เขียนฟ้าไปเยี่ยมเขตแดนที่โรงพยาบาล กุมมือแห้งเฉาราวรากไม้ที่ใกล้ตายนั้นด้วยถนอม
"เป็นไงบ้าง?"ชายหนุ่มถามกับร่างที่นอนนิ่ง
เขียนฟ้าค่อยนั่งลงข้างเตียง นานทีเดียวกว่าที่จะพูดอะไรต่อ
"นี่ ตาเขต พี่กำลังจะมีหลานล่ะ นายต้องไม่เชื่อแน่…"แม้แต่เจ้าตัวยังไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้ เขาอายแก้มเห่อขึ้นสีฝาด ราวเด็กสาวที่มีประจำเดือนครั้งแรก
"แต่ไม่รู้นายจะได้เจอเขาไหมนะ พี่ก็ยังไม่ได้คุยกับคนนั้นเลย ว่าจะยังไง ต้องอยู่ให้นมถึงกี่เดือน แต่พี่จะมีน้ำนมหรือเปล่าหรอก"เขียนฟ้าก้มมองดูหน้าอกตัวเอง ที่ยังไม่เห็นถึงเปลี่ยนแปลง
"เอาเถอะ ยังไงเขาคงเลี้ยงเจ้าตัวเล็กนี้อย่างดีที่สุด คงจะดีกว่าอยู่กับพี่เป็นไหนๆ"พยายามปลอบใจตัวเอง แม้อีกใจที่น้ำหนักมากกว่า จะกังวลกับการเลี้ยงดูจากคนบิดเบี้ยวอย่างมังกรอยู่มาก
"อ้อ เรื่องนายน่ะ เขาว่าติดต่อทางโรงพยาบาลต่างประเทศได้แล้วนะ ที่นั่นมีเครื่องมือพร้อม มีหมอที่เคยรักษา
