ŞAHİN
Acar arkamdan son hız yetişip kapıyı kapatmaya fırsat bulamadan kendini içeriye attı. Ailemde herkes zor bir dönem geçiriyor gibiydi ama bu onlara benim üzerimden öfkelerinden arınma hakkını vermiyordu. Kimsenin hatasının bedelini ben ödemek zorunda değildim. Herkes yerini de haddini de bilecekti. Sanki tüm nişan dalaveresini ben ayarlamışım gibi cezasını bana kesemezlerdi.
“Salki konağına gidiyoruz,” dedim şoföre.
“Önce bir sakinleşsek mi?” diye söylendi Acar. Beni delirtip delirtip sonradan sakin olmamı diretmelerine ayrıca deli oluyordum.
“Sen benim yerime de sakinleşmiş gibisin.”
“Ben hep sakinim,” diyerek rahat bir şekilde arkasına doğru yaslanıp kollarını göğsünde birleştirdi.
“Bilmez miyim? Rojhat olayında gördük ya! Maşallah, sakinlik bir şelale misali akıyor üzerin
