อุ่นใจรัก 7
1109 Words
อุ่นใจรัก 7
“กินมื้อเย็นกันเถอะหิวแล้ว” พี่คิวบอกมาแบบนั้น พี่ ๆ ทุกคนถึงได้ย้ายมาที่โต๊ะกินข้าว ส่วนฉันก็ทำมื้อเย็นที่เป็นอาหารเด็กให้ต้นไม้ ระหว่างที่ป้อนต้นไม้ก็ฟังพี่ ๆ คุยกันไปด้วย พี่ ๆ ยังคงใจดีช่วยตักอาหารมาใส่จานไว้ให้ฉันในระหว่างที่ฉันกำลังป้อนข้าวหลานชาย
“บลู”
“ค่ะพี่”
“ตอนนี้พวกเราได้ภาพจากกล้องวงจรปิดมาแล้วนะ แต่ยังเห็นหน้าไม่ชัดกำลังเร่งตามหาตัวคนร้าย”
“พอจะมีรูปไหมคะเผื่อหนูดูออกว่าใคร มีไหมเผื่อหนูรู้จัก” ฉันมองหน้าพี่คิวอย่างมีความหวังทันทีเมื่อได้ยินข่าวดีในรอบหลายวัน
“เดี๋ยวพี่ส่งให้...อา เรายังใช้โทรศัพท์ไม่ได้นี่นา เดี๋ยวบอกอุ่นมันซื้อเข้ามาให้ด้วย”
“ไม่ต้องก็ได้ค่ะ หนูเกรงใจ”
“ไม่ได้หรอก ไม่มีแล้วเราจะติดต่อกันยังไง”
“รับไว้เถอะบลู เราจะได้ติดต่อกันง่าย ๆ” พี่น้ำที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ฉันเอ่ยบอกอีกเสียง
“งั้นรบกวนพี่ ๆ ด้วยนะคะ” ถ้าเรื่องทุกอย่างจบแล้วฉันจะไม่รบกวนพี่ ๆ อีกเลย แค่นี้ก็เกรงใจจะแย่แล้ว
“พวกพี่ยินดี ช่วงนี้อาจจะไม่ค่อยได้เข้ามาหานะ เหมือนจะมีคนตามพวกพี่อยู่ไม่รู้ว่าคนของฝั่งไหน”
“ค่ะ พวกพี่ระวังตัวด้วยนะคะ อย่าเจ็บนะ”
“ได้ พวกพี่จะพยายามไม่เจ็บเราสบายใจได้เลย” พี่ธารบอกกับฉัน มือก็ตักอาหารมาใส่จานให้
หลังกินข้าวเสร็จฉันรีบพาหลานไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด ก่อนจะออกมานั่งคุยกับพี่ ๆ พร้อมดูหลักฐานที่ได้มา เห็นเพียงแค่ตอนที่คนร้ายขับรถเข้าไปภายในบ้านฉัน จากนั้นก็เห็นพี่สกายอุ้มต้นไม้วิ่งออกมา ส่งต้นไม้ให้ฉันที่อยู่ไม่ไกลจากนั้นพี่สกายก็ล้มลงแล้วภาพก็ตัดไป
“เหมือนภาพถูกตัดไป...” ฉันพึมพำกับตัวเองเสียงเบาเมื่อได้ดูคลิปจบไปสามรอบ
“ใช่ พี่ก็ว่าถูกตัดไป ละแวกนั้นตอนที่คนร้ายออกจากบ้านไม่มีกล้องไหนจับภาพได้เลย...”
“หรือคนที่ทำจะเป็นคนที่อยู่ในบ้าน...” พี่จันจิเสนอ และถึงตอนนี้ฉันถึงได้คิดถามสิ่งที่พี่จันจิพูด คนที่อยู่ข้างในอย่างนั้นเหรอ นอกจากคนงานสามคนจะมีใครอีก
“ที่บ้านมีคนงานสามคนที่อยู่ในบ้าน” มองหน้าพี่คิว
“มีคนอื่นอีกไหม”
“หนูไม่มั่นใจ แต่ก่อนที่หนูจะกลับจะมีญาติ ๆ ฝั่งแม่เข้ามาที่บ้านบ่อยมาก เรียกได้ว่าทุกวันเลยค่ะ มาเพื่อขอเงิน” ฉันเล่าเท่าที่ตัวเองรู้ แต่ก็ยังนึกไม่ออกจริง ๆ ว่าใครที่จะทำกับแม่แบบนี้ ทั้งที่หากแม่เสียไปคนที่เสียผลประโยชน์ก็เป็นพวกเขา หรือว่า...
“ถ้าคุณป้ามุนินไม่อยู่ หรือ คุณลุงพัฒเทพไม่อยู่ ใครคือคนที่ได้รับผลประโยชน์สูงสุด” พี่ธารสนับสนุนทางความคิด นั่นยิ่งทำให้ฉันคิดหนัก
“หนูไม่รู้เลย เพราะทุกคนล้วนเข้าหาพ่อกับแม่เพราะเงินทั้งนั้น...”
