“คุณยังไม่รู้จักผมดี ปรายฟ้า!...วันนี้แหละผมจะทำให้คุณรู้จักผมดียิ่งกว่าที่ผ่านมา ไอ้ก้องกาจมันต้องแทบกระอักเลือดตายถ้ารู้ว่าสมบัติของมันตกไปเป็นของคนอื่น!”
“ไม่!...ปรายไม่ใช่สมบัติของใคร...ชีวิตของปรายไม่ได้เป็นของใคร คุณต้องไม่ทำอะไรบ้า ๆ อย่างนั้น”
“อย่าทำเป็นปฏิเสธในสิ่งที่คุณอยากได้ไปหน่อยเลย คุณไม่ใช่ผู้หญิงไร้เดียงสาอย่างที่แสดงออกตอนนี้แน่ ผมแน่ใจว่าถ้าคุณได้รู้จักผมดีคุณอาจต้องร้องขอจนผมสนองให้คุณแทบไม่ทัน และเดี๋ยวคุณก็จะตัดสินใจได้ว่าระหว่างคนป่าเถื่อนอย่างผมกับทายาทนักธุรกิจอย่างไอ้ก้องกาจ คุณจะพอใจใครมากกว่ากัน!”
“ไม่!...ได้โปรด!” ปรายฟ้าร่ำร้องในเวลาที่สายเกินไป ร่างบางถูกฉุดกระชากจนล้มลงไปบนลานหินในหลืบถ้ำที่แสงสีเงินลอดผ่านเข้าไปถึง เขมราชกดไหล่ของหญิงสาวไว้โดยไม่สนใจเสียงกรีดร้องและมือที่ปัดป่ายเพื่อจิกปลายเล็บลงบนผิวของเข
