ปักษา(ภาคชั่วช้า)

โทษของผู้หญิงไม่เจียมตัว

จินตนาเห็นคนตัวโตทำแล้วก็อดยิ้มมุมปากไม่ได้ เมื่อเทียบกับหน้าตาและท่าทางที่แสดงออกมาแล้วมันช่างขัดกันเหลือเกิน แต่ก็แค่เพียงชั่วคราวเท่านั้นก่อนจะตีหน้านิ่งแล้วเดินไปยังรถยนต์โดยไม่สนใจรอเจ้าของรถ

“รอด้วยสิเมียฉัน”

เท้าเล็กของจินตนาหยุดชะงักพร้อมเหวี่ยงสายตามาทางคนที่เดินก้าวยาวๆ มาหยุดข้างๆ ตัวเองทันที

“อย่าเรียกฉันแบบนี้ เดี๋ยวคนอื่นก็ได้ยิน อีกอย่างฉันอายคนอื่นเขา และแค่คืนเดียวฉันไม่นับว่าเป็นเมียคุณหรอก เพราะถ้าเป็นแบบนั้นเมียคุณก็มีทั่วจังหวัดแล้วค่ะ” พูดจบก็ก้าวเดินยาวไปเปิดประตูรถแล้วขึ้นไปนั่งรอเขาบนรถด้วยความขุ่นเคืองอารมณ์

“รีบกลับก็บอกผัวสิจ๊ะทูนหัว แค่คืนเดียวไม่นับงั้นคืนนี้อีกไหม” พอขึ้นมานั่งประจำคนขับติดเครื่องยนต์แล้วก็ออกตัวรถไปทันที พร้อมกับมือที่กระตุกเกียร์รถนั่นเคลื่อนมาจับหน้าขาของจินตนา

เผียะ!

“อย่ามาถูกเนื้อต้องตัวฉัน” พร้อมกับตีมือใหญ่และปัดให้ถอยห่างออกไป

“เมื่อคืนยังครางให้ช่วยอยู่เลย ทำเป็นหวงเนื้อหวงตัว เธอก็รู้มาตลอดว่าฉันอยากเอาเธอแค่ไหน เธออย่าเล่นตัวเลยน่า เสียแล้วก็เสียซ้ำได้ ไม่เห็นต้องแคร์อะไรเลย ฉันจ่ายค่าตัวให้ก็ได้...เผียะ!” หน้าปักษาชาไปทั้งแถบเมื่อมือเล็กตวัดใส่หน้าเต็มแรง ปักษายกมือขึ้นลูบแก้มสากข้างโดนตบแล้วหันไปมองทางตรงหน้าที่ขับรถมา พอเห็นว่าข้างหน้ามีโรงแรมม่านรูดเขาจึงหักพวงมาลัยเลี้ยวเข้าทันที สันกรามปูดโปนขึ้นด้วยความโกรธหล่อน

“คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะคุณปัก” หล่อนเห็นเขาเลี้ยวรถเข้ามาในโรงแรมม่านรูดก็จับมือของเขาหักพวงมาลัยรถยนต์ไปมา

“ทำไมจะทำไม่ได้ เมื่อกี้เธอตบหน้าฉัน ฉันก็จะปล้ำเอาเธอจนขาถ่างเดินขึ้นรถไม่ได้เลยแหละ กล้ามากนะ กล้ามากที่ตบหน้าคนอย่างฉัน” จับมือเล็กที่หักพวงมาลัยรถตนออกแล้วเลี้ยวเข้าไปในห้องที่มีพนักงานโบกมือเรียกทันที

“ไม่นะ พาฉันกลับบ้านเดี๋ยวนี้” หล่อนดิ้นรนเมื่อตอนนี้ปักษาดับเครื่องยนต์และเดินมาเปิดประตูข้างที่หล่อนนั่ง มือเล็กดึงประตูไว้ไม่ให้เขาเปิดออกได้ แต่แรงของหล่อนน้อยนิดเท่ามดมีหรือจะสู้แรงยักษ์อย่างปักษาได้

