บุคคลผู้หนึ่งแต่งอาภรณ์บุรุษก้าวย่างออกจากตำหนักหลัง พอดีเสี่ยวชุ่ยก้าวออกมา ถึงกับตกใจตาตื่นมองเงาร่างบุรุษหนุ่มหน้าในคนดังกล่าว ถาดน้ำชาในมือนางแทบร่วงหล่น
“เจ้า...เจ้าเป็นใคร เข้ามาในตำหนักองค์หญิงสี่ได้เช่นไร หันหน้าเจ้ามา ไม่เช่นนั้น ข้าจะร้องให้องครักษ์ได้ยิน” บุคคลผู้นั้นไม่ยอมหันมายังคงก้าวต่อ ทว่านางกำนัลผู้ภักดีต่อองค์หญิง ก้าวตามฉับไว ต่อให้นางต้องตาย นางจักเห็นหน้าบุรุษผู้นี้ให้จงได้ “เจ้าไม่หยุดข้าจะร้องให้องครักษ์จัดการเจ้า” นางกำนัลร้องป่าวเอาจริง นางเตรียมจะอ้าปากตะเบ็งเสียงกรีดร้อง เพื่อขอความช่วยเหลือจากขันที หรือไม่ก็องครักษ์สตรีที่อยู่ด้านนอก
“ชู่ววว เสี่ยวชุ่ย เจ้าจะโวยวายให้ได้ประโยชน์อันใด” บุรุษผู้นั้นหันมาหาเสี่ยวชุ่ย
“เจ้า...รู้จักข้าด้วย เช่นนั้นก็คงจะแอบเข้านอกออกใน ตำหนักองค์หญิงสี่บ่อยครั้งแล้วสิ” นางปล่อยให้คนผู้นี้ลอดหูลอดตาไปได้เช่นไร ถ้านางไม่จัดการ
