FERHAD
Bugün hastaneden izin alıp evde kalmayı tercih etmiştim. Zaten hastaneye gidip insanları iyi edecek bir motivasyonda hiç değildim. Kahvaltı boyunca Leylan ve abim dahil bir Allah’ın kulu beni desteklememişti.
Gözlerim yengem ve Berçem ile sohbet eden Leylan’a takıldı. Hala inanamıyordum. Bir rüyada gibiydim. Her şey bitmişti. Her şey tam olarak, tamamen bitmişti. Tehditler, bilinmezlikler ve korkular… Leylan sağ salim kurtulmuş, tehdit eden kişiler açığa çıkmış ve kaçıranlar Hakkın rahmetine kavuşmuştu. Bir doktor olarak birinin ölmesinden zevk almak prensiplerime aykırı gelse de buna engel olamıyordum. Bu beni cani yapar mıydı, belki! Fakat umurumda değildi.
Ona mesaj çekip bir kuytu köşeye çağırmak istediğimde telefonu olmadığı aklıma geldi. Bakışlarımı gülüşen üçlüden ayırıp
