LEYLAN
“Kimse unutmak için gitmez Leylan. Sadece kendini kandırır.” Belki doğruydu, belki değildi. Niyetim unutmak mıydı aslında ondan da emin olduğum söylenemezdi. Sadece unutmak istediğimi biliyordum.
Hayatımın seyrini merak ediyor ve nasıl bir yolda devam edeceğini kendim deneyimlemek istiyordum.
“Belki de. Bilemiyorum. Sadece geleceğim için bir adım atmak ve neler olduğunu görmek istiyorum.”
“Pekala,” dedi abim düşünceli bir sesle. Bana bakışlarında farklı bir şeyler vardı ama tam olarak ismini koyamıyordum. Özür? Pişmanlık? Ne olduğundan tam olarak emin olmamakla birlikte gözlerinde bazı durumların değiştiğini görebiliyordum.
“Ne yaparsan yap, daima yanında olduğumu bil. Sen beni nerede görmek istersen, tam olarak orada olacağım.”
Uzanıp boynuna sarıldım. Kollarını bana sevgi