“ใจเย็น ๆ ค่อย ๆ คิดไปก็ได้ แล้วนี่อุ่นมันจะกลับตอนไหน” พี่จันจิถามขึ้นอย่างสงสัยระหว่างที่มองไปรอบ ๆ ห้องพัก
“พี่อุ่นบอกว่าจะไปลองกดเงินที่ต่างจังหวัดค่ะ เพราะสงสัยว่าจะมีคนตามจากรายการเดินบัญชี” ฉันบอกกับพี่ ๆ ตามสิ่งที่พี่อุ่นใจได้บอกไว้ก่อนหน้านี้
“มันไปกับใคร”
“หนูก็ไม่รู้...”
“ให้ตายสิ มันนี่ยังไง”
“มึงจะบ่นอะไรคิว กูไปกับผู้ช่วย” พี่คิวยังบ่นไม่ทันจะจบประโยคประตูห้องพักก็ถูกใส่รหัสแล้วเปิดเข้ามาพอดี เป็นพี่อุ่นใจที่เดินเข้ามาภายในห้องพัก ในมือถือข้าวของพะรุงพะรัง เมื่อวางของลงบนโต๊ะกินข้าวเสร็จก็เดินเข้าไปล้างมือและเท้าในห้องน้ำทันที
“ยังไงเล่ามา” พี่จันจิเร่งรัดเอาคำตอบจากคนที่เพิ่งกลับมาถึง เมื่อพี่อุ่นใจนั่งลงบนโซฟาที่ว่างข้าง ๆ ฉัน ฉันจึงค่อย ๆ ขยับเดินออกห่างเพื่อเข้าไปยังห้องครัวเทน้ำเย็น ๆ ใส่แก้วน้ำมาให้อีกฝ่ายได้ดื่มดับกระหาย
“ขอบคุณครับ” พี่อุ่นใจรับแก้วน้ำไปพร้อมกับเอ่ยบอกเสียงเบา
“ว้าว ๆ”
“กูแซวตอนนี้ได้เลยไหมวะ?”
“เสียอาการแล้วนะมึงน่ะ” เสียงพี่ ๆ เอ่ยแซวพี่อุ่นใจ แต่คนถูกแซวก็ไม่ได้ว่าอะไรทำเพียงแค่ยิ้มมุมปากบาง ๆ เท่านั้น ก่อนจะส่งถุงอะไรบางอย่างมาให้ฉัน เมื่อเปิดดูก็พบว่าเป็นกล่องโทรศัพท์แบรนด์เดียวกับที่ฉันเคยใช้และตอนนี้ก็ปิดเครื่องปิดจีพีเอสแล้วเรียบร้อยป้องกันการติดตามตัว
“เล่าก่อน ๆ เป็นยังไงบ้าง” พี่น้ำเป็นคนแรกที่เอ่ยถามพี่อุ่นใจหลังจากที่พี่ ๆ คนอื่น ๆ เอาแต่แซวพี่อุ่นไม่หยุดและเหมือนจะสนุกมากเสียด้วย
“ลองไปกดเงินที่สระบุรี แล้วก็รอดูว่าจะมีคนท่าทางแปลก ๆ มาไหม สรุปว่ามี ถึงแม้จะใส่ชุดธรรมดาแต่อาการที่สอดส่องและมองสำรวจทำให้รู้ว่ามาตามหาคนแน่ ๆ”
“โทรศัพท์น้องล่ะได้ลองเอาไปใช้ไหม?” พี่จันจิถามต่อและฉันก็มองพี่อุ่นใจอย่างสนใจเช่นเดียวกัน
“ให้ผู้ช่วยเอาไปเปิดเครื่องที่ปากช่อง”
“...”
“พวกมันตามไป ตอนนี้ปิดเครื่องปิดจีพีเอสติดตามหมดแล้ว เลยซื้อเครื่องใหม่มาให้นี่แหละ”
“มันตามน้องไม่หยุดเลยว่ะ” พี่คิวมองฉันอย่างเห็นใจ
“หรือเราจะใช้แผนล่อให้มันออกมา”
“อันตรายเกินไป” พี่คิวเอ่ยห้าม
“ระหว่างนี้อย่าเพิ่งติดต่อใครเดี๋ยวพี่จะช่วยดูอีกทาง พี่ว่ามันต้องเป็นคนใกล้ตัวนี่แหละที่ทำแบบนี้ เพราะมันรู้มุมกล้องและไม่มีหลักฐานอะไรที่จะสาวถึงตัวพวกมันเลย มันเก่งเกินไป” พี่อุ่นใจมองหน้าฉันอย่างให้ความหวัง ฉันในตอนนี้ขอเชื่อใจพี่เขาด้วยได้ไหม หวังขอพึ่งพาพี่ ๆ ได้ไหมฉันไม่รู้ว่าควรจะพึ่งหรือเชื่อใจใครได้เลยสักคน
=====
- Writer
