ผมเป็นอีหนูของไอ้มังกร

ตอนที่9

มังกรเป็นพวกบ้าพลัง ชนิดที่ว่าเสพติดการใช้ความรุนแรง กีฬาชนิดเดียวที่สนองตอบความต้องการของเขาก็คือมวย อัลฟ่าหนุ่มจึงขึ้นสังเวียนชกทุกแมสที่มีโอกาส และในครั้งนี้ก็เช่นกัน ที่เขาไปท้าชกกับนักมวยหน้าใหม่ที่เป็นอัลฟ่า

นัดนี้ถือเป็นนัดหยุดโลกที่ถูกจับตามอง บัตรเข้าชมขายหมดภายในเวลาไม่กี่นาที เพราะทั้งพละกำลังที่น่าจับตามอง ทั้งด้วยความหล่อเหลาเกินต้านทานของสองอัลฟ่า ทำให้แม้แต่คนที่ไม่สนใจกีฬามวย ยังไม่พลาดถ่ายทอดสดครั้งนี้

คงมีแต่เขียนฟ้าที่ไม่ได้ใส่ใจมากนัก เขาใช้โอกาสที่มังกรไม่อยู่นี้ แวะมาดูอาการน้องชายที่โรงพยาบาล

"อาการโดยรวมคงที่ ไม่มีภาวะแทรกซ้อนครับ"หมอเจ้าของไข้บอก

"ขอบคุณมากครับ"เขียนฟ้ายิ้มรับบางๆ

"เอ้!!!!เอ้!!!!เอ้!!!!"เสียงเชียร์มวยแว่วดังจากจอเครื่องมือสื่อสาร ของแทบทุกคนในโรงพยาบาลที่เขาเดินผ่าน ถึงจะไม่ได้อยากดูการแข่งขัน แต่ด้วยความที่นัดนี้เป็นที่สนใจของผู้คน ทุกช่องทางออกอากาศ จึงเปิดให้ชมกันสดๆ ราวเกาะติดอยู่ขอบเวที

ยกที่หนึ่งพวกเขาดูเชิงกันก่อน พอเข้ายกสองก็เริ่มชกกันจริงจัง แลกหมัดต่อหมัดหวังน็อคเท่านั้น แต่ละหมัดรุนแรงป่าเถื่อน โหดร้ายเลือดสาดราวกับสัตว์ป่าแย่งชิงความเป็นใหญ่ หากแต่ประสบการณ์และความเลือดเย็นมันต่างกัน มังกรจงใจไม่หลบเพื่อวัดแรงหมัด พร้อมสวนกลับไปด้วยกำปั้นที่รุนแรงกว่า 

คนหนึ่งยิ่งเจอเข้าไปหนักยิ่งดูจะถอดใจ อีกฝ่ายกลับแสยะยิ้มทั้งใบหน้าโชกเลือด

เขียนฟ้าขนลุกซู่ มาสังเกตได้ว่า มังกรเหมือนหมาพิตบูของเสี่ยเจ้าของค่าย ที่เลี้ยงไว้ตัวหนึ่ง มันเป็นสัตว์บ้าพลัง ถ้าวันไหนเขาไม่พามันออกไปวิ่ง มันจะมีอาการหงุดหงิดและก้าวร้าวเป็นพิเศษ

มังกรเองก็เช่นกัน อย่างในครั้งนั้นที่สู้กันในโรงอาบน้ำ หลังจากนั้นเขาก็เข้ามาร่วมรักด้วยท่าทีที่อ่อนโยนขึ้น ถ้าเขียนฟ้าไม่อยากถูกทำรุนแรงเกินกว่าเหตุในเซ็กส์ครั้งต่อไป เห็นทีต้องหาหนทางให้มังกรได้ปลดปล่อยอารมณ์กับสิ่งอื่นก่อนเสียแล้ว

