบร่างอวบเข้าไปหอมไปกอดเสียก่อน “ขอบคุณนะคะนมแจ่มจ๋า...นิ่มโชคดีที่สุดเลยที่มีนมแจ่มจ๋าคอยอยู่เคียงข้างตลอดมา...” ร่างงามก้มลงหอมแก้มแม่นมของตัวเองฟอดใหญ่ กอดรัดร่างอวบเอาไว้ด้วยความรักเต็มหัวใจ “นิ่มรักนมแจ่มจ๋านะคะ...” ร่างน้อยออดอ้อนเสียงอ่อนหวานจนนม แจ่มอดยิ้มออกมาไม่ได้ “นมก็รักคุณนิ่มเหมือนกันค่ะ และก็ดีใจมากๆที่มีโอกาสได้เลี้ยงเด็กผู้หญิงตัวน้อยๆอย่างคุณนิ่มจนโตเป็นสาวสะพรั่งสวยสง่าไม่เป็นสองรองใครเขาแบบนี้...” คนถูกชมเป็นสาวสะพรั่งยิ้มเขิน “นิ่มไปอาบน้ำก่อนดีกว่าค่ะ จะได้ไม่ถูกคุณน้าขึ้นมาดุอีก” แม่นมพยักหน้ายิ้มอ่อน เมื่อร่างน้อยผละแยกออกไปเข้าห้องน้ำ นมแจ่มจึงเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า มองดูชุดราตรีสีฟ้าอ่อน ชุดที่คุณหญิงละไมสั่งตัดขึ้นมาใหม่พิเศษสำหรับเพื่องานเลี้ยงต้อนรับบุตรชายเพียงคนเดียวโดยเฉพาะ... นมแจ่มหยิบชุดงามขึ้นมาเตรียมรอ ก่อนจะคิดอะไรเพลินๆ... คุณหนูของนางไม่ชอบการเข้าสังคม ไม่ว่าจะงานเลี้ยงภายใน หรือภายนอก มักจะเก็บตัวอยู่แต่ในห้องครัว ไม่ค่อยออกไปพบเจอกับใครง่ายๆ ถ้าไม่ถูกบังคับจริงๆก็จะหาข้ออ้างอยู่เสมอ คุณหนูของนางไม่ชอบความวุ่นวาย ตัวนางเองก็เข้าใจ และโดยเฉพาะในสถานที่เกิดเสียงดังอึกทึก คุณหนูนิ่มจะหลีกเลี่ยงการเข้าใกล้โดยสิ้นเชิง... **************************

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more