หญิงสาวเผลอไผลมองความหล่อเหลาราวเสกสรรและเรือนร่างสูงใหญ่กำยำทอดกายเหยียดยาวบนฟูกด้านล่างด้วยความรู้สึกต่างไปจากครั้งแรกที่ได้เห็น ยามหลับเขมราชก็เฉกเช่นปุถุชนทั่วไปดูไร้พิษภัยตรงข้ามดึงดูดความสนใจจากดวงตากลมโตคู่นั้น เธอปรารถนาให้เขาหลับอยู่เช่นนี้นาน ๆ จะได้ไม่ต้องตื่นขึ้นมาพูดพาลให้เธอเสียใจ
“อะไรกันครับนี่!...คุณลุง นี่มันเกือบจะสัปดาห์หนึ่งแล้วนะครับที่ปรายฟ้าหายไป”
เสียงหนัก ๆ กระฟัดกระเฟียดดังกลบความเงียบภายในห้องรับแขกของบ้านหลังใหญ่ราวคฤหาสน์ของตระกูล นิรกิจจากร ขณะที่ชายวัยกลางคนผิวขาวเจ้าของบ้านซึ่งอยู่ในชุดลำลองนั่งนิ่งมองบุรุษร่างสูงในชุดสูทเดินไปมาอย่างครุ่นคิด นราระบายลมหายใจยาวก่อนหันไปทางนายย้งคนขับรถซึ่งยืนสงบนิ่งอยู่อีกด้านหนึ่งด้วยสีหน้าไม่ใคร่สู้ดีเช่นกัน
“นายย้ง...ถามจริง ๆ เถอะ จำหน้าคนโปะยาสลบที่ปั๊มไม