ที่เพนท์เฮ้าส์ มังกรกลับมาพร้อมถ้วยรางวัลสีทองใบโต เขาโยนมันทิ้งอย่างไม่ใส่ใจ เป็นพ่อบ้านที่ตามเก็บไปใส่ไว้ในตู้โชว์ให้ ร่างสูงทิ้งตัวลงนอนพัก หลังเวลาหนึ่งผ่านไป กล้ามเนื้อที่บาดเจ็บก็เริ่มแสดงอาการปวดเมื่อย ฝีมืออัลฟ่าระดับเดียวกันเท่านั้นจึงจะทำเขาหมดแรงได้มากขนาดนี้ แต่เขียนฟ้าที่กำลังน้อยกว่า ก็เป็นอีกคนที่ทำให้เขารู้สึกสนุกได้เช่นกัน

"ไปเรียกมันมาสิ"มังกรสั่งพ่อบ้านแก่ ผู้รับใช้สืบต่อมาตั้งแต่รุ่นแม่ของเขา และไม่ถึง10นาที เขียนฟ้าก็ปรากฏตัวตรงหน้า ด้วยใบหน้าที่บอกความคิดในหัวว่า 'สภาพแบบนี้ยังจะมีอารมณ์อีกนะ'

"ใส่ยา"อัลฟ่าหนุ่มสั่งสั้นๆแล้วตั้งท่าจะหลับ

เขียนฟ้าเขินนิดหน่อยที่แอบคิดว่ามังกรจะทำเรื่องหื่น ที่เรียกเขามาใส่ยาให้ คงเพราะเหตุผลที่ว่าเขามีประสบการณ์กับเรื่องพวกนี้มากกว่า 

"ไปหาหมอหรือยังครับ?"เขาต้องถามให้แน่ใจก่อน เพราะอาชีพนี้ค่อนข้างอันตราย ถึงจะไม่มีแผล ไม่มีอาการบาดเจ็บใดๆก็ยังวางใจไม่ได้ เพราะฉะนั้นหลังชกทุกครั้งนักมวยจึงควรพบแพทย์ก่อน

"เออ"มังกรครางบอกทั้งที่ยังหลับตา

เขียนฟ้าจึงวางใจ และบอกกับพ่อบ้านว่าต้องการยานวดอะไรบ้าง ครู่เดียวพ่อบ้านก็นำมาให้ และปล่อยชายหนุ่มดูแลอาการฟกช้ำคลายเส้นให้มังกรต่อไป

"ต่อจากนี้มีแพลนขึ้นชกอีกเมื่อไหร่ครับ?"เขียนฟ้าถามเกิ่น เพราะเขาจะเสนอตัวเป็นคู่ซ่อมให้

"ถามทำไม!?"เสียงทุ้มถามเคืองปนเหนื่อยๆ ด้วยไม่ชอบให้ใครมาซอกแซกเรื่องของเขา

"ผมอยากเป็นคู่ซ่อมให้ครับ"

"อือ"มังกรครางรับคำเสียงอ่อนลง

เขียนฟ้าเลิกรบกวน ชายหนุ่มนั่งลงข้าง ลูบฝ่ามือที่ชุ่มไปด้วยน้ำมันคลายเส้นแก้ฟกช้ำ วางน้ำหนักมือพอประมาณ กลิ่นหอมสมุนไพรลอยอ้อยอิ่งในอากาศ ทำให้รู้สึกผ่อนคลายได้มาก ไม่นานมังกรจึงหลับไป ท่ามกลางกลิ่นหอมจางๆไม่ทราบที่มา ที่เจือผสมกับกลิ่นยานวด

Rrrrrrrr Rrrrrrr โทรศัพท์รุ่นเก่าที่จำนำไม่ได้ของเขียนฟ้าดังขึ้นในเวลาเย็นของวัน ชายหนุ่มใจหายทุกทีที่มีใครติดต่อมา กลัวว่าจะเป็นข่าวอะไรจากโรงพยาบาล 

"ครับ?"

"สวัสดีครับ จากร้าน อเล็กซ์คลับ นะครับ"ปลายสายว่า

"อ้อ ครับ"

"ใช่คุณเขียนฟ้าที่มาสมัครตำแหน่งการ์ดไว้ไหมครับ?"

"ใช่ครับ"

"ไม่ทราบว่าตอนนี้คุณเขียนฟ้าได้งานหรือยังครับ?"

