“คนอ่อนแอบางครั้งก็ไม่ได้หมายความว่าจะยอมแพ้ให้คู่ต่อสู้นี่ใช่มั้ยปรายฟ้า! คนอ่อนแอบางทีก็เป็นนักวางแผนจ้องจะทวงคืนจากคนที่ทำร้ายตัวเองเหมือนคุณไง!”
“ฉันเจ็บนะ!...ฉันไม่ได้วางแผน ฉันไม่ได้มารยา แต่ฉันเจ็บจริง ๆ เจ็บไปหมดทั้งตัวแล้ว...ฉันแค่อยากจะขอความเห็นใจบ้าง ฉันจะทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ “
เมื่อรู้ว่าเขากำลังจะทำให้เธอเจ็บตัวอีกปรายฟ้าจึงหลั่งน้ำตาแห่งความหวั่นกลัวออกมาโดยมิได้นึกเสแสร้ง เขาจะรู้หรือไม่ว่าความไหวหวาดได้กลืนกินกำลังใจของเธอไปจนหมดสิ้นแล้ว ความอ่อนล้าที่แสดงออกมาทางสีหน้าและแววตาอ้อนวอนทำให้คนโมโหเป็นฟืนเป็นไฟต้องข่มความรู้สึกบางอย่างที่ผุดพรายขึ้นมาด้วยความพยายามอย่างยากเย็น เขมราชค่อยคลายมือออกจากไหล่บางเมื่อระงับความโกรธของตนลงได้บ้าง
“คราวนี้ผมจะเชื่อผู้หญิงมารยาอย่างคุณอีกสักครั้ง...ผมแค่จะปลุกให้คุณไปอาบน้ำที่ลำธาร ที่นี