“ไม่นะ คุณจะบ้ารึไง ฉันเป็นพี่เลี้ยงและครูสอนพิเศษหลานคุณนะ คุณจะทำอย่างนี้กับฉันไม่ได้” เมื่อเขาเปิดดึงประตูรถออกเธอก็รัวคำพูดใส่หน้าเขาพร้อมพยายามใช้เท้าเล็กถีบยันไม่ให้เขาเข้ามาใกล้ตัวเองได้

หึหึ

“ใช่ แต่อีกหนึ่งตำแหน่งคือเมียของฉัน เธอลืมไปแล้วเหรอเมื่อคืนเรามีความสุขกันมากแค่ไหนจิน” มือใหญ่จับรวบเท้าเล็กที่ถีบเตะตัวเองไว้เพียงมือเดียวก่อนจะกระชากร่างเล็กเข้ามาหาแล้วอุ้มขึ้นพาดไหล่กว้าง

กรี๊ดดด

“ช่วยด้วย ช่วยพี่ด้วยค่ะน้อง” จินตนาดิ้นรนบนไหล่หนาและทุบตีหลังแข็งแกร่งแรงๆพร้อมร้องขอพนักงานโรงแรมม่านรูดให้ช่วยตัวเอง

“อย่าเสือกเรื่องผัวเมียเลยน้อง เมียพี่พยศต้องสั่งสอนแบบนี้แหละ” ปักษาหันไปสั่งพนักงานที่ทำท่าจะเข้ามาช่วยให้หยุด และก็ได้ผลเมื่อตอนนี้ไม่มีใครเข้ามายุ่งเขาจึงพาคนดื้อรั้นจอมพยศเข้าไปในห้องที่พนักงานเปิดรอท่าไว้

กรี๊ดดด

“ฉันจะเอาเรื่องคุณให้ถึงที่สุดเลยคอยดู”

“เรื่องผัวๆ เมียๆ ใครเขาจะอยากยุ่ง แล้วที่บอกจะเอาเรื่องน่ะรอเอาเรื่องฉันบนเตียงดีกว่าจิน”

ปักษาล่ะอยากลงโทษแม่คนดื้อหนักๆ แรงๆ บนเตียงจริงๆ ตอนนี้ และพอเข้ามาในห้องแล้วพนักงานก็ปิดประตูห้อง เขาก้าวเดินพาร่างน้อยที่ดิ้นรนไม่ยอมอ่อนแรงให้ไปโยนลงบนเตียงนุ่มทันที

ตุ้บ!

โอ๊ย!

ถูกเหวี่ยงโยนกระแทกอย่างไม่ถนอมทำให้ร่างเล็กกะทัดรัดจุกเจ็บเมื่อถูกโยนแรงแบบนี้ น้ำตาสาวเล็ดอาบสองแก้มคลอดวงตาสวยด้วยความเจ็บและเคียดแค้นคนตัวโตที่เคลื่อนตัวถลาลงมาคร่อมทับอย่างรวดเร็ว

กรี๊ดดดด

“อย่าทำบ้าๆ นะคุณปัก” หล่อนดิ้นรนพร้อมกับดันร่างใหญ่โตที่คร่อมทับออกห่าง

หึหึ

“นี่แหละโทษของผู้หญิงไม่เจียม กล้าดียังไงมาตบหน้าของฉันจิน ฉันอยากได้เธอ อยากเอาเธอมันปกติของผู้ชายอยู่แล้วเวลาเจอผู้หญิงที่สะดุดตา และคำพูดของเธอที่เหมือนไม่แคร์มันยิ่งทำให้ฉันอยากซ้ำให้เธอจำว่าจนตายเธอก็มีฉันเป็นผัวคนเดียว”

ปักษาโต้สวนกลับด้วยอารมณ์เดือดดาลไม่แพ้กัน เกลียดที่สุดคือผู้หญิงอวดดีและดื้อดึงอย่างจินตนาเห็นเงียบๆ หงิมๆ ไม่คิดว่าจะมีฤทธิ์เยอะแบบนี้ หล่อนช่างดื้อด้านพยศสิ้นดี แถมยังมือหนักอีกด้วย และไม่คิดว่าตลอดชีวิตนี้จะโดนผู้หญิงคนไหนตบหน้า หล่อนเป็นคนแรกที่ตบหน้าเขาอย่างไม่หวาดกลัวเขาสักนิด