เขียนฟ้าช่างใจคิด ว่าจะทิ้งงานนี้แล้วรับงานใหม่เลยดีไหม แต่ก็ลงทุนมาเยอะแล้ว แถมอีกไม่กี่สัปดาห์ก็จะครบเดือนแล้วด้วย นึกเสียดาย จึงเลือกปฏิเสธงานการ์ดในบาร์ไป

โธ่…ทำไมโทรมาช้านักล่ะครับ

"ตอนนี้ได้งานแล้วครับ ขอบคุณที่โทรมานะครับ"

"ครับ โอเคครับ" เขาวางสายไปเท่านั้น

Rrrrrrr Rrrrrrrr

ถัดจากสายเมื่อครู่ ก็มีเบอร์แปลกโทรเข้ามาอีก คราวนี้เขียนฟ้าสันนิษฐานว่าคงเป็นการตอบรับจากผับบาร์ที่ใดที่หนึ่งอีกเป็นแน่

"สวัสดีครับ"

"สวัสดีครับ ผมขอเวลาคุณสักครู่"

หือ? ทรงเหมือนแก๊งค์คอลเซนเตอร์

"ครับ"

"ทางเราได้ทราบมาแล้วว่า คุณรับงานกับคุณมังกรเป็นรายเดือน…"

"คุณเป็นใคร?"เขียนฟ้าถามกลับไปอย่างไม่ถูกใจเล็กน้อย ก่อนที่อีกฝ่ายจะทันได้พูดจบ

"ผมเป็นตัวแทนของท่านพยักฆ์ ทางเราจะเสนองานให้คุณ และท่านยังให้เพิ่มจากเดิมที่คุณมังกรให้อีกเท่าตัว เพียงคุณตอบตกลง จะมีคนไปรับตัวเดี๋ยวนี้"

"เดี๋ยวนะ!? คุณพยักฆ์ พ่อของคุณมังกรน่ะหรือครับ?"เขียนฟ้าถามเพื่อความมั่นใจ

"ใช่ครับ"

พ่อลูกคู่นี้มันยังไงกันแน่ 

"ว่ายังไงครับ?"ปลายสายถามเร่งเร้า

2เท่าจากเดิมงั้นหรือ? แต่คงเป็นสองเท่าที่อันตรายมากกว่า เขียนฟ้านึกถึงวันที่ได้เจ้าพยักฆ์ในวันนั้น ทั้งกลิ่นอายและแววตาที่แสดง ล้วนเต็มไปด้วยความโหดร้ายป่าเถื่อน เห็นแววตายโหงอยู่รำไร ชายหนุ่มไม่คิดจะเสี่ยงไปตาย อีกอย่างคือเขาไม่เดินสายนี้อีกต่อไปแน่ ขอเพียงเงินของเดือนนี้ก็พอให้ตั้งหลักได้

"ไม่ครับ"เขียนฟ้าปฏิเสธ

"คุณต้องการเท่าไหร่?"อีกฝ่ายยังเจรจาต่อ 

"เท่าไหร่ก็ไม่รับครับ"

"ผมจะให้เวลาคุณคิดทบทวน…"

"ไม่ครับ ขอบคุณ"พูดจบก็ตัดสายเอาเสียดื้อๆ

ทางด้านพยักฆ์ เมื่อลูกน้องมารายงานว่าถูกอีหนูต้อยต่ำคนนั้นบอกปฏิเสธก็โกรธมาก

"มันกล้าดียังไงวะ!!"นึกถึงวันที่เขียนฟ้ามาพร้อมลูกชายเขาแล้วให้เกิดเจ็บใจหนักขึ้นไปอีก

จ่ายไม่เอา งั้นก็ฟรีแล้วกัน!

"พวกมึง!!"

"ครับนาย"

"ไปเอาตัวมันมา"

"แต่…คุณเขียนฟ้า" คนใกล้ชิดพยายามห้ามปราม ลำพังทุกวันนี้ก็แทบจะไม่ลงรอยกันอยู่แล้ว ทำไมยังต้องหาแต่เรื่องให้โกรธเคืองกัน

พยักฆ์เพียงตวัดสายตาคมมามองข่ม พวกลูกน้องก็กลัวจนหัวหด จึงไม่มีใครกล้าค้านอะไรอีก