ใจที่เต้นตึกตักโครมครามยิ่งกว่าตีกลองรัว ทำให้นาทยสุรีต้องเอ่ยปากขอตัวออกจากวงสนทนาโดยไม่กลัวว่าใครจะมองและกล่าวหาว่าเธอเสียมารยาทต่อแขกผู้มาเยี่ยมเยือน เมื่อเธอไม่อาจทนทานต่อความรู้สึกที่มันเข้ามาจู่โจมด้วยความผิดหวังรุนแรงในหัวใจต่อไปได้อีกแม้แต่เศษเสี้ยววินาทีเดียว ยิ่งได้เห็นดวงตาสีดำนิลคู่คมกริบของผู้ชายที่เอาแต่นั่งจ้องหน้าเธออย่างเอาเป็นเอาตาย ความปวดร้าวเหมือนมีใครเอามีดมาเฉือนหัวใจเธอทิ้งก็ผลุดขึ้นมาทำร้ายเธอซ้ำซาก แม้นจะคอยย้ำเตือนตัวเองอยู่ตลอดเวลา ผู้ชายคนนั้นได้ตายไปจากชีวิตของเธอกับลูกน้อยในครรภ์นานแล้ว ก็คงนับตั้งแต่เขาต้องการทิ้งขว้างและไม่คิดรับผิดชอบใดๆทั้งสิ้นนั่นแหละ...
แต่การต้องมานั่งเผชิญหน้ากับเสือในอีกลุคหนึ่งที่ไม่ใช่ไอ้โจรเลวทรามคนนั้น ก็ไม่ต่างจากเธอหวนย้อนกลับไปนั่งบนกองเพลิงโดยมีเปลวไฟลุกโชนดีๆนี่เอง เขาดูนิ่งขรึมไม่พูดไม่จา พอเจอหน้าเธอก็เล่นจ้องหน้ากันแบบตา
